BIO

Urodzony 6 grudnia 1935 w Bielsku (obecnie Bielsko-Biała); syn Adolfa Dyczka, stolarza, i Hildegardy z domu Stwora. Do 10. roku życia nie znał języka polskiego, uczęszczał początkowo do niemieckiej szkoły podstawowej. Do 1947 utracił oboje rodziców i przebywał w Domach Dziecka kolejno w Pielgrzymowicach oraz Cieszynie, gdzie w 1950 ukończył polską szkołę podstawową i uczęszczał do Technikum Mechanicznego (1951). Następnie do 1953 uczył się w Technikum Włókienniczym w Bielsku-Białej. Pracował jako farbiarz, najpierw w 1953-54 w Bielsku-Białej, a potem we Wrocławiu, dokąd przeniósł się w 1954. Później był urzędnikiem w Okręgowym Urzędzie Miar we Wrocławiu (1955-56 i ponownie 1958-62), inkasentem gazowni (1957-58). W tym czasie uczęszczał do liceum ogólnokształcącego dla pracujących, w 1962 zdał maturę. Debiutował jako poeta w 1962 wierszem Opis przyrody, opublikowanym w „Zarzewiu” (nr 38) i w 1965 jako prozaik opowiadaniem Najlepsze w świecie żony w „Tygodniku Kulturalnym” (nr 9). W 1962-64 pracował w Pafawagu jako planista. Studiował zaocznie dwa semestry (1963/64) bibliotekoznawstwo i przez cztery semestry (1965-67, 1970-71) filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. W tym okresie pracował jako laborant, a potem pomocniczy pracownik techniczny na Politechnice Wrocławskiej (1965-67 i 1969-72) i jako starszy ekonomista do spraw planowania i statystyki w Spółdzielni Krawieckiej „Polmoda” (1967-68). W 1963-74 działał aktywnie w Korespondencyjnym Klubie Młodych Pisarzy przy Związku Młodzieży Wiejskiej. W 1970-71 był członkiem kolegium redakcyjnego wydawnictwa oddziału wrocławskiego Klubu „Kontrasty Odrzańskie”. W 1963-64 wchodził w skład kolegium redakcyjnego gazety zakładowej „Pafawag”. W 1966-72 należał do Ugrupowania Literackiego 66, którego był także współzałożycielem. Pracował jako redaktor techniczny, kierownik działu kultury, następnie kierownik działu publicystyki w „Magazynie Problemowo-Informacyjnym Politechniki Wrocławskiej Sigma” (1973-81; tu od 1968 recenzje w stałej rubryce Lektury nieobowiązkowe). W 1973 zaczął publikować w czasopismach liczne przekłady z literatur niemieckojęzycznych, zwłaszcza z literatury austriackiej. Od 1975 był członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP) (do rozwiązania w 1983). W 1977 przebywał w Getyndze na stypendium Goethe-Institut dla tłumaczy. Od 1976 niemal corocznie uczestniczył w Międzynarodowych Spotkaniach Literackich w Fresach (Austria). W 1978-80 był sekretarzem zarządu Oddziału Wrocławskiego ZLP, a w 1981-83 przewodniczącym Komisji Rewizyjnej tegoż Oddziału. Został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP). Był sekretarzem redakcji miesięcznika „Filatelistyka” (1992-93, a później do 2001 stałym współpracownikiem tego pisma); sekretarzem redakcji dolnośląskiego rocznika literackiego „Pomosty” (1996-2000), redaktorem kwartalnika naukowego Politechniki Wrocławskiej „Inżynieria Maszyn” (1997-2001). Równocześnie od 1996 prowadził firmę Usługi Wydawnicze (od 2001 Wydawnictwo Usługowe Trapez). W 1994-99 przewodniczył Komisji Wydawniczej SPP we Wrocławiu i był współredaktorem serii II-VII Biblioteki Wrocławskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Odznaczony m.in. złotą odznaką „Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia” (1981) i odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1999). Zmarł w 2014 roku.

Twórczość

1. Miejsce doznane. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1965, 54 s.

Zawartość

Zawiera wiersz Miejsce doznane oraz cykle: Instrumenty; Opis przyrody; Mitom; Żywioły; Siedem erotyków do nienapisanej.

2. Pierwsza wypłata. [Opowiadania]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1969, 160 s.

Zawartość

I. Najlepsze na świecie żony; Oświadczyny; Latarnia; Życzliwa; Jak mi się ożeniło; Próba z marginesem. – II. Pierwsza wypłata; Niedorobiony; Piegowata; Aby handel szedł; Urzędnicy. – III. Schematy; Zanim przyjdą; Wyszedł i wrócił.

