BIO

Urodzony 5 lipca 1931 w Czeladzi; syn Bolesława Domagalika, księgowego, i Leonardy z domu Herchold, urzędniczki. Do szkoły średniej uczęszczał w Będzinie. Od 1945 działał w Związku Harcerstwa Polskiego, Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” oraz Związku Młodzieży Polskiej. Po zdaniu matury w 1949 studiował przez pewien czas na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. W 1950 rozpoczął pracę dziennikarską w redakcji pisma dla młodzieży „Świat Młodych”, na którego łamach debiutował opowiadaniem o tematyce harcerskiej pt. Nasza „Szturmowa (nr 36-38), a następnie ogłaszał utwory dla młodzieży (do 1969). W 1950 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Od 1951 studiował polonistykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Warszawie. W 1952 ożenił się z Krystyną Kułakowicz. W 1955 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1956 uzyskał stopień magistra. Od października tegoż roku do 1968 był redaktorem naczelnym „Świata Młodych”. W 1966-75 współpracował z telewizją jako autor scenariuszy widowisk telewizyjnych dla młodzieży (około 30; emitowane m.in. w cyklu Spotkamy się po piątej...). W 1968 został redaktorem naczelnym redakcji programów dla dzieci i młodzieży Polskiego Radia. Od tegoż roku należał do Związku Literatów Polskich (ZLP). Za twórczość dla dzieci i młodzieży otrzymał w 1975 nagrodę literacką Prezesa Rady Ministrów, w 1977 przyznawany przez dzieci Order Uśmiechu, a w 1980 – Harcerską Nagrodę Literacką oraz Orle Pióro (nagroda w plebiscycie ogłaszanym przez redakcję „Płomyka”). Od listopada 1980 do grudnia 1981 był redaktorem naczelnym Programu III Polskiego Radia; następnie od 1982 do przejścia na emeryturę w 1990 pracował nadal w redakcjach literackich Polskiego Radia. W 1983 został członkiem Zarządu Głównego ZLP. Był laureatem wielu konkursów literackich. W 2001 otrzymał nagrodę miasta Katowic. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1965), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1968), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979). Zmarł 27 grudnia 2007 w Warszawie.

Twórczość

1. Astroekspedycja. [Współaut.:] S. Borowiecki. Warszawa: Wydawnictwo Harcerskie 1959, 170 s.

Praca popularnonaukowa z zakresu astronautyki.

2. Męska sprawa. [Opowiadanie]. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1963, 15 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1964, wyd. 3 1973.

Adaptacje

telewizyjne

Telewizja Polska 1967.

3. Drobna rzecz. [Widowisko]. Telewizja Polska 1966.

4. Jak się odkochać. [Monodram]. Telewizja Polska 1966. Wraz z poz. druk pt. Zakochany w zbiorze poz. 11.

5. Koniec wakacji. [Powieść]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1966, 205 s. Wyd. nast.: wyd. 2-8 tamże w 1969-1990; wyd. 7 [!] Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1990; [wyd. 10] Warszawa: Nasza Księgarnia 1996, tamże: 1997, 1998, 2000. Por. poz. .

Książka wpisana przez Międzynarodowe Kuratorium Książki Dziecięcej (IBBY) na Listę Honorową im. H.Ch. Andersena w 1974.
Wersja pierwotna pt.Skarb”. Druk „Świat Młodych1961 nr 96-104; 1962 nr 1-7, 9-16.

Nagrody

Austriacka Nagroda Państwowa w dziedzinie literatury dla dzieci i młodzieży w 1971 (wraz z tłumaczem O.J. Tauschinskim).

Przekłady

azerbejdżański

[Przeł.] N. Alakbarov. Baku 1979.

bułgarski

Kraât na vakanciiâta. [Przeł.] A. Balkandžieva. Sofiâ 1976.

czeski

Konec prázdnin. [Przeł.] H. Stachová. Praha 1987.

duński

Ferien er forbi. [Przeł.] S. Houstrup Jensen. Albertslund 1973.

niemiecki

Ich habe mich entschieden... [Przeł.] O.J. Tauschinski. Wien 1971, wyd. nast. tamże: wyd. 2 1972, wyd. 3 1978.

rosyjski

Konec kanikul. [Przeł.] S. Svjackij. Moskva 1977.

słowacki

Koniec prázdnin. [Przeł.] P. Čačko. Bratislava 1974, [wyd. 2] Bratislava 1983.

ukraiński

Kìnec' kanìkul. [Przeł.] J. Popsujenko. Kiïv 1981.

włoski

L'Estate dei colombi. [Przeł.] L. Draghi. Firenze 1976.

