DEHNEL Tadeusz Jan

Urodzony 2 czerwca 1906 w Sławęcinie (powiat włocławski); syn Eugeniusza Augusta Dehnela, agronoma, i Jadwigi z Traczewiczów. Dzieciństwo spędził w Zalesiu (powiat grójecki). W 1923 przeniósł się z rodzicami do Warszawy, gdzie uczęszczał do Gimnazjum im. M. Reja, a następnie do Liceum Handlowego Zgromadzenia Kupców miasta stołecznego Warszawy. Po zdaniu matury w 1926 studiował do 1929 na Wydziale Finansowo-Ekonomicznym Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. W 1929-30 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Od 1931 pracował w firmie „Łucznik – Sprzedaż Rowerów PWW”, a następnie w Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych. W 1935 wstąpił jako udziałowiec do firmy Polska Kompania Handlu z Azją, gdzie pełnił funkcję kierownika handlowego. W imieniu tej firmy oraz jako obserwator Rady Handlu Zagranicznego przy Związku Izb Przemysłowo-Handlowych wyjechał w 1938 na Daleki Wschód. Wybuch II wojny światowej zastał go w Pekinie, skąd przez Indie przedostał się do Francji i w grudniu 1939 wstąpił w Paryżu do Wojska Polskiego. Brał udział w działaniach wojennych we Francji, w Wielkiej Brytanii, na Środkowym Wschodzie i we Włoszech. Otrzymał polskie i brytyjskie odznaczenia bojowe. Po wojnie i demobilizacji w Anglii pracował w 1947-48 w firmie importowo-eksportowej The Copthall Trading Co Ltd w Londynie. W kwietniu 1948 powrócił do kraju. Zamieszkał w Warszawie i zajął się pracą przekładową z literatur anglosaskich. Ożenił się z Ireną Wandą Brzozowską (rozwód 1963). Debiutował w 1950 przekładem powieści Alberta Halpera Dom pod Starym Łucznikiem. W tym samym roku został przyjęty do Sekcji Tłumaczy Związku Literatów Polskich, a w 1957 do Polskiego PEN Clubu. Przekłady publikował również w czasopismach: „Kierunki” (1961-63, 1967), „Świat” (1962, 1965-67), „Ty i Ja” (1962-65), „Trybuna Robotnicza” (1964, 1969-74). W 1965 otrzymał nagrodę Polskiego PEN Clubu za przekłady z literatur anglosaskich. W 1967 ożenił się z Wandą Stawiniowską, tłumaczką. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1957) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1971). Zmarł 22 września 1974 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Powązkowskim.