3. Cień. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1972, 94 s.

Zawartość

Zawiera wiersz Liryk oraz cykle: Dłoń wiatru; Muzyka konkretna; Erotyki; Samemu sobie; Nowe wiersze (1967-1970).

4. Długa noc. [Opowiadania]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1975, 176 s.

Zawartość

Wspinaczka. – I. Śmieszne opowiadanie; Druga wiosna; Romantica; Eksperymenty; List. – Pierwsza dygresja autotematyczna: Taśmociąg albo Medytacje przy paleniu (stenoopowiadanie). – II. N – jak noc i jej imię; Długa noc; Ciąg (nie)logiczny (autokomentarz do „Długiej nocy”); Duet; Remanent. – Druga dygresja autotematyczna: Łaty albo Fragmenty dziennika (autoopowiadania). – III. Zamknięty krąg; Wagon (fragmenty); Rąbanie biurek; Beton; Powrót; Bezradność. – Trzecia dygresja autotematyczna: Rzecz o Pafawagu albo Umrę i będę cię straszyć (felietonoopowiadanie).

5. Nocne pasjanse. Trzy poematy. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1977, 76 s.

Zawartość

Cykle: przesłanie – moment; poemat prawie optymistyczny; czerwony pył; nocne pasjanse; posłanie – klucze zostały dane.

6. Autosja. (Część trylogii). [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1983, 391 s. (Komedii społecznej – część).

7. Kołysanka na bęben i blachę. [Minipowieść]. Miesięcznik Literacki 1984 nr 10 s. 4-28.

8. Termity. Opowiadanie. Powst. 1983-1984. Wyd. Wrocław: Okis 1995, 63 s.

Przekłady

niemiecki

Termiten [Przeł.] K. Staemmler. Salzburg 1986.

9. Manuskrypt diabła. [Powieść]. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1990, 250 s.

10. Biała Dama. Opowieści z czasów rozpadu. [Powieść]. Katowice: Śląsk 1991, 227 s.

Przekłady

1. G. Amanshauser: Dezerter. [Opowiadania]. Przeł.: J. Borysiak, E. Dyczek. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1986, 88 s.
2. T. Bernhard: Kalkwerk. [Powieść]. Przeł.: E. Dyczek, M.F. Nowak. Kraków, Wrocław: Wydawnictwo Literackie 1986, 188 s.

Adaptacje

teatralne

Adaptacja i reżyseria: K. Lupa. Wystawienia: Kraków, Stary Teatr 1992; Telewizja Polska 1998.
3. G. Janouch: Rozmowy z Kafką. Notatki i wspomnienia. Przeł.: J. Borysiak, E. Dyczek. Posłowie: E. Dyczek. Warszawa: Czytelnik 1993, 296 s.
4. T. Bernhard: Beton. [Powieść]. Przeł.: E. Dyczek, M.F. Nowak. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Atut; Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe 2001, 169 s.

Prace redakcyjne

1. [Czterdziestolecie] XL-lecie Wydziału Mechaniczno-Energetycznego Politechniki Wrocławskiej 1954-1994. Red.: E. Dyczek. Wrocław: Wydział Mechaniczno-Energetyczny. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 1994, 63 s.
2. Księga Wydziału Mechaniczno-Energetycznego Politechniki Wrocławskiej. Oprac.: E. Dyczek. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 1995, 95 s.
3. Zielona granica. Polsko-saksońska antologia poetycka = Die Grüne Grenze. Polnisch-Sächsische Antologie. Wybór i oprac.: E. Dyczek. Wrocław: Wydawnictwo Okis 1995, 121 s.
Tekst w języku polskim i niemieckim.

Omówienia i recenzje

Ankiety dla IBL PAN 1988, 2004.

Wywiady

Polscy pisarze są toksyczni. Notował J. Łoziński. Literatura 1998 nr 5.

Ogólne

Artykuły

R. Pawlukiewicz: Trzecia komedia. Miesięcznik Literacki 1986 nr 4.

Cień

M. Orski: Jak cię pisać. Odra 1972 nr 7/8.

Nocne pasjanse

M. Bocian: Czy poezja to tyle co opis?Twórczość1978 nr 2.

Autosja

J.A. Choroszy: Lot nad labiryntem z papier-mâché. Odra 1984 nr 9.
P. Huelle: W cieniu utopii. Twórczość 1984 nr 4.

Termity

M. Kowalski: Kilka słów o „Termitach. Twórczość 1996 nr 6.

Manuskrypt diabła

A. Rusinek: Diabelskie sztuczki Ernesta Dyczka. Pracownia 1991 nr 3.
K. Uniłowski: Diabeł a proza polska. FA-art 1993 nr 2/3.