DEGLER Janusz

Urodzony 2 czerwca 1938 w Sosnowcu; syn Teofila Deglera, buchaltera, i Marii Haliny z Balwińskich. W czasie okupacji niemieckiej, po wysiedleniu z Sosnowca, mieszkał z matką we wsi Romanów pod Częstochową (ojciec dostał się do niewoli radzieckiej, później walczył w Armii Polskiej). W lipcu 1945 przeniósł się z matką do Bystrzycy Kłodzkiej, następnie w 1947, po powrocie ojca z Anglii, do Wrocławia. W 1956 ukończył V Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu i rozpoczął studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego (UWr.). W czasie studiów otrzymywał stypendium im. T. Mikulskiego. Był prezesem Koła Polonistów (1958-60). Debiutował w 1959 recenzją książki Tadeusza Hołuja Koniec naszego świata, opublikowaną pt. Z lat okupacji w tygodniku „Odra” (nr 6). W 1961 ukończył studia i przez trzy miesiące pracował w Wydawnictwie Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. W 1962 rozpoczął pracę w Katedrze Literatury Polskiej UWr. początkowo jako stażysta naukowy (1962), następnie asystent (1963-64) i starszy asystent (1964-70). W tym czasie zaczął ogłaszać artykuły na temat historii dramatu i teatru polskiego, przede wszystkim twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza, m.in. w „Acta Universitatis Wratislaviensis” i „Pamiętniku Teatralnym”. W 1966 ożenił się z Ewą Siemińską, polonistką filmologiem. W 1967-73 był sekretarzem Oddziału Wrocławskiego Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. Od 1969 współredagował z prof. Bogdanem Zakrzewskim rocznik „Prace Literackie”. Od tegoż roku do 1971 należał do komitetu redakcyjnego przygotowującego księgi referatów z Konferencji Teoretycznoliterackich Młodszych Pracowników Naukowych Polonistyki. W 1970 doktoryzował się na podstawie pracy Inscenizacje sztuk Stanisława Ignacego Witkiewicza w dwudziestoleciu międzywojennym (promotor prof. Bogdan Zakrzewski); w 1971 otrzymał za nią nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego II stopnia. W tymże roku został adiunktem w Instytucie Filologii Polskiej UWr. W 1971-73 był członkiem Komitetu Głównego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. W 1972-83 pełnił funkcję prezesa Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru. W 1973-80 był kierownikiem literackim w Teatrze im. C. Norwida w Jeleniej Górze. W 1975 został kierownikiem Zakładu Teorii Kultury i Sztuk Widowiskowych Instytutu Filologii Polskiej UWr. W 1976 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie literatury polskiej i teatrologii na podstawie rozprawy Witkacy nieznany i naukowej edycji pism krytycznych i publicystycznych S.I. Witkiewicza pt. Bez kompromisu. Za pracę habilitacyjną otrzymał w 1977 nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego III stopnia. W 1976-83 sprawował obowiązki sekretarza naukowego Problemu Węzłowego Polska kultura narodowa, jej tendencje rozwojowe i percepcja, a od 1987 zastępcy kierownika tego programu badawczego. Współpracował z „Rocznikiem Literackim” jako autor działu Teatralia w tomach za lata 1974-77 i 1979. W 1977 został członkiem zwyczajnym Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. W 1978-83 należał do rady redakcyjnej „Polish Art Studies”. Po utworzeniu w czerwcu 1979 wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie został mianowany jej prorektorem i funkcję tę pełnił w wyniku wyborów przez dwie kadencje (1981-84, 1984-87). W 1980-81 był członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W 1981-84 i 1990-93 wchodził w skład Rady Naukowej Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk (PAN), a w 1984-87 i 1990-93 Komitetu Nauk o Sztuce PAN. W 1983 i 1987 otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej. W 1987 został stałym współpracownikiem „Pamiętnika Teatralnego” i członkiem komitetu redakcyjnego Encyklopedii kultury polskiej XX wieku. Był redaktorem naczelnym Wydawnictwa Wiedza o Kulturze (1989-99), redaktorem serii wydawniczej Myśl Teatralna w Polsce w XX wieku, członkiem zespołu redakcyjnego serii wydawniczej Dramat w Teatrze – Teatr w Dramacie (obie ukazywały się od 1989) i przewodniczącym komitetu redakcyjnego Dzieł zebranych S.I. Witkiewicza (od 1989). W 1989 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1990 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Naukowej Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Współredagował serie „Prace Literackie” (do 1990) i „Dramat”, „Teatr” (od 2000) ukazujące się w wydawnictwie „Acta Universitatis Wratislaviensis” oraz biuletyn Fundacji im. S.I. Witkiewcza „The Witkacy News” (1992). W 1994-98 redagował serię „Monografie Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej”. W 1995-2006 był przewodniczącym Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu jako przedstawiciel senatu UWr. Za projekt opracowania bibliografii korespondencji S.I. Witkiewicza otrzymał nagrodę-stypendium Ministra Kultury (2001). Był członkiem Komitetu Nauk o Kulturze PAN (od 2004). Został laureatem nagrody miesięcznika „Odra” za 2005. Został członkiem Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego. Odznaczony m.in. odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1973, 1980), Złotą Odznaką „Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego i miasta Wrocławia” (1978), Krzyżem Kawalerskim (1985) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1996). Mieszka we Wrocławiu.