DOROBA Ryszard

Urodzony 3 marca 1928 w Łowiczu; syn Andrzeja Doroby, rzemieślnika, i Genowefy z domu Skrzos. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Łowiczu. Od 1942 uczęszczał do Miejskiej Szkoły Handlowej i jednocześnie uczył się na tajnych kompletach gimnazjalnych. Po wojnie kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Łowiczu, w którym w 1947 zdał maturę. Następnie do 1951 studiował polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim. Równocześnie w 1949 podjął pracę w Urzędzie Likwidacyjnym w Łodzi. W 1950 został członkiem Koła Młodych przy Oddziale Łódzkim Związku Literatów Polskich (ZLP). Od tegoż roku do 1960 współpracował z Rozgłośnią Łódzką Polskiego Radia, dla której pisał słuchowiska, szopki i drobne utwory satyryczne. Debiutował w druku wierszem pt. Na nowym osiedlu ogłoszonym w 1951 w piśmie „Wieś” (nr 18). Wiersze i fraszki drukował m.in. w czasopismach: „Głos Robotniczy” (1952, 1954-56), „Łódź Literacka” (1954-55), „Kronika” (1955-57), „Żołnierz Polski” (1955-56), „Zielony Sztandar” (1956-57). W 1957 rozpoczął twórczość prozatorską opowiadaniem pt. Uwodziciel zamieszczonym na łamach „Karuzeli” (nr 9). Pracował w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Łodzi (1957) oraz w Wydziale Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (1957-60). Od 1958 współpracował z pismem „Odgłosy”, publikując liczne wiersze, fraszki, opowiadania, a także w 1961 i 1967 Szopkę łódzką (wraz z Tadeuszem Gicgierem). W 1960-68 pracował jako starszy redaktor w Studiu Małych Form Filmowych „Se-Ma-For”; był autorem scenariuszy i dialogów do filmów animowanych. Ożenił się z Jadwigą Łużyńską. W 1968-70 pełnił funkcję kierownika literackiego Estrady Łódzkiej. Następnie od 1970 współpracował ponownie z wytwórnią filmową „Se-Ma-For” jako konsultant literacki. Wiersze i utwory dla dzieci ogłaszał m.in. w „Świerszczyku” (1973, 1976-79) i „Szpilkach” (1980-81, 1983-84). W 1982 zamieszkał we wsi Czartki (województwo sieradzkie). W 1984 został członkiem nowego ZLP. Zmarł 14 stycznia 1985 w Łodzi.