DYCZEK Ernest

Urodzony 6 grudnia 1935 w Bielsku (obecnie Bielsko-Biała); syn Adolfa Dyczka, stolarza, i Hildegardy z domu Stwora. Do 10. roku życia nie znał języka polskiego, uczęszczał początkowo do niemieckiej szkoły podstawowej. Do 1947 utracił oboje rodziców i przebywał w Domach Dziecka kolejno w Pielgrzymowicach oraz Cieszynie, gdzie w 1950 ukończył polską szkołę podstawową i uczęszczał do Technikum Mechanicznego (1951). Następnie do 1953 uczył się w Technikum Włókienniczym w Bielsku-Białej. Pracował jako farbiarz, najpierw w 1953-54 w Bielsku-Białej, a potem we Wrocławiu, dokąd przeniósł się w 1954. Później był urzędnikiem w Okręgowym Urzędzie Miar we Wrocławiu (1955-56 i ponownie 1958-62), inkasentem gazowni (1957-58). W tym czasie uczęszczał do liceum ogólnokształcącego dla pracujących, w 1962 zdał maturę. Debiutował jako poeta w 1962 wierszem Opis przyrody, opublikowanym w „Zarzewiu” (nr 38) i w 1965 jako prozaik opowiadaniem Najlepsze w świecie żony w „Tygodniku Kulturalnym” (nr 9). W 1962-64 pracował w Pafawagu jako planista. Studiował zaocznie dwa semestry (1963/64) bibliotekoznawstwo i przez cztery semestry (1965-67, 1970-71) filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym okresie pracował jako laborant, a potem pomocniczy pracownik techniczny na Politechnice Wrocławskiej (1965-67 i 1969-72) i jako starszy ekonomista do spraw planowania i statystyki w Spółdzielni Krawieckiej „Polmoda” (1967-68). W 1963-74 działał aktywnie w Korespondencyjnym Klubie Młodych Pisarzy przy Związku Młodzieży Wiejskiej. W 1970-71 był członkiem kolegium redakcyjnego wydawnictwa oddziału wrocławskiego Klubu „Kontrasty Odrzańskie”. W 1963-64 wchodził w skład kolegium redakcyjnego gazety zakładowej „Pafawag”. W 1966-72 należał do Ugrupowania Literackiego 66, którego był także współzałożycielem. Pracował jako redaktor techniczny, kierownik działu kultury, następnie kierownik działu publicystyki w „Magazynie Problemowo-Informacyjnym Politechniki Wrocławskiej Sigma” (1973-81; tu od 1968 recenzje w stałej rubryce Lektury nieobowiązkowe). W 1973 zaczął publikować w czasopismach liczne przekłady z literatur niemieckojęzycznych, zwłaszcza z literatury austriackiej. Od 1975 był członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP) (do rozwiązania w 1983). W 1977 przebywał w Getyndze na stypendium Goethe-Institut dla tłumaczy. Od 1976 niemal corocznie uczestniczył w Międzynarodowych Spotkaniach Literackich w Fresach (Austria). W 1978-80 był sekretarzem zarządu Oddziału Wrocławskiego ZLP, a w 1981-83 przewodniczącym Komisji Rewizyjnej tegoż Oddziału. Został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP). Był sekretarzem redakcji miesięcznika „Filatelistyka” (1992-93, a później do 2001 stałym współpracownikiem tego pisma); sekretarzem redakcji dolnośląskiego rocznika literackiego „Pomosty” (1996-2000), redaktorem kwartalnika naukowego Politechniki Wrocławskiej „Inżynieria Maszyn” (1997-2001). Równocześnie od 1996 prowadził firmę Usługi Wydawnicze (od 2001 Wydawnictwo Usługowe Trapez). W 1994-99 przewodniczył Komisji Wydawniczej SPP we Wrocławiu i był współredaktorem serii II-VII Biblioteki Wrocławskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Odznaczony m.in. złotą odznaką „Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia” (1981) i odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1999). Zmarł w 2014 roku.