6. Zakochany. [Monodram]. Telewizja Polska 1966. Wraz z poz. druk pt. Zakochany w zbiorze poz. 11.

7. Zginął zeszyt. [Widowisko]. Telewizja Polska 1966.

8. Anka. [Widowisko]. Telewizja Polska 1967.

Nagrody

I nagroda w konkursie Telewizji Polskiej w 1967.

9. Banda Rudego. [Widowisko w 4 cz.]. Telewizja Polska 1967. Por. poz. , .

Części cyklu: 1. Taki sobie Pająk; 2. Gdzie jest sztandar; 3. Apacze; 4. Brygidka i chłopcy.

Adaptacje

radiowe

pt. Chłopcy od Rudego. Cz. 1-20: Radio 1975.

10. Księżniczka. [Widowisko]. Telewizja Polska 1967. Por. poz. .

11. Księżniczka i chłopcy. [Opowiadania]. Warszawa: Wydawnictwo Harcerskie 1967, 206 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1968; wyd. 3 Warszawa: Horyzonty 1973; wyd. 4 Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1977, wyd. 5 tamże 1984; Łódź: Parnas 1992.

Zawartość

Pająk; Mecz; Zakochany [por. poz. , ]; Śnieg; Gitara; Dziewiąta; Księżniczka [por. poz. ].

Przekłady

rosyjski

Princessa i mal'čiški. [Przeł.] A. Ljauèr, S. Tonkonogova, M. Bruhnov. Moskva 1989.

12. Ile? Pięć. Czego? Przygód. Czyich? Detektywa Konopki. [Opowieść]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1968, 250 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1980, wyd. 3 1988, wyd. 4 1989; wyd. 5 pt.: Pięć przygód detektywa Konopki. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1989; [wyd. 6] Warszawa: Nasza Księgarnia 1995, tamże: 1996, 1997, 1998, 2005.

Przekłady

niemiecki

Meisterdetektiv Konopka. [Przeł.] B. Hiller. Hannover 1972, wyd. nast. pt. Meisterdetektiv tamże 1986.

słowacki

Pät' pripadov detektíva Konôpku. [Przeł.] P. Čačko. Bratislava 1991.

13. Idąc do siebie. [Opowiadanie]. Warszawa: Wydawnictwo Harcerskie 1970, 30 s.

Nagrody

Nagroda w konkursie Wydawnictwa Harcerskiego przy współudziale Komendy Głównej Związku Harcerstwa Polskiego w 1969.

Adaptacje

radiowe

Polskie Radio 1970.

14. Marek. [Nowela]. Warszawa: Horyzonty 1971, 125 s. Wyd. 2 tamże 1974. Por. poz. .

Ciąg dalszy zob. poz. .

15. Skarb szeryfa. [Opowiadanie]. Płomyczek 1972 nr 17-21. Wyd. osobne Warszawa: Ruch 1972, 74 s. Wyd. 2 tamże 1973.

16. Irmina. [Nowela]. Warszawa: Horyzonty 1974, 130 s. Por. poz. .

Początek zob. poz. .

17. Koniec wakacji. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1974. Por. poz. .

Nagrody

Nagroda Jury Dziecięcego na V Międzynarodowym Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Moskwie w 1975.

18. Jak mała Agata szła na koniec świata. [Widowisko]. Telewizja Polska 1975. Por. poz. .

Nagrody

Nagroda w konkursie Naczelnej Redakcji Programów dla Dzieci i Młodzieży Telewizji Polskiej w 1975.

19. Banda Rudego. [Powieść]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1976-1977.

[Cz.] 1. Taki sobie Pająk. 1976, 93 s.

[Cz.] 2. Frontowa historia. 1976, 102 s.

[Cz.] 3. Gdzie jest sztandar? 1976, 107 s.

[Cz.] 4. Wielka akcja. 1977, 110 s.

Wyd. 2 łączne całości tamże 1979, 278 s. Por. poz. , .

20. Zielone kasztany. [Powieść]. Warszawa: Horyzonty 1977, 275 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1982, wyd. 3 tamże 1987; [wyd. 4] Warszawa: Nasza Księgarnia 1997, tamże 1998.

