BIO

Born on 25 May 1957 in Warsaw, daughter of the journalist Halina Przedborska, and the sports reporter and sports historian Bogdan Tuszyński. She attended Grammar School No. III in Warsaw. After completing advanced secondary education in 1976, she became a student at the Faculty of Theatre Studies at the National Higher School of Theatre (PWST) in Warsaw. During summer vacation, she often travelled to France, funding her travels through casual labour, including working as a waitress, nanny and cleaner. She made her debut in 1977 with a theatre review, Relacja o pewnej zbrodni (Report on a Certain Crime), which appeared in "Tygodnik Kulturalny" (no. 14). It discussed a stage version of Fyodor Dostoevsky's novel Crime and Punishment that was performed at Krakow's Stary Theatre. She made her debut as a poet the following year with the poems Aktorka I (Actress I) oraz Aktorka II (Actress II), which were published in the periodical "Nowy Wyraz" (no. 3). She published her first reportage piece, Zanotowane na próbach (Noted in Rehearsals), in 1978 in the weekly "Kultura" (no. 6), where she described preparations for a production of Juliusz Słowacki's play Sen srebrny Salomei (Salomea's Silver Dream) at the National (Narodowy) Theatre in Warsaw. She was a member of the Polish Journalists Association (SDP) from 1979 to 1981. She graduated with a master's degree in 1980 from PWST and subsequently began a doctoral project at the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences (IS PAN). She continued to write poetry as well as reviews and articles on theatre. She also published interviews with theatre artists in periodicals including "Teatr" (1977 and intermittently from 1980 to 1987), "Życie Literackie" (1981; and single texts in 1980 and 1984) and "Nowe Książki" (1984-85, including theatre notes published under the cryptonym: A.T.). She also wrote for periodicals that were published outside the reach of state censorship, including the almanach of the Krąg Silva Rerum publishing house in 1981 (an interview published under the pseudonym Agata Martini). She was awarded a doctoral degree from IS PAN in 1986 for her monographic dissertation Wisnowska, which was supervised by Prof. Zbigniew Raszewski. She then worked from 1987 to 1992 as a lecturer at the Institute of Literary Research of the Polish Academy of Sciences (IBL PAN). She joined the Polish Writers' Association (SPP) in 1989. She received grants from many international institutions and universities, including the S. Lam grant from the Paris-based Literary and Historical Association in 1988, the Fulbright Foundation in 1991/92, the American Jewish Archives in Cincinnati in 1993, the Yad Vashem Institute in Jerusalem in 1997/98, the New York-based Kościuszko Foundation in 1999, the US-American MacDowell Colony in 2001, the Ledig-Rowohlt Foundation in 2000 and 2002, and the Rockefeller Foundation in 2002. She used the grants to in order to travel to gather material for reportage pieces and biographical studies. She spent extensive periods in, among other places, Paris (in 1989-91 and in 2000), while in 1989 she was inspired by Jerzy Giedroyc, editor of the Paris-based "Kultura" periodical, to follow in the footsteps of Poles who were exiled to Moscow and Siberia. She travelled to Israel in 1991 and again in 1997/98. She was also a visiting professor at Columbia University in New York from 1991 to 1993. She continued to conduct research on the history of theatre and write poetry. Her articles, reportage pieces and poems appeared in periodicals including the Paris-based "Zeszyty Historyczne" (1987, 1990, and 1992), "Zeszyty Literackie" (1988 and 1991-92) and "Kultura" (1990-94). She also published in the Polish periodicals "Odra" (intermittently from 1989 to 1994 and from 2000 to 2004), "Kresy" (1992-94 and 2000), and "Arkusz" (1994 and intermittently 1996 to 2002). From 1996 to 1998, she was a lecturer at the Warsaw Journalism Center. In 2001, she lectured at the Institute of Journalism at the University of Warsaw (UW), while from 2002 to 2006 she discussed the art of reportage writing and literary interviews as a senior lecturer employed at the same university. In 2002, she also started teaching on the Postgraduate Programme in Literary and Artistic Studies at the Jagiellonian University in Krakow. In 2002, she became a member of the Polish PEN Club. She visited Canada on several occasions, living there permanently from 2005 to 2010. She was a visiting professor at the University of Toronto in 2006/07. She started collaborating with the Institute of Reportage in Warsaw in 2011. She lectured for one semester in 2014/15 at the Institute of Journalism at UW as part of the part-time degree programme in press studies. In 2010, she was made an Honorary Citizen of Łęczyca in recognition of the way she increased knowledge of the town thanks to her books Rodzinna historia lęku (A Family History of Fear) and Łęczyca. She was awarded the silver Medal for Merit to Culture – Gloria Artis in 2015. In 1985, she married the photographer Krzysztof Wójcik. They divorced in 1988. In 2005, she married the essayist and translator Henryk Dasko, whom she had known for over ten years previously. He died in 2006 having emigrated to Canada in 1969, settling in Toronto. Tuszyńska moved to Warsaw in 2011.

Twórczość

1. Rysowanie. [Wiersze]. [Podkowa Leśna: Oficyna Wydawnicza P.T.* 1980], 12 s. Seria Poetycka, 3.

2. I znowu list. [Wiersze]. Rysunki: A. Wahl. Warszawa: Spółka Poetów 1990, 77 s.

Zawiera m.in. cykl: Piosenki.

3. Rosjanie w Warszawie. Migawki spod zaboru rosyjskiego w okresie Powstania Styczniowego. [Szkic historyczny]. Paryż: Instytut Literackie 1990, 128 s. Wyd. nast. [poszerzone] Warszawa: Interim 1992.

4. Wisnowska. [Biografia literacka]. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1990, 309 s., tab. Wyd. nast. [uzupełnione] pt. Maria Wisnowska. Jeśli mnie kochasz – zabij! [Wstęp:] J. Szczepkowska. Warszawa: Twój Styl 2003, 429 s., [40] s. tab. Biografie.

Dot. aktorki, M. Wisnowskiej, oraz życia artystycznego i społecznego w Warszawie u schyłku XIX w.
Rozprawa doktorska.

5. Kilka portretów z Polską w tle. Reportaże izraelskie. Słowo wstępne: R. Kapuściński. Gdańsk: Marabut 1993, 149 s.

Teksty dot. splotu kultur polskiej i żydowskiej. Powst. w 1989-1992, w związku z podróżami do Wilna w 1989, Izraela w 1991 oraz Paryża i Drohobycza w 1992.

