BIO
Urodzony 8 października 1907 w Krzeszowicach pod Chrzanowem w rodzinie inteligenckiej; syn Władysława Danka i Pauliny z Bogackich. Po ukończeniu Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Krakowie, studiował od 1926 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; w 1930 uzyskał magisterium. Następnie od stycznia 1931 był nauczycielem szkół średnich kolejno w Kolbuszowej (do 1934), Krakowie (1934-35) i Toruniu (1935-39). W 1934 doktoryzował się na podstawie rozprawy Lucjan Siemieński jako historyk literatury i krytyk literacki, napisanej pod kierunkiem prof. Ignacego Chrzanowskiego. W tymże roku złożył egzamin nauczycielski. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał w Krzeszowicach i pracował jako urzędnik w Kamieniołomach Miast Małopolskich w Miękini. Od 1942 współpracował z konspiracyjną komórką Polska Partia Robotnicza (PPR). Brał udział w tajnym nauczaniu. Aresztowany w grudniu 1944 podczas tajnej matury, został osadzony w więzieniu na Montelupich w Krakowie, skąd udało mu się wydostać 15 stycznia 1945 w czasie ewakuacji. Po wojnie został w 1945 członkiem PPR (od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). Był w 1945 pierwszym przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej oraz organizatorem i dyrektorem prywatnego gimnazjum w Krzeszowicach. W 1947 został dyrektorem IV Gimnazjum i Liceum im. T. Kościuszki w Krakowie, a w 1948 naczelnikiem Wydziału Szkół Średnich w Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego; w tymże roku objął urząd kuratora. Od kwietnia 1951 pracował jako wykładowca historii literatury polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Krakowie. Na zlecenie władz oświatowych zorganizował Studium Zaoczne dla pracujących przy WSP (w 1952 przekształcone w Wydział Zaoczny) i został jego dziekanem. W 1954 na podstawie studium Poglądy pedagogiczne Adolfa Dygasińskiego uzyskał tytuł naukowy docenta. W tymże roku został przewodniczącym komitetu redakcyjnego „Rocznika Naukowo-Dydaktycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej” w Krakowie. W 1956-71 był rektorem WSP, a od 1962 nadto kierownikiem Katedry Metodyki Nauczania Języka i Literatury Polskiej. Publikował w „Życiu Szkoły Wyższej” (1954-61) i „Pamiętniku Literackim” (1956-66). W 1960 objął redakcję naczelną „Ruchu Literackiego”, w którym także stale ogłaszał artykuły i recenzje. Od 1958 był przewodniczącym komitetu redakcyjnego edycji Cyklu powieści historycznych obejmujących dzieje Polski Józefa Ignacego Kraszewskiego, a od 1961 należał do komitetu redakcyjnego Dzieł Kraszewskiego,W 1961 został mianowany profesorem nadzwyczajnym , a w 1968 profesorem zwyczajnym. W 1971 został dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej WSP w Krakowie. Od 1963 był członkiem Komisji Nauk Pedagogicznych i Komisji Historycznoliterackiej Oddziału Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Krakowie i należał do komitetu redakcyjnego „Rocznika Komisji Historyczno-Literackiej”. Był też od 1963 członkiem, a od 1975 przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich PAN w Warszawie i przewodniczącym Komisji Programowo-Dydaktycznej Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN oraz członkiem Rady Głównej Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych w 1970 otrzymał nagrodę im. T. Mikulskiego II stopnia. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1955), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1959), Orderem „Sztandar Pracy” II klasy (1963). Zmarł 17 sierpnia 1976 w Krakowie; pochowany na cmentarzu w Krzeszowicach.
Twórczość
1. Poglądy pedagogiczne Adolfa Dygasińskiego. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1954, 119 s. Polska Akademia Nauk, Komitet Nauk Pedagogicznych.
2. Publicystyka Józefa Ignacego Kraszewskiego w latach 1859-1872. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1957, 220 s. Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich.
3. Józef Ignacy Kraszewski. Leben und Werk des grossen polnischen Dichters. [Niemiecka Republika Demokratyczna:] Gesellschaft für kulturelle Verbindungen mit dem Austand in der DDR [1962], 63 s. Józef Ignacy Kraszewski.
4. Powieści historyczne Józefa Ignacego Kraszewskiego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1966, 267 s.
5. Józef Ignacy Kraszewski. Żywot i dzieła. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1967, 26 s. Polska Akademia Nauk. Oddział w Krakowie.
6. Matejko i Kraszewski. Dwie koncepcje dziejów Polski. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1969, 119 s. Polska Akademia Nauk. Oddział w Krakowie.
7. Pisarz wciąż żywy. Studia o życiu i twórczości J.I. Kraszewskiego. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1969, 286 s.
Zawartość
8. Józef Ignacy Kraszewski. Warszawa: Wiedza Powszechna 1973, 546 s.
9. Józef Ignacy Kraszewski. Zarys biograficzny. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1976, 515 s.
Prace edytorskie i redakcyjne
W opracowaniu W. Danka:.
T. 1. Stara baśń. Powieść z IX wieku. Przygotowanie do druku, posłowie i przypisy: W. Danek. Przedsłowie i przedmowa: J. Krzyżanowski. 1960, 448 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1966, wyd. 3 1969, wyd. 4 1975. Por. poz. ↑.
T. 6. Królewscy synowie. Powieść z czasów Władysława Hermana i Krzywoustego. Przygotowanie do druku, posłowie i przypisy: W. Danek. 1960, 536 s. Wyd. 2 tamże 1967.
T. 12. Kraków za Łokietka. Powieść historyczna. [Oprac.: W. Danek]. 1959, 281 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1970, wyd. 3 1978.
T. 23. Bajbuza. Czasy Zygmunta III. Przygotowanie do druku, posłowie i przypisy W. Danek. 1959, 448 s. Wyd. nast. tamże: [wyd. 2] 1972; [wyd. 3] wybrała i objaśniła J. Wyleżyńska, 1986.
T. 26. Król Piast. Michał książę Wiśniowiecki. Powieść historyczna. Posłowie i przypisy: W. Danek. Przygotowanie do druku: J.L. Kowalczyk. [Wyd. 2] 1973, 318 s. [Wyd. 3] z przedsłowiem W. Tkaczuka tamże 1989.
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1954, 1964.