Wyd. łączne w wersji zmienionej poz. 14 i 16.

Nagrody

Główna nagroda w dziale książek dla młodzieży przyznana przez austriackie Ministerstwo Oświaty i Sztuki w 1980 (wraz z tłumaczem O.J. Tauschinskim).

Przekłady

bułgarski

Zeleni kesteni. [Przeł.] A. Balkandžieva. Sofiâ 1989.

czeski

Zelené kaštany. [Przeł.] H. Stachová. Praha 1979.

hiszpański

Las castañas verdes. [Przeł.:] J. Szypowska, M. A. Moreno. Barcelona 1986.

kataloński

Les castanyes verdes. [Przeł.] I. Małecka. Barcelona 1987.

niemiecki

Grüne Kastanien. [Przeł.] O. J. Tauschinski. Wien 1979.
Grüne Kastanien. [Przeł.] B. Dietschmann. Berlin 1987.

Adaptacje

radiowe

pt. Szczeniak. Cz. 1-8. Polskie Radio 1972.

filmowe

Scenariusz: W. Fiwek. Ekranizacja 1986.

21. Matysiakowie. [Powieść radiowa; współautorzy: J. Janicki, D. Połtorzycka]. Polskie Radio 1982 odcinek 1348-1360; 1983 odcinek 1361-1413; 1984 odcinek 1414-1433.

22. Jak mała Agata szła na koniec świata. [Opowiadanie dla dzieci]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1983, 58 s. Por. poz. .

23. Andante con speranza. [Słuchowisko radiowe]. Polskie Radio 1985.

Adaptacje

filmowe

Kolega Pana Boga. Scenariusz: W. Brzozowicz, J. Domagalik. Telewizja Polska 1988.

24. Banda Rudego Pająka. Scenariusz filmowy. [Współautorzy:] L. Bach, S. Jędryka. Telewizja Polska 1987. Por. poz. , .

Omówienia i recenzje

Wywiady

Szukać siły w sobie. Rozm. D. Świerczyńska-Jelonek. Guliwer 1998 nr 1.

Słowniki i bibliografie

Nowy słownik literatury dla dzieci i młodzieży. Wyd. 2. Warszawa 1984 (K. Kuliczkowska).
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (Redakcja).

Ogólne

Książki

M. Bolińska: Przez „Świat Młodych do literatury. O prozie Janusza Domagalika. Kielce: Wydawnictwo Akademii Świętokrzyskiej 2004, 238 s.

Artykuły

J. Papuzińska: Jak dojrzewać. Współczesność 1968 nr 5.
M. Bolińska: Sonaty moralnego niepokoju – Jan Domagalik i jego krótkie formy epickie. W: Szkice o literaturze XIX i XX wieku. Kielce 2000.

Męska sprawa

H. Skrobiszewska: Męska sprawa; Ciąg dalszy „Męskiej sprawy. W tejże: Literatura i wychowanie. Warszawa 1973, wyd. 2 tamże 1982 [dot. też: Koniec wakacji].

Koniec wakacji [Powieść]

H. Skrobiszewska: Męska sprawa; Ciąg dalszy „Męskiej sprawy. W tejże: Literatura i wychowanie. Warszawa 1973, wyd. 2 tamże 1982 [dot. też: Męska sprawa].

Ile? Pięć. Czego? Przygód. Czyich? Detektywa Konopki

M. Bolińska: Gra z konwencją źródłem zabawy twórcy i czytelnika – Jana DomagalikaPięć przygód detektywa Konopki”. Studia Filologiczne Akademii Świętokrzyskiej 2002 t. 15.

Marek

K. Kuliczkowska: Szkic do portretów. Nowe Książki 1971 nr 19.

Irmina

W. Sonczyk: Rodzina i dzieci. Nowe Książki 1975 nr 2.

Banda Rudego [Powieść]

I. Bolek: W formule serialu. Nowe Książki 1977 nr 11.

Zielone kasztany

K. Kuliczkowska: Przed „drugim oddechem. Nowe Książki 1978 nr 5.
A. Horodecka: Trzeba iść dalej... Guliwer 2001 nr 2.

Jak mała Agata szła na koniec świata [Opowiadanie dla dzieci]

M. Bolińska: Dorosły urok dziecięcej bajki. („Jak mała Agata szła na koniec świata” Janusza Domagalika). Studia Kieleckie. Seria Filologiczna 2003 nr 14.