Nagrody

Nagroda Polskiego PEN Clubu im. K. Pruszyńskiego za rok 1993, przyznana w 1994.

Przekłady

francuski

Les disciples de Schulz. [Przeł.] M. Carlier. Montricher 2001.

Adaptacje

teatralne

Reportażu „Chłopiec na fotografii” w przekł. francuskim: Le Garçon de la photographie. Adaptacja: M.C. Mastrangeli. Paryż, Le Colombier, Octogone 2002.

6. Zamieszkałam w ucieczce. [Wiersze]. [Wstęp:] W. Woroszylski. Lublin: Stowarzyszenie Literacki „Kresy 1993, 80 s. Biblioteka „Kresów, 4.

7. Singer. Pejzaże pamięci. [Biografia]. Gdańsk: Marabut 1994, 342 s. Wyd. nast.: tamże 1996, Piórko; wyd. nowe uzupełnione Warszawa: Muza 2002, 493 s.; wyd. 2 zmienione [właśc. 4, poprawione i uzupełnione] Kraków: Wydawnictwo Literackie 2010, 567 s., dodruk 2023.

Dot. pisarza I.B. Singera.

Przekłady

angielski

Lost landscapes. In search of Isaac Bashevis Singer and the Jews od Poland. [Przeł.] M.G. Levine. New York 1998.

czeski

Singer. Krajiny pamĕti. [Przeł.] V. Dvořáčková. Jinočany 2006.

francuski

Singer, paysages de la mémoire. [Przeł. ] J.-Y. Erhel. Paris 2002.

8. H. Koprowski: Wygrać każdy dzień. Spisała A. Tuszyńska. Warszawa: Diana 1996, 363 s., tab.

Biografia lekarza, wirusologa i immunologa, wynalazcy szczepionki przeciwko wirusowi polio.

9. Adresat nieznany. Notatnik poetycki 1993-1996. [Wiersze]. Ze wstępem J. Twardowskiego. Warszawa: Diana 1997, 120 s. Bibliofil.

10. Długie życie gorszycielki. Losy i świat Ireny Krzywickiej. [Biografia]. Warszawa: Wydawnictwo Iskry 1999, 364 s. Wyd. nast.: wyd. 2 zmienione [poprawione i uzupełnione] pt. Krzywicka – długie życie gorszycielki. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2009, 571 s., tamże: 2011, wyd. 2 [!] zmienione 2016, wyd. 3 2021.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Krzywicka. Długie życie gorszycielki. Czyta E. Kijowska. Piaseczno: Heraclon International – Storybox.pl 2022, 2 płyty CD w formacie MP3.
Wyd. jako dokument elektroniczny: Krzywicka. Długie życie gorszycielki. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2021, pliki w formacie EPUB, MOBI .

11. Łęczyca. [Wiersze]. Warszawa: Diana 2001, [21] s. Bibliofil.

12. Na cudzych brzegach. Notatnik poetycki 1997-2000. [Wiersze]. Warszawa: Diana 2001, 98 s. Bibliofil.

Zawartość

Cykle: A; Kartki z East Village; Popołudnie w Cuernavaca; Statek do Haify; Z.

13. Gwiazdy i gwizdy. Z dziejów publiczności teatralnej 1765-1939. [Monografia]. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2002, 246 s. Źródła i Monografie. Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 231.

14. Miejsce przy oknie. [Wiersze]. Warszawa: Nowy Świat 2003, 83 s.

15. B. Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku (1924-2002). [Słownik biograficzny]. [Cz. 1-2]. Współpraca: H. Kurzyński, A. Tuszyńska. Wrocław: Wydawnictwo Europa 2004, 566 + 541 s.

[Cz. 1:] A-M; [Cz. 2:] N-Ż.

16. Rodzinna historia lęku. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2005, 423 s. Wyd. nast. [poprawione] tamże 2011 .

Autobiograficzna opowieść o odkrywaniu rodzinnego sekretu: żydowskiego pochodzenia matki.

Nagrody

Nominacja do franc. Nagrody Prix Médicis w 2005, nagroda The Canadian Jewish Literary Award w 2016.

Przekłady

angielski

Family history of fear. A memoir. [Przeł.:] Ch. Ruas. New York 2016, wyd. nast. tamże 2017.

francuski

Une histoire familiale de la peur. [Przeł.] J.-Y. Erhel. Paris 2006, wyd. nast. tamże 2011.

17. Ćwiczenia z utraty. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2007, 237 s. Wyd. poprawione i rozszerzone. Warszawa: Marginesy 2021, 323, [5] s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta E. Kijowska. Piaseczno: Heraclon International. Storybox.pl [2015], płyta CD w formacie MP3. Wyd. nast. tamże [[2016], [2019].
Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Marginesy 2021, pliki w formacie EPUB, MOBI .
Wspomnienia dot. zmagań z chorobą nowotworową męża autorki, H. Dasko w 2005-06.

Przekłady

francuski

Exercices de la perte. [Przeł.] J.-Y. Erhel. Paris 2009.

koreański

Sangsil yŏnsŭp. [Przeł.] E. Hong. Sŏul 2011 [przekład pośredni z wyd. francuskiego: Exercices de la perte, 2009].

18. Nadzieja 2. [Wiersze]. Lublin: Ośrodek Brama Grodzka – Teatr NN 2010, 63 s.

Na okładce tytuł: Nadzieja 2 = Espoir 2.

19. Oskarżona. Wiera Gran. [Biografia]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2010, 462 s. Dodruk tamże 2013, 2015. Por. poz. , .

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta E. Kijowska. Warszawa: Zakład Nagrań i Wydawnictw Polskiego Związku Niewidomych 2010; Czyta A. Polony. Piaseczno: Heraclon International. Storybox.pl [2015], płyta CD w formacie MP3. Wyd. nast. tamże [2018].
Druk alfabetem Braille'a: Warszawa: Zakład Nagrań i Wydawnictw Polskiego Związku Niewidomych 2010.
Dot. piosenkarki polskiej żydowskiego pochodzenia, gwiazdy warszawskiego getta, oskarżanej o kolaborację z Niemcami.
Zawarte w książce passusy dot. wojennych losów Władysława Szpilmana były powodem procesów cywilnych wytoczonych autorce i jej wydawcom w Polsce i w Niemczech przez rodzinę muzyka. Wiosną 2013 Wyższy Sąd Krajowy w Hamburgu (nie ingerując w postać znajdującego się już w sprzedaży pierwszego wydania niemieckiego) nakazał w kolejnych edycjach usunięcie niepopartych dowodami oskarżeń rzucanych przez Wierę Gran na Szpilmana (wg inf. A. Tuszyńskiej – 25 linijek z 375-stronicowego tekstu). We wrześniu 2013 Sąd Okręgowy w Warszawie (nieprawomocnym wyrokiem) oddalił pozew Haliny Grzecznarowskiej-Szpilman i jej syna, Andrzeja uznając, że A. Tuszyńska miała prawo zacytować także kontrowersyjne opinie artystki. W lipcu 2016 Sąd Apelacyjny w Warszawie prawomocnie rozstrzygnął sprawę na korzyść rodziny Szpilmana.

