DAROWSKI Jan

Urodzony 22 grudnia 1926 w Brzeziu nad Odrą (obecnie dzielnica Raciborza, Brzezie)); syn Marcina Darowskiego, kierownika robót wodno-lądowych, i Marii z Trompetów. W czasie okupacji niemieckiej uczył się typografii. Równocześnie prowadził działalność konspiracyjną, ratując przed zniszczeniem zakazane książki polskie. W lutym 1944 ukończył Liceum Graficzne w Katowicach. Wkrótce został wcielony do Wehrmachtu. Podczas walk o Normandię uciekł na stronę aliantów i tam zgłosił się do Wojska Polskiego w Anglii. Po ukończeniu Szkoły Broni Pancernej w Catterick został mianowany instruktorem w Szkole Taktycznej. Po zakończeniu działań wojennych był w Szkocji tłumaczem, bibliotekarzem oraz redaktorem gazetki garnizonowej. Jednocześnie przez półtora roku uczęszczał na kursy języka i literatury angielskiej zorganizowane dla polskich żołnierzy przez Nelson College w Edynburgu. W 1951 zdał egzamin wstępny w londyńskim University College i został przyjęty na wyższe studia filozoficzne. Choroba oczu, powstała w wyniku ran odniesionych na wojnie, uniemożliwiła mu podjęcie studiów. Kształcił się dalej samodzielnie, utrzymując się z pracy w różnych fabrykach jako robotnik, m.in. w fabryce tworzyw sztucznych jako główny kontroler. Po zniesieniu powojennych restrykcji w zatrudnieniu powrócił w 1954 do swego zawodu, tj. do typografii; pełnił też w różnych drukarniach funkcje menedżera. W 1958 debiutował wierszami W ogrodzie, Reakcja i Lustro, ogłoszonymi na łamach studenckiego miesięcznika „Merkuriusz Polski i Życie Akademickie” (nr 5), wydawanego w Londynie. W kraju po raz pierwszy opublikował swoje wiersze w 1960 (Moje, zamurowane i Post mortem) w „Więzi” (nr 11/12). Był jednym z założycieli i współredaktorów pisma „Kontynenty – Nowy Merkuriusz”, w którym ogłaszał (w 1961-66) większość swoich wierszy, esejów i artykułów polemicznych. Poezję publikował też na łamach paryskiej „Kultury” (1964-66, 1973-74) oraz w londyńskich: „Oficynie Poetów” (1967-72) i „Wiadomościach” (1969). W „Oficynie Poetów” był też redaktorem wkładki poezji polskiej po angielsku Polish Poetry Supplement. Ogłaszał przekłady poezji polskiej na język angielski w czasopismach amerykańskich: „Queens Slavic Papers”, „San Francisco Annual” i „Transatlantic Review” oraz w antologiach: Polish Writing today (Harmondsworth 1967), New writing of East Europe (Chicago 1968), The Penguin Book of socialist verse (Harmondsworth 1970). W 1969 otrzymał nagrodę Fundacji im. Kościelskich w Genewie. Na początku lat siedemdziesiątych zdecydował się na zmianę zawodu i podjął dwuletni kurs prowadzony przez Brytyjski Instytut Mechaniczny. Następnie pracował przez kilkanaście lat w przemyśle zbrojeniowym przy produkcji rakiet i silników lotniczych. Kontynuując pracę literacką, ogłaszał swoje utwory m.in. w prasie krajowej: w „Więzi” (1990) i „Odrze” (1991), wiersze i eseje publikował też w miesięczniku „Kresy” (1994, 1996). Zmarł 5 lipca 2008 w Londynie; pochowany na cmentarzu w Brzeziu.