BIO

Urodzony 18 czerwca 1941 we wsi Zaklików na Lubelszczyźnie; syn Mieczysława Długosza i Dominiki ze Skroczyńskich. W miejscowości rodzinnej uczęszczał do szkoły podstawowej i tam też w 1959 zdał egzamin maturalny w Liceum Ogólnokształcącym. Równocześnie kształcił się w zakresie gry na fortepianie. W 1959 podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie, ukończone z tytułem magistra w 1964. W czasie studiów kontynuował naukę muzyki; pisał też teksty poetyckie, komponował muzykę i występował w Teatrzyku Poezji UJ Hefajstos. W 1965-78 był związany z krakowską Piwnicą pod Baranami jako autor i wykonawca tekstów poetyckich. Debiutował w 1964 wierszem pt. Pewien znajomy, ogłoszonym w druku okolicznościowym Student, wydanym z okazji 600-lecia UJ. W 1964-66 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie; otrzymał kilka ról filmowych, m.in. w filmach pt. Trzecia część nocy i Na srebrnym globie w reżyserii Andrzeja Żuławskiego. Rozwijając twórczość literacką, publikował liczne wiersze, m.in. w „Życiu Literackim” (1971-79, z przerwami), „Radarze” (1972-82, z przerwami), „Dzienniku Polskim” (1972-74, 1978), „Teatrze” (1973-74), „Studencie” (1976-78) i „Szpilkach” (1976, 1979). Fragmenty niepublikowanej powieści pt. Gramofon i zaświaty ogłosił drukiem w „Miesięczniku Literackim” (1977 nr 8). W 1979 przez kilka miesięcy przebywał w Paryżu jako stypendysta rządu francuskiego ze względu na zainteresowania twórczością Henry'ego de Montherlanta i przekładami literatury francuskiej na język polski. W 1982 otrzymał nagrodę miasta Krakowa. Kontynuując twórczość poetycką, publikował wiersze w „Tygodniku Powszechnym” (1983-85) i w „Scenie” (1984-85), „Arce” (1993-94). Od 1991 współpracował z krakowskim „Czasem”. Na łamach „Rzeczpospolitej” publikował cykl felietonów pt. Kroniki Długosza (1997, 1999-2001). Zmarł 23 marca 2024 w Krakowie.

Twórczość

1. Lekcje rytmiki. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1973, 46 s.

2. Na własną rękę. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1976, 43 s.

3. Wywoływanie wilka z lasu. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1980, 47 s.

4. Śpiewnik ilustrowany. [Wiersze]. [Wrocław:] Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe; OTO [Ośrodek Teatru Otwartego] Kalambur 1984, 116 s. [Wyd. 2] tamże 1986.

5. Pewnego dnia, pewnego dnia. [Wiersze i nuty]. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1988, 64 s.

6. Lekkie popołudnie. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1989, 72 s.

7. Gościnne pokoje muzyki. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1992, 63 s.

8. Album krakowski. [Współautor:] A. Bujak. Kraków: Editions Raymond 1993, [48] s.

Wiersze L. Długosz; fotografie: A. Bujak.

9. Z tego co jest. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1995, 162 s.

10. Po głosach, po śladach... [Wiersze]. Kraków: Arcana 1996, 71 s.

11. Piwnica idzie do góry. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2000, 63 s.

12. Leszek Długosz. [Wiersze]. Warszawa: Twój Styl 2001, 119 s.

13. Dusza na ramieniu. Wiersze i piosenki. Kraków: Wydawnictwo Literackie 2003, 188 s.

14. Na rynku usiąść w Kazimierzu... [Wiersze]. Lublin: Wydawnictwo-Drukarnia L-Print Z. Lemiech 2004, 44 s.

W książce wykorzystano obrazy i rysunki J. Gnatowskiego.

Ponadto jest autorem wielu programów poetyckich, poetycko-muzycznych i recitali prezentowanych przez Polskie Radio i Telewizję. Polskie Nagrania wydały jego cztery płyty autorskie.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1992.

Wywiady

Zaśpiewać wiersz. [Rozm.] A. Haegenbarth. Nurt 1977 nr 10.
Poszukiwanie Arkadii. Rozm. J. Piasecki. Tygodnik Kulturalny 1986 nr 23.
Uniknąłem uzależnień. [Rozm.] J.R. Kowalczyk. Rzeczpospolita 1992 nr 109.
Zawód, którego nie ma. [Rozm.] K. Brodacki. Tygodnik Solidarność 1995 nr 21.
Spotkałem w swoim życiu świętą. [Rozm.] J. Baran. „Sycyna 1996 nr 25.
Poeta mówi prozą. [Rozm.] M. Lerch. „PAL Przegląd Artystyczno-Literacki 1998 nr 10.
Każdy ma swoją „Piwnicę. [Rozm.] J.R. Kowalczyk. Rzeczpospolita 2001 nr 4.
Po to to wszystko... [Rozm.] E. Obrębowska-Piasecka. Gazeta Wyborcza” dod. „Poznań 2004 nr 172.
Już taki się wydarzyłem. Z Leszkiem Długoszem, poetą, piosenkarzem, kompozytorem, legendą Krakowa i Piwnicy pod Baranami rozm. J. Szlechta. „Nowy Dziennik” dod. Przegląd Polski”, Nowy Jork 2005 nr z 30 XII.

Słowniki i bibliografie

Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (M. Jentys).

Ogólne

Artykuły

J. Poprawa: Cudze chwalicie: Leszek Długosz. Razem 1977 nr 23.
J. Kawalec: Placówki kulturalne, poezja śpiewana i Leszek Długosz. Próby 1985 nr 3/4.
J. Skarbowski: Ja nie jestem Amadeusz Mozart” czyli rzecz o Leszku Długoszu. Pismo Literacko-Artystyczne 1987 nr 1.
E. Morawiec: Dom Leszka Długosza. Tygodnik Powszechny 1988 nr 2.
J.R. Kowalczyk: Żyję z gardła. Rzeczpospolita 1993 nr 218.

Lekcje rytmiki

M. Woroniecki: Odyseusz od... do... Nowe Książki 1973 nr 16.

Na własną rękę

A. Adamiak: Ciąg dalszy nastąpi. Nowe Książki 1977 nr 14.

Wywoływanie wilka z lasu

M. Krassowski: Imię własne. Życie Literackie 1980 nr 37.

Lekkie popołudnie

S. Jurkowski: Zbyt lekkie popołudnie. Literatura 1990 nr 6.
W. Szturc: Znośna lekkość popołudnia. Nowe Książki 1990 nr 10.

Gościnne pokoje muzyki

B. Pociej. „Ruch Muzyczny1993 nr 22.

Z tego co jest

J.R. Kowalczyk: Po swojemu duszyczko... Rzeczpospolita 1996 nr 71.

Piwnica idzie do góry

W. Wańtuch: Gatunek piwniczny. Nowe Książki 2001 nr 4.
P. Zawadzki: Cudowna lekkość melancholii. Akant 2001 nr 3.

Dusza na ramieniu

A. Siemińska: I szczegół jeszcze w kadrze spamiętany. Nowe Książki 2003 nr 7/8.
M. Urbanowski: O poezji: Długosz zebrany. Arcana 2003 nr 6.