Przekłady

angielski

Vera Gran. The accused. [Przeł. z języka francuskiego] Ch. Ruas. New York 2013.

francuski

Wiera Gran, l’accusée. [Przeł.] I. Jannès-Kalinowski. Paris 2010, wyd. nast. tamże: 2011, 2012.

grecki

Viera Gkran: ī katīgoroumenī. [Przeł. z języka francuskiego] T. Skassīs. Athī'na 2011.

hebrajski

Ha-ne'šemet. Wyeyrah Gra'n, zameret geṭŵ Waršah. [Przeł. z języka francuskiego:] A. Uriel. Kinneret 2012.

hiszpański

La cantante del gueto de Varsovia. Wiera Gran, la acusada. [Przeł.:] Í. Sánchez Paños, E-M. Cano. Madryt 2011.

macedoński

Obvineta: Vǰera Gran. [Przeł.] M. Mirkulovska. Skopǰe 2015.

niderlandzki

Vera Gran. De zangeres van het getto van Waschau. [Przeł.] L. van Nes. Amsterdam 2011.

niemiecki

Die Sängerin aus dem Ghetto – Das Leben der Wiera Gran. [Przeł. z języka francuskiego] X. Osthelder. Berlin 2013.

słoweński

Obtožena: Wiera Gran. [Przeł.] T. Jamnik. Ljubljana 2015.

włoski

Wiera Gran: l'accusata. [Przeł.:] M. Botto. Torino 2012.

20. [M. E. Tyrmand]: Tyrmandowie. Romans amerykański. Rozmawiała i skomponowała: A. Tuszyńska. Tłumaczenie listów: A. Wróbel. Warszawa: Wydawnictwo MG, cop. 2012, 269 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Warszawa: Wydawnictwo MG 2012 , plik w formacie EPUB.
Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czytają: M. Rogoza-Biel, K. Biel. Piaseczno: Storybox.pl [2022 ], 1 płyta CD, w formacie MP3.
Dot. emigracyjnych losów i twórczości L. Tyrmanda na podstawie rozmów A. Tuszyńskiej z jego żoną.

21. Wiera Gran. [Scenariusz filmu dokumentalnego]. Reżyseria: M. Zmarz-Koczanowicz. Telewizja Polska 2012.

Scenariusz napisany na podstawie książki Oskarżona. Wiera Gran, por. poz. . Premierowy pokaz filmu w maju 2012 na 52. Krakowskim Festiwalu Filmowym.

22. Pani Ka. [Słuchowisko]. Reżyseria: W. Markiewicz. Polskie Radio 2013.

Słuchowisko napisane na podstawie książki Oskarżona. Wiera Gran, por. poz. .

23. Wiera. Dramat w sześciu obrazach. [Współautor:] J. Żurek. „Dialog2013 nr 11 s. 61-116.

Tekst [on-line]. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 6 marca 2024].

24. Bruno Schulz 1892 – 1942. [Scenariusz filmowy]. Powst. przed 2014. Reżyseria: A. Sikora. Telewizja Polska 2014.

Dokument fabularyzowany.

25. Teatr się pali! O pięciu pożarach Teatru Narodowego. [Szkic historyczny]. Warszawa: Teatr Narodowy 2014, 60 s. Teatr Narodowy – Historia, 9.

26. Narzeczona Schulza. Apokryf. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2015, 321 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2015, pliki w formacie EPUB, MOBI.
Opowieść biograficzna o Józefinie Szelińskiej, narzeczonej Brunona Schulza.

Nagrody

Nominacje do francuskich nagród: Prix Médicis i Prix Femina w 2015, nominacja do finału Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia (przyznawanej przez „Kurier Szczeciński”) w 2016.

Przekłady

francuski

La Fiancée de Bruno Schulz. [Przeł.:] I. Jannès-Kalinowski. Paris 2015.

macedoński

Svršeničkata na Bruno Šulc. [Przeł.] M. Mirkulovska. Skopje 2016.

ukraiński

Narečena Šul'ca. [Przekł. i komentarz]: V. Men'ok. Černìvcì 2018.

27. Jamnikarium. Warszawa: Wydawnictwo MG 2016, 351 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta J. Derengowska. Warszawa: Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „Larix” 2021, plik w formacie MP3.
Autorka podpisana: Agata Tuszyńska &Lonia.
Ułożony w formie leksykonu zbiór krótkich opowieści, wspomnień i listów dotyczących jamników oraz ich właścicieli.

28. Bagaż osobisty. Po Marcu. [Reportaże]. [Współautorki:] D. Barczak-Perfikowska, G. Latos, E. Strzałkowska, W. Wejman. Warszawa: Dom Spotkań z Historią 2018, 334 s.

Historie emigrantów, którzy opuścili kraj na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, na skutek antysemickiej kampanii prowadzonej w Polsce.
Książka powstała w efekcie współpracy A. Tuszyńskiej z uczestniczkami prowadzonych przez nią (w 2017 r. w stołecznym Domu Spotkań z Historią) warsztatów mistrzowskich.

Przekłady

francuski

Affaires personnelles. [Przeł.] I. Jannès-Kalinowski. Paris 2020.

29. Niesny. [Wiersze]. Warszawa: Issa Books 2022, 71 s.

30. Żongler. Romain Gary. [Biografia]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2022, 384 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument elektroniczny: Kraków: Wydawnictwo Literackie 2022, pliki w formacie EPUB, MOBI.

Przekłady

francuski

Le jongleur. [Przeł.] I. Jannes – Kalinowski. Paryż 2023.

