BIO

Urodzony 28 grudnia 1880 w majątku Berdychów (obecnie wieś Przyszowa) pod Limanową; syn Tytusa Czyżewskiego i Rozalii z Racięskich, właścicieli majątku. Ukończył szkołę średnią (wydziałową) w Nowym Sączu. Od 1902 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1907 wydał pierwszy utwór literacki Śmierć Fauna. Od tegoż roku do 1909 kontynuował studia malarskie w Paryżu. Po powrocie uczył rysunków w gimnazjum w Łańcucie i równocześnie uprawiał malarstwo (w 1910 miał w Krakowie pierwszą indywidualną wystawę). W 1910-12 przebywał ponownie w Paryżu, a następnie po krótkim okresie pracy nauczycielskiej w Dębicy (1914) zamieszkał w Krakowie. W 1917 założył wraz z Brunonem Jasieńskim i Stanisławem Młodożeńcem klub futurystów Katarynka. Należał do grupy awangardy artystycznej, która w 1919 przyjęła nazwę Formistów. Od 1919 redagował wspólnie z Leonem Chwistkiem, a później z Konradem Winklerem organ tej grupy – „Formiści”; w piśmie tym (do 1921), a także w „Gońcu Krakowskim” (1919-20), publikował artykuły i wiersze. Był współautorem „Jednodńuwki futurystuw” (1921). W 1922 po rozpadnięciu się grupy wyjechał do Paryża, gdzie pracował w Ambasadzie Polskiej. Przesyłał korespondencje do „Zwrotnicy” (1922-23) oraz zamieszczał liczne recenzje z wystaw malarskich, m.in. w „Epoce” (1927-28) i „Kurierze Polskim” (1927-28). Odbył podróże po Włoszech i Hiszpanii. W 1930 osiadł na stałe w Warszawie. Kontynuował twórczość malarską, wystawiając obrazy na licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych. Uprawiał nadal krytykę artystyczną na łamach „Głosu Plastyków”, „Kultury” (1931-32), „Wiadomości Literackich” (1933-36), „Kuriera Polskiego” (1938-39), „Prosto z Mostu” (1938-39). W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Warszawie. Pracował nad nowym tomem wierszy Antidotum, który uległ zniszczeniu w czasie powstania warszawskiego. Po upadku powstania zamieszkał w Krakowie i tam zmarł 6 maja 1945.

Twórczość

1. Śmierć Fauna. Obrazek. Kraków: G. Gebethner 1907, 34 s. Prapremiera: teatralna: Kraków, Teatr Cricot 1934; radiowa: Polskie Radio 1973.

2. Zielone oko. Poezje formistyczne, elektryczne wizje. Przedmowa: L. Chwistek, J. Hulewicz. [Ilustracje:] T. Czyżewski. Kraków: G. Gebethner 1920, 71 s.

3. Osioł i słońce w metamorfozie. [Jednoaktówka]. Prapremiera: Kraków, Teatr Bagatela 1921. Wyd. łącznie z poz. pt. Osioł i słońce w metamorfozie; Włamywacz z lepszego towarzystwa. Kraków: Skład główny Gebethner i Wolff 1922, 40 s.

Adaptacje

radiowe

Adaptacja: B. Prządka. Polskie Radio 1976.
[Miniatury dramatyczne]. Oprac. E. Łukomska. Polskie Radio 1981.

4. Noc – dzień. Mechaniczny instynkt elektryczny. [Wiersze]. Kraków: Skład główny Gebethner i Wolff 1922, 41 s.

5. Wąż, Orfeusz i Euridika. Wizja antyczna. [Poemat sceniczny]. Kraków: Instytut Wydawniczy Niezależny 1922, 15 s.

6. Włamywacz z lepszego towarzystwa (1 akt 10 minut). [Jednoaktówka]. Powst. przed 1922. Wyd. łącznie z poz. pt. Osioł i słońce w metamorfozie; Włamywacz z lepszego towarzystwa. Kraków: Skład główny Gebethner i Wolff 1922, 40 s.

7. Pastorałki. Drzeworyty: T. Makowski. Paryż: Polskie Towarzystwo Przyjaciół Książki 1925, 34 s. Wyd. nast.: Do druku przygotowali Z. Pawlus i L. Rzeszowski. Posłowie: J. Woźniakowski. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 1982; Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1982; Posłowie: M. Hussakowska-Szyszko. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1985.

