CZARNYSZEWICZ Florian

Urodzony 2 lipca 1900[P] w okolicach Bobrujska na Białorusi; pochodził z drobnej szlachty zagrodowej. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Bobrujsku. Brał udział w wojnie polsko-bolszewiskiej 1919-20 w szeregach Wojska Polskiego. W 1921 (po traktacie ryskim) przeniósł się w granice państwa polskiego i zamieszkał w Wilnie. Służył w policji państwowej, kontynuując jednocześnie na prywatnych lekcjach naukę w zakresie gramatyki, historii i literatury polskiej. W 1924 wyemigrował do Argentyny w poszukiwaniu pracy. W początkowym okresie pobytu pracował na kolei oraz jako robotnik rolny przy żniwach. Osiadł w Berisso, gdzie ponad trzydzieści lat pracował jako robotnik w zakładach mięsnych. Od 1925 był członkiem i czynnym działaczem Towarzystwa Polskiego w Berisso (przemianowanego później na Związek Polaków). Twórczość literacką rozpoczął powieścią pt. Nadberezyńcy, pisaną w latach II wojny światowej (około 1941). W 1956 przeszedł na emeryturę i osiadł w Villa Carlos Paz. W 1957 został członkiem Towarzystwa Wzajemnej Pomocy w Cordobie. Kontynuował twórczość literacką, publikując fragmenty powieści m.in. w czasopismach emigracyjnych: „Nasza Sprawa” (Buenos Aires, 1955), „Orzeł Biały” (Londyn, 1962), „Wiadomości” (Londyn, 1962) i „Głos Polski” (Buenos Aires, 1962-63). Zmarł 18 sierpnia 1964 w Villa Carlos Paz i tam został pochowany.