31. Czarna torebka. Warszawa: Osnova 2023, 94 s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta: A. Tuszyńska. [B.m.]: EmpikGo 2023, pliki w formacie MP3.
Wspomnienia osnute wokół żydowskich korzeni autorki i okupacyjnych losów jej babki, Deli Goldstein (Zofii Zmiałowskiej).

Przekłady utworów literackich w antologiach zagranicznych

angielski

Ambers aglow. An anthology of Polish women's poetry (1981-1995). [Przeł.] R. Grol. Austin 1996.

francuski

Le grand tour. Autoportrait de l’Europe par ses écrivains. [Oprac.] O. Guez. [Francja] 2022.

niderlandzki

Grand tour Europa. [Amsterdam] 2023 [przekład wyd. francuskiego: Le grand tour, 2022].

Adaptacje i parafrazy

W. Reymont: Komediantka. Adaptacja radiowa: A. Tuszyńska. Reżyseria: Z. Rakowiecka. Polskie Radio 1980.
Mama zawsze wraca. Na podstawie opowieści Zosi Zajczyk (Jael Rosner). Tekst: A. Tuszyńska. Ilustracje: I. Chmielewska. Warszawa: Dwie Siostry 2020, [57] s.

Inne formy wydań

Wyd. jako dokument dźwiękowy: Czyta A. Darnowska. Warszawa: Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „LARIX2022 , plik w formacie MP3.
Książka obrazkowa.

Przekłady

koreański

Ŏmma nŭn ŏnjena torawa. Chosia Chaich'ik (Yael Rosŭnŏ) ŭi iyagi. [Przeł.] J. Lee. P'aju 2022.

Adaptacje

teatralne

Mama zawsze wraca. [Utwór dramatyczny]. Adaptacja i reżyseria: M. Kalita. Prapremiera: Muzeum Historii Żydów Polskich Polin 2022 [w 79. rocznicę Wybuchu Powstania w getcie warszawskim].

Prace redakcyjne

1. I. Krzywicka: Wyznania gorszycielki. [Wspomnienia]. Oprac. A. Tuszyńska. Warszawa: Czytelnik 1992, 436 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 poprawione 1995, [wyd. 3] 1996, [wyd. 4] 1998, wyd. 5 2002.
2. Próba generalna. [Antologia]. Pod kierunkiem [i ze wstępem] A. Tuszyńskiej. Warszawa: Twój Styl 2004, 280 s.
Teksty prozą autorstwa uczestników zajęć warsztatowych na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego "Ćwiczenia z pisania", prowadzonych przez A. Tuszyńską.

Omówienia i recenzje

Agata Tuszyńska [on-line]. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 7 marca 2024].

Ankiety dla IBL PAN 2008, 2011, 2024.

Autor o sobie

Lęk rozbrojony. „Gazeta Wyborcza2006 nr 48 [dot.: Rodzinna historia lęku].
Czas wielkiego rozliczenia. Powst. 2022 [on-line]. Tekst dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 12 czerwca 2023] [podsumowanie roku 2022 w wymiarze osobistym i twórczym].
Agata Tuszyńska: Wyznanie wiary (w miłość). „Vogue.pl” [on-line] 2023 nr z 19 IX 2023. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 9 marca 2024].
Pamięć dziedziczona. Powst. 2023 [on-line]. Tekst dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 12 czerwca 2023] [osobiste refleksje związane z 80 rocznicą wybuchu powstania w warszawskim getcie; dot. m.in.: Czarna torebka].