Adaptacje

teatralne

Adaptacja: E. Jachym. Wystawienie: Bielsko-Biała, Teatr Lalek „Banialuka 1981.
Scenariusz: D. Snarska i J. Chrobak. Wystawienie: Rzeszów, Teatr im. W. Siemaszkowej 1986.

radiowe

Polskie Radio 1979.

telewizyjne

Oratorium wigilijne. Scenariusz: G. Dubowski. Telewizja Polska 1986.

8. Robespierre. (Poemat); Rapsod; Cinema; Od romantyzmu do cynizmu. Paryż – Warszawa: Druk L. Nowak 1927, 43 s.

9. Władysław Ślewiński. Warszawa: Gebethner i Wolff 1928, 22 s., 32 tablice.

10. Lajkonik w chmurach. Poezje. [Warszawa:] Gebethner i Wolff 1936, 65 s.

11. Upiór Toleda. [Zbiór nowel i szkiców z podróży po Hiszpanii]. W druku w 1939; zniszczone w czasie wojny [inf. J. Pollakówna]. Druk fragmentów: Upiór Toleda. „Droga” 1932 nr 1 s. 65-74, nr 2 s. 150-159.

12. Harfiarz uliczny. (Wybór wierszy). Wybór i oprac.: J. Kryszak. Warszawa: Wydział Kultury Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-Śródmieście, Klub Międzynarodowej Prasy i Książki „Ruch”, Zarząd Główny Socjalistycznego Związku Studentów Polskich 1973, 27 s.

13. Poezje wybrane. Wybór i oprac.: J. Pollakówna. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1979, 113 s.

14. Poezje. Oprac. i przedmowa: K. Karasek. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1987, 295 s.

15. Poezje i próby dramatyczne. Oprac. [i wstęp:] A. Baluch. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1992, XXXII, 313 s. Biblioteka Narodowa I, 273.

Zawartość

Zawiera poz. 1-8, 10 oraz Wiersze rozproszone.

Montaże utworów

Kolendziołki. Scenariusz i reżyseria: H. Rożen. Wystawienie: Rzeszów, Teatr im. W. Siemaszkowej 1998.
Metamorfozy teatru pijana sypialnia. Spektakl oparty na futurystycznych tekstach A. Sterna, T. Czyżewskiego i S. Młodożeńca. Scenariusz: Z. Zającówna. Wystawienie: Kraków, Teatr Groteska 1999.

Omówienia i recenzje

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 1. Warszawa 1963.
Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. T. 1. Wrocław 1971 (J. Pollakówna).
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (J. Wojnowski).

Ogólne

Książki

L. Chwistek: Tytus Czyżewski a kryzys formizmu. Kraków: Gebethner i Wolff 1922, [3] s., przedruk w tegoż: Wielość rzeczywistości w sztuce i inne szkice literackie. Warszawa 1960.
J. Pollakówna: Tytus Czyżewski. [Album]. Warszawa: Ruch 1971, 93 s.
S. Stopczyk: Tytus Czyżewski. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1984, 46 s.
A. Soczyńska: Tytus Czyżewski: malarz-poeta. Warszawa: Neriton 2006, 259 s.

