BIO

Urodzony 22 grudnia 1926 w Brzeziu nad Odrą (obecnie dzielnica Raciborza, Brzezie)); syn Marcina Darowskiego, kierownika robót wodno-lądowych, i Marii z Trompetów. W czasie okupacji niemieckiej uczył się typografii. Równocześnie prowadził działalność konspiracyjną, ratując przed zniszczeniem zakazane książki polskie. W lutym 1944 ukończył Liceum Graficzne w Katowicach. Wkrótce został wcielony do Wehrmachtu. Podczas walk o Normandię uciekł na stronę aliantów i tam zgłosił się do Wojska Polskiego w Anglii. Po ukończeniu Szkoły Broni Pancernej w Catterick został mianowany instruktorem w Szkole Taktycznej. Po zakończeniu działań wojennych był w Szkocji tłumaczem, bibliotekarzem oraz redaktorem gazetki garnizonowej. Jednocześnie przez półtora roku uczęszczał na kursy języka i literatury angielskiej zorganizowane dla polskich żołnierzy przez Nelson College w Edynburgu. W 1951 zdał egzamin wstępny w londyńskim University College i został przyjęty na wyższe studia filozoficzne. Choroba oczu, powstała w wyniku ran odniesionych na wojnie, uniemożliwiła mu podjęcie studiów. Kształcił się dalej samodzielnie, utrzymując się z pracy w różnych fabrykach jako robotnik, m.in. w fabryce tworzyw sztucznych jako główny kontroler. Po zniesieniu powojennych restrykcji w zatrudnieniu powrócił w 1954 do swego zawodu, tj. do typografii; pełnił też w różnych drukarniach funkcje menedżera. W 1958 debiutował wierszami W ogrodzie, Reakcja i Lustro, ogłoszonymi na łamach studenckiego miesięcznika „Merkuriusz Polski i Życie Akademickie” (nr 5), wydawanego w Londynie. W kraju po raz pierwszy opublikował swoje wiersze w 1960 (Moje, zamurowane i Post mortem) w „Więzi” (nr 11/12). Był jednym z założycieli i współredaktorów pisma „Kontynenty – Nowy Merkuriusz”, w którym ogłaszał (w 1961-66) większość swoich wierszy, esejów i artykułów polemicznych. Poezję publikował też na łamach paryskiej „Kultury” (1964-66, 1973-74) oraz w londyńskich: „Oficynie Poetów” (1967-72) i „Wiadomościach” (1969). W „Oficynie Poetów” był też redaktorem wkładki poezji polskiej po angielsku Polish Poetry Supplement. Ogłaszał przekłady poezji polskiej na język angielski w czasopismach amerykańskich: „Queens Slavic Papers”, „San Francisco Annual” i „Transatlantic Review” oraz w antologiach: Polish Writing today (Harmondsworth 1967), New writing of East Europe (Chicago 1968), The Penguin Book of socialist verse (Harmondsworth 1970). W 1969 otrzymał nagrodę Fundacji im. Kościelskich w Genewie. Na początku lat siedemdziesiątych zdecydował się na zmianę zawodu i podjął dwuletni kurs prowadzony przez Brytyjski Instytut Mechaniczny. Następnie pracował przez kilkanaście lat w przemyśle zbrojeniowym przy produkcji rakiet i silników lotniczych. Kontynuując pracę literacką, ogłaszał swoje utwory m.in. w prasie krajowej: w „Więzi” (1990) i „Odrze” (1991), wiersze i eseje publikował też w miesięczniku „Kresy” (1994, 1996). Zmarł 5 lipca 2008 w Londynie; pochowany na cmentarzu w Brzeziu.

Twórczość

1. Drzewo sprzeczki. [Wiersze]. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1969, 64 s.

Nagrody

Nagroda im. T. Sułkowskiego za r. 1968.

2. Niespodziewane żywoty. [Wiersze]. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1990, 160 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1992.

Wywiady

Rower jako wzór przyszłej literatury. [Rozm.] M. Pytasz. W: Londyn – Toronto – Vancouver. Lublin 1993.

Słowniki i bibliografie

• [J. Zieliński] J. Kowalski: Leksykon polskiej literatury emigracyjnej. Lublin 1989*, wyd. 2 1990.
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (M. Jentys).

Ogólne

Artykuły

• [M. Danilewiczowa] Szperacz. „Wiadomości”, Londyn 1960 nr 31 [omówienie poezji J. Darowskiego].
• „Oficyna Poetów”, Londyn 1968 nr 1 [nota biograficzna].
F. Śmieja: Powrót Jana Darowskiego. Związkowiec”, Toronto 1989 nr 49.
A. Czerniawski: Późny wnuk. W tegoż: Muzy i sowa Minerwy. Wrocław 1994.
S. Ożóg: Zamki klucza. Rzecz o poetyckich wyobraźniach Jana Darowskiego. W: Poetycki krąg „Kontynentów. Rzeszów 1997.
J. Sikora: Tylko słowa. O poezji Jana Darowskiego. Fraza 1997 nr 1.
B. Tarnowska: Język moim łańcuchem. O dwujęzyczności poetów grupy „Merkuriusza” – „Kontynentów”. W tejże: Między światami. Olsztyn 2004 [dot. m.in. J. Darowskiego].
P. Sobolczyk: Jana Darowskiego dwie polemiki z Białoszewskim. W: Poezja polska na obczyźnie. T. 2. Rzeszów 2005.
F. Śmieja: Czekam na cud. Jan Darowski. W tegoż: Zbliżenia i kontakty raz jeszcze. Katowice 2007.

Drzewo sprzeczki

J. Rostworowski: By wzruszyć się trzy razy... Wiadomości”, Londyn 1969 nr 31.
A.K. Waśkiewicz: Ciągłość i wspólnota. Twórczość 1971 nr 2.

Niespodziewane żywoty

Z. Łączkowski. „Słowo Powszechne1991 nr 208.
J. Sikora: Językowa gra z domieszką życia. Nowe Książki 1991 nr 9.