Wywiady

Tęsknię za żywymi ludźmi. Rozm. D. Mirska. „Twój Styl1994 nr 8 [dot. m.in.: Singer. Pejzaże pamięci].
Samosiejka. Rozm. J. Jancewicz. „Pani2000 nr 1.
Nie zapisane nie istnieje. Rozm. S. Bereś. Oprac.: S. Bereś, M. Cichoracka.Odra2001 nr 2, przedruk w: S. Bereś: Historia literatury polskiej w rozmowach. XX-XXI wiek. [Cz.] 1. Warszawa 2002.
Podróż z życia w życie. Rozmowa z Agatą Tuszyńską. Rozm. A. Cieślar. W tegoż: Kobieta metafizyczna. Warszawa 2005.
Nie pisałam metafory. Rozm. K. Kubisiowska. „Rzeczpospolita2007 nr 234 [dot.: Ćwiczenia z utraty].
To life! Rozm. J. Strzałka. „Tygodnik Powszechny2007 nr 43 [dot.: Ćwiczenia z utraty].
Mam dwa życia. Rozm. K. Janowska. „Przekrój2010 nr 36 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran].
Słowom brakło znaczeń. Rozmowa z Agatą Tuszyńską autorką poruszających „Ćwiczeń z utraty” – opowieści o ciężkiej chorobie i śmierci jej męża. Rozm. M. Wilk. W tegoż: W biegu... książka podróżna. Rozmowy z pisarzami (i nie tylko). Kraków 2010.
Współpracujemy z losem. Rozm. D. Kawczyńska. „Gazeta Wyborcza” dod. „Łódź” [on-line] 2010 nr z 2 XII [dot.: Oskarżona. Wiera Gran].
Wszyscy jesteśmy kolaborantami. Rozm. R. Kim. „Wprost2010 nr 46 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran].
Wycięta z wojennego losu. Rozm. M. Sawicka-Danielak. „Rzeczpospolita2010 nr 231 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran].
Zaciskam zęby i piszę. Rozm. L. Śnieg-Czaplewska. „Viva2010 nr 23 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran].
Zostałam z podłością ludzką. Rozm. A. Kuźniak. „Gazeta Wyborcza2010 nr 235 dod. „Duży Format” nr 39 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran].
Używam słowa „kolaboracja”, bo wszyscy układamy się z losem. Rozm. T. Drozda. „Wyspa2011 nr 1 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran].
Krótkotrwałe spełnienia. Rozm. M. Grzebałkowska. „Gazeta Wyborcza2012 nr 293 dod. „Wysokie Obcasy” nr 50 [dot.: Oskarżona. Wiera Gran].
Na cztery ręce. Z Agatą Tuszyńską i Jerzym Żurkiem rozm. J. Jaworska. „Dialog2013 nr 11 [dot. dramatu: Wiera].
Nie jestem Wierą Gran. Rozm. H. Rydlewska. „Przekrój2013 nr 25.
Oskarżona: Agata Tuszyńska. Rozm. R. Kim. „Newsweek Polska2013 nr 29.
Przypadek jest maską na twarzy przeznaczenia. O książce „Pejzaże pamięci” i o I. B. Singerze. Rozm. M. Zynger. „LiryDram2013 nr 1.
Tajemnica narzeczonej Schulza. Rozm. J. Rolińska. „Rzeczpospolita2015 nr 166 [dot.: Narzeczona Schulza].
Uprawiam archeologię pamięci. Rozm. A. Papieska. „Nowe Książki2015 nr 10.
Bagaż osobisty. Rozm. M. Ryćkowska. „Karta2018 nr 94 [o pracy nad książką].
Agata Tuszyńska. Rozm. A. Rybka. W: A. Rybka: Pokaż mi swoją bibliotekę. Kraków 2020.
O czytaniu życia na nowo. Rozm. W. Osiatyński: W: Ludzkie sprawy. Pyta i odpowiada Wiktor Osiatyński. Warszawa 2020.
Agata Tuszyńska: „Być może poznałam mojego męża po to, żeby go przeprowadzić przez chorobę. Rozm. O. Figaszewska. „Viva.pl” [on-line] 2022 nr z 16 IX. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 9 marca 2024] [wokół książki: Ćwiczenia z utraty].
Agata Tuszyńska: „Może jedni rodzą dzieci, inni rodzą książki? Może to nie musi iść w parze?. Rozm. K. Przybyszewska-Ortonowska. „Viva.pl ”[on-line] 2022 nr z 14 VI. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 9 marca 2024] [m.in. o książce: Żongler. Romain Gary].
Agata Tuszyńska: życie toczy się dalej, a my uczymy się oswajać ze śmiercią. Rozm. M. Głuska-Durenkamp. Powst. 2022 [on-line]. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 9 marca 2024].
Długo się bałam tego dziedzictwa. Znana pisarka i reportażystka Agata Tuszyńska dowiedziała się o swoich żydowskich korzeniach dopiero jako dorosła dziewczyna. Rozm. M. Zaczyńska. „Tygodnik Siedlecki2022 nr 26.
Nie wiem, czy gardził kobietami. Raczej kobiet używał, co budzi mój sprzeciw. Rozm. J. Jabłoński. Powst. 2022 [on-line]. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 9 marca 2024] [wokół książki: Żongler. Romain Gary].
Pisarz, który chciał się urodzić na nowo. Rozm. J. Kukla. „Rzeczpospolita2022 nr 170 [dot.: Żongler. Romain Gary].
Rozmowa z Agatą Tuszyńską. Piszę ze środka siebie. Rozm. J. Koźbiel. W: Słowo i płeć. Rozmowy Janiny Koźbiel. Pruszków 2022 .
Mała Halinka, moja mama, przeżyła Zagładę i chciała żyć. Ale wcześniej musiała zapomnieć. Rozm. P. Szewczyk. „Wyborcza.pl” [on-line] 2023 z 19 IV 2023. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 9 marca 2024] [dot.: Czarna torebka].
Przed losem nie można uciec. Rozm. R. Kim. „Newsweek Polska2023 nr 15.
W obliczu śmierci słowa stały się puste i bezużyteczne.” Pisarka Agata Tuszyńska o bólu utraty. Rozm. B. Biały. „Twój Styl.pl” [on-line] 2023 nr z 10 VIII. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 9 marca 2024].

Słowniki i bibliografie

• Hasło biobibliograficzne w: Contemporary authors. A bio-bibliographical guide to current writers in fiction, general nonfiction, poetry, journalism, drama, motion pictures, television, and other fields. Vol. 395. Farmington Hills, MI 2017.

Ogólne

Artykuły

M. PAWŁOWSKA: Kobieta w podróży. „Kresy1994 nr 18.
E. JUNCZYK-ZIOMECKA: Nie zapisane nie istnieje. „Twój Styl1995 nr 3.
J. CICHOSZ: O poezji Agaty Tuczyńskiej. „Akant2002 nr 8 [w tytule artykułu błędnie podane nazwisko poetki].
R. JOCHYMEK: W zwierciadle biografii. Współczesna polska biografia literacka na przykładzie utworów Joanny Siedleckiej, Agaty Tuszyńskiej, Barbary Wachowicz. Warszawa 2004, passim.
A. SIEMIŃSKA: Pamięć uniewinniona. Pochodzenie żydowskie a problem tożsamości i wyborów identyfikacyjnych na przykładzie utworów Romy Ligockiej i Agaty Tuszyńskiej. W: Pisarze polsko-żydowscy XX wieku. Warszawa 2006, przedruk w: Polska proza i poezja po 1989 roku. Toruń 2007.
M. FIEJDASZ-KACZYŃSKA: Poszukiwacze zaginionych historii. „Pani2013 nr 3 [dot. także: Sz.Twardocha, P. Bluszcza i W. Kukuczki].
L. HULL: Za nią” i „przy niej. W tejże: Zamiast i w imieniu. Na pograniczach współczesnej biografistyki. Toruń 2014.
A. MACH: Na początku była wojna. Postpamięć w utworach Evy Hoffman, Bożeny Keff, Ewy Kuryluk i Agaty Tuszyńskiej. „Literaturoznawstwo2014/2015 nr 8/9.
M. KRYTOWSKA: Bio(geo)grafia kobieca. Przestrzenny wymiar doświadczenia. „Autobiografia2016 nr 2.
A. TIPPNER: Sensing the meaning, working towards the facts. Drugie pokolenie a pamięć o Zagładzie w tekstach Bożeny Keff, Magdaleny Tulli i Agaty Tuszyńskiej. Przeł. K. Adamczak.Teksty Drugie2016 nr 1.
J. WRÓBEL: Z prześladowanymi w późnym, nieprzemilczanym, promienistym związku. Drugie pokolenie po Holokauście. „Ruch Literacki2016 z. 3 [dot. m.in. prozy A. Tuszyńskiej].
R. KUSEK, A. SZCZEPAN: “Nie zdołam wejść w jej buty ani los”. O biografii jako auto/biografii w twórczości drugiego pokolenia. „Er(r)go2021 nr 43 [dot. m.in. twórczości A. Tuszyńskiej] .