Artykuły

K. Wyka: Czyżewski – poeta. W tegoż: Rzecz wyobraźni. Warszawa 1959. [Wyd. 2] Kraków 1997. Przedruk w tegoż: Wędrując po tematach. T. 1. Kraków 1971.
J.J. Lipski: O poezji Tytusa Czyżewskiego.Twórczość1960 nr 6.
W. Morawski: Poezja Tytusa Czyżewskiego i Apollinaire'a. Przegląd Humanistyczny 1961 nr 4.
E. Suliborska-Rymkiewicz: Utwory dramatyczne Tytusa Czyżewskiego. „Prace Polonistyczne” Seria 19: 1963.
D. Dunin-Michałowska: Tytus Czyżewski i „Cricot” krakowski teatr plastyków. Proscenium 1965 nr [10].
D. Ratajczak: Próby dramatyczne Tytusa Czyżewskiego. „Dialog1968 nr 2.
J. Pollakówna: Spełnienia dwoiste. (Uwagi o twórczości Czyżewskiego). Poezja 1969 nr 1.
A. Konkowski: Dialektyka drażnienia. Poezja 1974 nr 3.
J. Pollakówna: Malarz i poeta. W: Tytus Czyżewski 1880-1945. Katalog wystawy. Oprac.: M. Dąbrowski. Poznań 1974.
M. Wyka: Tytus Czyżewski. „Twórczość1978 nr 1, sprostowanie: M. Buczkówna tamże nr 7.
M. Zaleski: W imię ducha motoru amen. Twórczość 1980 nr 7.
J. Kryszak: Harfiarz uliczny. W tegoż: Urojona perspektywa. Łódź 1981.
M. Wyka: Dynamomaszyny i pastorałki. W: Poeci dwudziestolecia międzywojennego. T. 1. Warszawa 1982.
B. Carpenter: The futurist manifestoes. Tytus Czyżewski. W tegoż: The poetic avantgarde in Poland, 1918-1939. Seattle, London 1983.
A. Baluch: O formizmie w malarstwie i poezji Czyżewskiego. „Miesięcznik Literacki1985 nr 1.
A. Baluch: Wizualność poezji Tytusa Czyżewskiego. „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Prace Historyczno-literackie1986 z. 10.
K. Karasek: Awangardysta jako kolędnik. W tegoż: Poezja i jej sobowtór. Warszawa 1986.
A. Międzyrzecki: Felieton poetycki. Cz. 1-2. Twórczość 1988 nr 9, 10.
M. Delaperrière: Les avant-gardes polonaises et la poesie européenne. Paris 1991, passim.
W. Maciąg: Człowiek jako dynamomaszyna. Tytus Czyżewski W tegoż: Nasz wiek XX. Wrocław 1992.
J.J. Lipski: Tytus Czyżewski. W: Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku. Seria 6: Literatura polska w okresie międzywojennym. T. 3. Kraków 1993.
A. Baluch: Artystyczna „dwujęzyczność” Tytusa Czyżewskiego. W tejże: Uważne czytanie. Kraków 2000.
J. Krzysztoforska-Doschell: Prasłowiańskie ślady w literaturze polskiej okresu międzywojennego. Tytus Czyżewski. W tejże: Prasłowiańskie źródła nowszej poezji polskiej. (Od romantyzmu do współczesności). Kraków 2000.
A. Soczyńska: „Czy widziałeś oczy błazna?” Autokreacja w formistycznych wierszach i autoportretach Tytusa Czyżewskiego. „Pamiętnik Sztuk Pięknych2002 nr 2.
A. Baluch: Opowiadania Tytusa Czyżewskiego. W: Zbliżenia historycznoliterackie. Kraków 2003.
A.R. Burzyńska: Metamorfoza i galwanizacja. Jednoaktówki formistyczne (1921-1922) Tytusa Czyżewskiego. W tejże: Mechanika cudu. Kraków 2005.
S. Sobieraj: Zapoznane felietony Tytusa Czyżewskiego. „Ruch Literacki2005 nr 3.
B. Śniecikowska: Tekst i obraz w twórczości Tytusa Czyżewskiego. O artystycznej „unii personalnej. W tejże: Słowo – obraz – dźwięk. Kraków 2005.
S. Sobieraj: Intermedialność w twórczości literackiej Tytusa Czyżewskiego. W: Kulturowe terytoria literatury. Siedlce 2006.

Pastorałki

K. Wyka: Pastorałki” Czyżewskiego. W tegoż: Rzecz wyobraźni. Warszawa 1959. [Wyd. 2] Kraków 1997. Przedruk w tegoż: Wędrując po tematach. T. 1. Kraków 1971.
G. Gazda: Funkcja artystyczna pastorałek w twórczości Tytusa Czyżewskiego i Jerzego Harasymowicza. W: Literatura i metodologia. Wrocław 1970.
A. Baluch: O „Pastorałkach” Tytusa Czyżewskiego na tle formizmu. W tejże: Uważne czytanie. Kraków 2000.
D. Źrałko: Inspiracje folklorem w twórczości artystów awangardowych na przykładzie „Pastorałek” Tytusa Czyżewskiego z drzeworytami Tadeusza Makowskiego. Literatura Ludowa 2001 nr 1.