DROHOJOWSKI Jan

Urodzony 27 stycznia 1901 w Tarnowie; syn Kazimierza Drohojowskiego, prawnika, i Marii z Dobrzańskich. Uczęszczał do IV Gimnazjum Realnego w Krakowie, maturę zdał w 1918 jako eksternista w Szkole Realnej II. W tymże roku wyjechał do Lozanny i podjął studia uniwersyteckie w dziedzinie nauk społecznych. Rozpoczął równocześnie pracę w Polskiej Agencji Centralnej, będącej ekspozyturą Komitetu Narodowego Polskiego, w którego sekretariacie generalnym w Paryżu był następnie zatrudniony (do 1919). W 1920-21 odbywał studia na wydziale dyplomatyczno-konsularnym w École Libre des Sciences Politiques w Paryżu. Po powrocie do kraju i krótkim stażu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych był w 1922-23 kolejno attaché i sekretarzem Poselstwa Polskiego w Hadze, gdzie też kontynuował naukę w Akademii Prawa Międzynarodowego. W 1923-26 pełnił funkcję pierwszego sekretarza Poselstwa Polskiego w Rzymie. Po przewrocie majowym w 1926 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo pracował w różnych zawodach (był m.in. akwizytorem, pracownikiem fizycznym). W 1929 przeniósł się do Berlina i rozpoczął działalność publicystyczną jako korespondent „Kuriera Poznańskiego” (1930-32). W tym czasie ożenił się z Katharyn Cornell. Od 1933 przebywał ponownie w USA. W 1933-35 był naczelnym redaktorem „Kuriera Narodowego” w Nowym Jorku, a w 1938-39 „Przewodnika Katolickiego” (New Britain). Kontynuował współpracę z prasą krajową: nadsyłał korespondencje do „Kuriera Warszawskiego” (1933-39), publikował artykuły w poznańskim piśmie „Kultura” (1938-39) i katowickiej „Polonii” (1939). Po wybuchu II wojny światowej powrócił do służby dyplomatycznej. Jako przedstawiciel rządu gen. Władysława Sikorskiego pełnił od grudnia 1939 funkcję radcy Ambasady Polskiej w Waszyngtonie, w 1942 został chargé d'affaires w Hawanie (Kuba), a wkrótce potem w Czungcingu (Chiny). W 1943 ożenił się z Natalią Aszkenazy. W tymże roku został konsulem generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w Jerozolimie, a od kwietnia 1943 do jesieni 1944 był sekretarzem generalnym i zastępcą ministra informacji i dokumentacji w Londynie. Wróciwszy z emigracji do Warszawy w lecie 1945, był do 1951 posłem akredytowanym w Meksyku i innych krajach Ameryki Łacińskiej. W 1951 został członkiem honorowym meksykańskiego Ateneum Nauk i Sztuk. W 1951-52 był posłem w Kairze i Addis Abebie. Odwołany do Warszawy, pełnił funkcję dyrektora Powszechnej Kasy Oszczędności. W następstwie próby nielegalnego przekroczenia granicy został aresztowany i do marca 1955 przebywał w więzieniu na Mokotowie w Warszawie. Następnie poświęcił się pracy literackiej i publicystycznej. Współpracował z pismami: „Argumenty” (1959-78), „Świat” (1959-65), „Polityka” (1960-62), „Kontynenty” (1967-70), „Nowe Książki” (1969-72), „Tygodnik Morski” (1969-70). W 1961 został członkiem Związku Literatów Polskich. Odznaczony Krzyżem Oficerskim (1947) i Krzyżem Komandorskim (1951) Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 2 stycznia 1979 w Warszawie; pochowany tamże Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.