Rosjanie w Warszawie

J. ZIELIŃSKI: Wystrzelano wszystkie wróble w Warszawie. „Gazeta Wyborcza1990 nr 275.
E. HALICZ. „Zeszyty Historyczne”, Paryż 1991 z. 96.
M. KARPIŃSKI: Nie widzieć, nienawidzić. „Puls1991 nr 4.
A.S. KOWALCZYK: Dykcyonarz w takt „Roty. „Res Publica1991 nr 3.
K. PACZUSKI: Suplement do „Lalki. „Akcent1994 nr 1.

Wisnowska

A. BOJARSKA: Nasz Mayerling. „Gazeta Wyborcza1990 nr 90.
A. DRAWICZ: The Year's Best. („Voice’s” bestsellers). „The Warsaw Voice1990 nr 20.
M. RADGOWSKI: Całe życie aktorek. „Dialog1990 nr 10 [dot. także: L. Kuchtówna: Irena Solska, M. Bojarska: Mieczysława Ćwiklińska, A. Grodzicki: Eichlerówna – szlachetny demon teatru].
B. ZAGÓRSKA: Wisnowska czyli mieszanka piorunująca. „Trybuna1990 nr 34.

Kilka portretów z Polską w tle

A. DRAWICZ: Mądrość żydowska z Polską w tle. „Tygodnik Powszechny1993 nr 38.
A. MARIANOWICZ: Kraj trudny do życia, zrozumienia i do opisania. „Życie Warszawy1993 nr 172.
K. MASŁOŃ: Jerozolimski magiel. „Rzeczpospolita1993 nr 109.
M. RATAJCZAK: Między mitem i historią. „Odra1993 nr 11.
D. WARSZAWSKI: Niepełny koszerny jadłospis. „Gazeta Wyborcza1993 dod.Gazeta o Książkachnr 7.
K. WYKRĘTOWICZ: Ludzi ulotnych zapisanie. „Rzeczpospolita1993 nr 109.
W. ZAWISTOWSKA: Reportaże izraelskie. „Słowo Żydowskie” = „Dos Jidisze Wort1993 nr 17.
R. KAPUŚCIŃSKI: Człowiek i jego pamięć. W tegoż: O książkach, ludziach i sztuce. Warszawa 2009 [przedruk jako przedmowa zob. poz. ].

Zamieszkałam w ucieczce

D. HECK: Kłopoty z koniugacją. „Tytuł1994 nr 1.
W. WANTUCH: Zamach na wszystkość. „Arkusz1994 nr 6.

Singer

A. BAGŁAJEWSKI: Pejzaże pamięci i wyobraźni. „Kresy1994 nr 19.
A. DRAWICZ: Singer”, bodaj nawet lepszy niż Singer. „Tygodnik Powszechny1994 nr 41.
A. KRAJEWSKA: Pejzaż z autorką w tle. „Gazeta Wyborcza1994 dod.Gazeta o Książkachnr 6.
M. LENGREN: Niebieskie i czerwone. „Twórczość1994 nr 9.
M. RUD: Naplecione i grubymi nićmi szyte. „Tygodnik Solidarność1994 nr 39.
W. SADKOWSKI: W podwójnym zwierciadle. „Literatura na Świecie1994 nr 7/8.
B. SHALLCROSS: Singer. Kamienie na grób. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork 1994 nr z 11 VIII dod.Przegląd Polski”.
P. SMOGORZEWSKI: Bashevis jak żywy. „Słowo. Dziennik Katolicki1994 nr 89.
W. WOROSZYLSKI: Z Polską w tle. „Rzeczpospolita1994 nr 91.
T.J. ŻÓŁCIŃSKI: Twórczość była jego radością. „Słowo Żydowskie = Dos Jidisze Wort1994 nr 9.
Ch. SHMERUK: Dwie książki o Singerze. „Teksty Drugie1996 nr 4 [dot. także: M. Adamczyk-Garbowska: Polska Isaaca Bashevisa Singera – rozstanie i powrót].
J. POTKAŃSKI: Umarłe pejzaże. „Przegląd Humanistyczny1997 nr 5.
Ch. SHMERUK: Two Books on Isaac Bashevis Singer. „Polin1997 t. 10.
R. ABRAMS. „Polin2000 t. 13 [dot. wydania w przekł. angielskim].
A. BUDZYŃSKI: Cadyk żydowskiej literatury. „Trybuna2002 nr 208 dod.Aneks”.
A. MIESZKOWSKA: Moja przeszłość jest moją przyszłością.... „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 2002 dod.Tydzieńnr 43.
R. JOCHYMEK: Pejzaże pamięci Agaty Tuszyńskiej a konwencja reportażu i proza Singera. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria2004 nr 4.
J. ZABOROWSKA: Uprawiam archeologię pamięci. Rozważania o utworze „Singer. Pejzaże pamięci” Agaty Tuszyńskiej = „I grow the archeology of memory”. Thoughts on book „Singer. Landscapes of memory” by Agata Tuszyńska. „Prace Literaturoznawcze2016.

Zob. też. Wywiady.

H. Koprowski: Wygrać każdy dzień

M. FIKUS: Gra ważniejsza od wygranej. „Świat Nauki1997 nr 4. ­.
M. KULA: Doktor Koprowski bez tajemnic. „Nowe Książki1997 nr 5.
M. KULA. „Przegląd Polonijny1998 z. 1.

Adresat nieznany

J. GRĄDZIEL: Listowna odyseja. „Arkusz1998 nr 2.
W. FUŁEK: List od nieznanego adresata. „Topos2000 nr 3/4.

Długie życie gorszycielki

G. BORKOWSKA: Raz jeszcze o Irenie Krzywickiej. „Gazeta Wyborcza1999 dod.Wysokie Obcasynr 13.
A.J. DĄBROWSKI: Powrót Ireny Krzywickiej. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork 1999 nr z 15 X dod.Przegląd Polski”.
M. GAWIN: Artysta w szlafroku. „Res Publica Nowa1999 nr 10.
R. GRZELA: Rozprawa z Krzywicką. „Kultura”, Paryż 1999 nr 7/8.
T. JASTRUN: Bolesne życie gorszycielki. „Twój Styl1999 nr 8.
A. KOSS: Irena Krzywicka by Agata Tuszyńska. „Kresy1999 nr 2/3.
K. MASŁOŃ: Pozycja wyjątkowa. „Rzeczpospolita1999 nr 141, polemika: A. Krzywicki. „Rzeczpospolita” 1999 nr 165, K. Masłoń, tamże.
M. RADGOWSKI: Przywrócona. „Nowe Książki1999 nr 8.
R. JOCHYMEK: Między życiem a literaturą. „Opcje2000 nr 1.
W. ZAWISTOWSKA: Portret literacki najsłynniejszej emancypantki II Rzeczypospolitej. „Słowo Żydowskie” = „Dos Jidisze Wort2000 nr 1.
W. ZAWISTOWSKA: Prekursorka emancypacji kobiet. „Słowo Żydowskie” = „Dos Jidisze Wort2000 nr 12/13.

Łęczyca

A. PIWKOWSKA: W podróży. „Nowe Książki2001 nr 9 [dot. też: Na cudzych brzegach].
W. WANTUCH: Papier wyczerpany?Arkusz2001 nr 12 [dot. też: Na cudzych brzegach].
R. GROL: W pogoni za zakotwiczeniem, czyli o poezji Agaty Tuszyńskiej. „Midrasz2002 nr 2 [dot. też: Na cudzych brzegach].
L. SZARUGA: Świat poetycki (XV). „Zeszyty Literackie”, Paryż 2002 nr 78 [m.in. o tomie A. Tuszyńskiej].
A. SZYMAŃSKA: Między słowem a życiem. Kobieto! Puchu marny!... „Arkusz2002 nr 2 [dot. też: Na cudzych brzegach].

Na cudzych brzegach

A. PIWKOWSKA: W podróży. „Nowe Książki2001 nr 9 [dot. też: Łęczyca].
W. WANTUCH: Papier wyczerpany?Arkusz2001 nr 12 [dot. też: Łęczyca].
W. FUŁEK: W drodze. „Topos2002 nr 1/2.
R. GROL: W pogoni za zakotwiczeniem, czyli o poezji Agaty Tuszyńskiej. „Midrasz2002 nr 2 [dot. też: Łęczyca].
A. SZYMAŃSKA: Między słowem a życiem. Kobieto! Puchu marny!... „Arkusz2002 nr 2 [dot. też: Łęczyca].

Gwiazdy i gwizdy

J. ZIELIŃSKI: Widziane ze sceny. „Res Publica1989 nr 5 [na podstawie maszynopisu książki].
H. BALTYN: Głosujący nogami. „Nowe Książki2003 nr 4.
A. ZAWRZYKRAJ: Pozwólcie widzom śmiać się i klaskać. „Dialog2003 nr 4.

Rodzinna historia lęku

J. GIZELLA: Trudna tożsamość. „Topos2005 nr 3.
D. KRAWCZYŃSKA: Jak sukienka. „Res Publica Nowa2005 nr 4.
M. RADGOWSKI: Wszyscy w jednym pokoju. „Rzeczpospolita2005 nr 77.
M. DUNIKOWSKA: Byliście, więc jestem. „Odra2006 nr 4.
A. SZEWCZYK: Lekcja historii rodzinnej. „Kresy2006 nr 1/2.
Ł. JASINA: Wspaniały, polsko-żydowski chaos. Na marginesie wspólnych motywów autobiografii A. T. i Mariana Marzyńskiego. „Roczniki Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej2007.
R. KAPUŚCIŃSKI: W poszukiwaniu tożsamości. W tegoż: O książkach, ludziach i sztuce. Warszawa 2009.
M. MIPS: Teraźniejszość naznaczona (post)traumą (na przykładzie „Włoskich szpilek” Magdaleny Tulli i „Rodzinnej historii lęku” Agaty Tuszyńskiej. W: Sekundy (i) epoki. Warszawa 2013.
E.-M. HIEMER: Przestrzenie w literaturze polsko-żydowskiej i niemiecko-żydowskiej. Regionalizacja i europeizacja. W: Střední Evropa včera a dnes. Proměny koncepcí. Brno 2015.
E.-M. HIEMER: Agata Tuszyńskas „Rodzinna historia lęku” (2005) und Piotr Pazińskis „Pensjonat” (2009). W tejże: Autobiographisches Schreiben als ästhetisches Problem. Jüdische Vielfalt in der polnischen und deutschen Gegenwartsliteratu. Wiesbaden 2019.
N. ŻÓRAWSKA-JANIK: Homo Holocaustus”, or Autobiographical female experience of the Holocaust. [Przeł.] P. Cymbalista. „Tematy i Konteksty2020 nr 1 [dot. m.in.: A. Tuszyńskiej: Rodzinna historia lęku].

Zob. też Autor o sobie.

Ćwiczenia z utraty

M. CUBER: Poza zasięgiem ukojenia. „Nowe Książki2007 nr 11.
A. JANKO: Księga miłości i śmierci. „Gazeta Wyborcza2007 nr 254.
J. ROSTROPOWICZ-CLARK: Umiera człowiek, powstaje książka. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork 2008 nr z 4 I dod.Przegląd Polski”.
R. SOWIŃSKA: Duchowy „survival. „Więź2008 nr 6.
I. BARĆ: Wobec śmierci i umierania : „Ćwiczenia z utraty” Agaty Tuszyńskiej i „Umarł mi: notatnik żałobny” Ingi Iwasiów. W: Internet a język, literatura i kultura współczesna. Rzeszów 2021.
M. KARST-ADAMCZYK: Miało nie być żadnego ślubu, były dwa wesela i pogrzeb. Tuszyńska i Dasko: historia miłości. „Gazeta Wyborcza” dod. „Wysokie Obcasy2022 nr z 14 II .

Zob. też Wywiady.

Oskarżona. Wiera Gran

C. GMYZ: Szpilman walczy o dobre imię ojca. „Rzeczpospolita2010 nr 258 [dot. przywoływanych w książce pomówień Władysława Szpilmana o kolaborację z Niemcami w czasie okupacji].
A. GRZEMSKA: Mistyfikacje. „Pogranicza2010 nr 6.
M. HUZARSKA-SZUMIEC: Oskarżona Wiera Gran oskarża. „Gazeta Krakowska” [on-line] 2010 nr z 27 VII. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 6 marca 2024].
P. PUSTKOWIAK: Obyśmy sami nie byli sądzeni. „Dziennik Gazeta Prawna2010 nr 197.
A. SABOR: Rozmowy w kryjówce. „Tygodnik Powszechny2010 nr 51 dod.Książki w Tygodniku”.
M. SAWICKA-DANIELAK: W butach gwiazdy. „Rzeczpospolita2010 nr 231.
J. SZCZĘSNA: To nie była agentka. „Gazeta Wyborcza2010 nr 274.
B. URBANKOWSKI: Trędowata z getta. „Niezależna Gazeta Polska. Nowe Państwo2010 [nr] 12.
J. ŻAKOWSKI: Bezrozumna potęga losu. „Polityka2010 nr 43.
H. SAMSON: Obnażona Wiera Gran. „Gazeta Wyborcza2011 nr 83 dod.Wysokie Obcasy”.
J. SOSNOWSKI: Lęk nad zmąconym źródłem. „Więź2011 nr 1 (w cyklu „Eks post”).
J. SOSNOWSKI: Lęk nad zmąconym źródłem. „Więź2011 nr 1.
U. GLENSK: Bez wyroku. W tejże: Po Kapuścińskim. Kraków 2012.
A. SZELIGA: Sprawy o sztukę nie będzie. „Metro2012 nr 2451 [dot. analogii między książką A. Tuszyńskiej oraz sztuką pt. Wiera Gran, autorstwa A. Burzyńskiej, wystawionej w 2012 w reżyserii B. Sas w warszawskim Teatrze „Kamienica”].
J. LASDUN: Under Suspicion. Vera Gran: The Accused by Agata Tuszyńska. „New York Times2013 z 3 V dod.Sunday Book Review”.
M. JAŁOSZEWSKI: Agata Tuszyńska wygrała po raz drugi z rodziną Szpilmana. „Gazeta Wyborcza2014 nr 271.
P. MACHAJSKI, M. JAŁOSZEWSKI: Pisarka Agata Tuszyńska musi przeprosić wdowę po Władysławie Szpilmanie. „Gazeta Wyborcza2016 nr z 29 VII.
A. PODPORA: Niepokorne świadectwo Zagłady a dyscypliny pamięci. „Oskarżona: Wiera Gran” Agaty Tuszyńskiej w wersji oryginalnej i eksportowej. „Przekładaniec2019 nr 39.

Zob. też Wywiady.

Tyrmandowie

K. CIEŚLIK: Zakochany Lolek. „Polityka2012 nr 41.
I. IWASIÓW: Pierwsza myśl: jest niski. Rozczarowanie? „Gazeta Wyborcza2012 nr 224.
M.E. ROGOWSKA: Mary Ellen i Leopold. „Nowe Książki2012 nr 12.
W. FUŁEK: Zapomniana sztuka epistolografii. „Topos2014 nr 1/2.

Wiera. Dramat w sześciu obrazach

• Zob. Wywiady.

Narzeczona Schulza

J. BOŃCZA-SZABŁOWSKI: Tajemnicza panna J. „Rzeczpospolita 2015 nr 198.
M. CIEŚLIK: Geniusz i panna. „Wprost2015 nr 36.
D. NOWACKI: Bruno i Juna, narzeczeni w Drohobyczu. „Gazeta Wyborcza2015 nr 221.
Ł. SATURCZAK: Podwójne życie Józefiny. „Newsweek2015 nr 35.
A. ZAWADA: J., samotna narzeczona. „Nowe Książki2015 nr 10.
A. SMUSZ: Biograficzna narracja kobieca w „Narzeczonej Schulza” Agaty Tuszyńskiej. „Fraza2016 nr 1/2.
M. WALENDOWSKA: Szelińska – portret wątpliwy. „Twórczość2016 nr 5.
L. MARZEC: Tajemnice i obietnice. „Narzeczona Schulza” Agaty Tuszyńskiej. W: Inga Iwasiów dla średnio zaawansowanych. Studia, eseje, relacje. Szczecin, Poznań 2023.

Zob. też Wywiady.

Bagaż osobisty

J. KOCHANOWSKI: Ta grupa to był ewenement. „Nowe Książki2018 nr 9.
J. CHŁOSTA-ZIELONKA: Postpamięć czy pamięć indywidualna? Doświadczenie Zagłady zobrazowane w reportażu Agaty Tuszyńskiej pt. „Bagaż osobisty. Po Marcu”. „Acta Neophilologica2020 [t.] 22 [nr] 2.

Zob. też Wywiady.

Żongler. Romain Gary

M.A. SUPRUNIUK: Trudna sztuka kochania. „Nowe Książki2022 nr 10.

Zob. też Wywiady.

Czarna torebka

B. DARSKA: Nie wiem. Powst. 2023 [on-line]. Dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp 9 marca 2024].

Zob. też Wywiady.

Mama zawsze wraca

A. GRZEMSKA: Cały świat w opowieści mamy. „Znak2020 nr 5.
M. DYMON: Świadectwo czy kreacja? O książce „Mama zawsze wraca” Agaty Tuszyńskiej i Iwony Chmielewskiej. „Paidia i Literatura2021 nr 3.
R. KIM: Już wiem, że mama nie wróci. „Newsweek Polska2022 nr 16.
M. WÓJCICKA: Picturebook w świetle teorii aktów mowy i obrazu (na podstawie „Mama zawsze wraca” Agaty Tuszyńskiej i Iwony Chmielewskiej) = A picturebook – a pictorial speech act (based on „Mum always comes back” by Agata Tuszyńska & Iwona Chmielewska). „Prace Językoznawcze”, Olsztyn 2022 [t.] 24 [z.] 1.

I. Krzywicka: Wyznania gorszycielki

SZ. AUGUSTYNIAK: Gorszycielka wciąż groźna. „Przegląd Literacki1993 nr 4.
G. BORKOWSKA: Pęknięta biografia. „Życie Warszawy1993 dod. „Ex Libris” nr 28, sprostowanie: J. GAREWICZ. Życie Warszawy 1993 dod. Ex Libris 1993 nr z IV.
A. CHOJNOWSKI: Kobieta i mężczyźni. „Res Publica Nowa1993 nr 4.
M.E. CYBULSKA: Wspomnienia. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1993 dod.Tydzieńnr 47.
M. FRĄCKIEWICZ: Nadobna „wszetecznica. „Nowe Książki1993 nr 11.
T. JASTRUN: Te okropne, piękne lata. „Życie Warszawy1993 dod.Ex Librisnr 35.
J. ŁADYKA: Wyznania Ireny Krzywickiej. „Dziś1993 nr 6.
R. MATUSZEWSKI: Wokół Krzywickiej i Boya. „Życie Warszawy1993 dod.Ex Librisnr 31.
M. PIASECKI: Gorszycielka dwudziestolecia. „Puls1993 nr 2 (61).
L. BOBKA: Z perspektywy lat. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1998 nr 31.