CZAPLEJEWICZ Eugeniusz

Urodzony 27 marca 1938 w Kraśnianach; syn Henryka Czaplejewicza i Bronisławy z domu Krahel, rolników. Od 1952 uczył się w liceum ogólnokształcącym w Sokółce. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego w 1956 studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim (UW) i uzyskał w 1961 dyplom magisterski. Następnie uczył języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym im. W. Orkana w Bieżuniu (1961/62) i przez parę miesięcy pracował jako korektor w Wydawnictwach Przemysłu Lekkiego i Spożywczego w Warszawie. Debiutował w 1962 artykułem Ze spuścizny krytycznej Ludwika Frydego, zamieszczonym w „Przeglądzie Humanistycznym” (nr 2). W październiku tegoż roku został pracownikiem naukowo-dydaktycznym (najpierw asystentem, a następnie starszym asystentem) w Katedrze Teorii Literatury UW. W 1966 przebywał na stażu naukowym na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1969-71 był lektorem języka polskiego na uniwersytecie w Lublanie. W 1972 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Adresat w poezji Bolesława Leśmiana przygotowanej pod kierunkiem prof. Andrzeja Lama. W 1972-74 był sekretarzem redakcji serii Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN Rozprawy Literackie i Materiały Literackie (w 1975-77 członek komitetu redakcyjnego). W 1976 uzyskał na UW habilitację na podstawie rozprawy Wstęp do poetyki pragmatycznej. Od tegoż roku kierował działem teoretyczno-literackim„Przeglądu Humanistycznego”. W 1977 prowadził gościnnie wykłady na uniwersytecie w Moskwie. W 1977-82 był członkiem komitetu redakcyjnego serii Biblioteka Poetów, a w 1975-77 komitetu redakcyjnego czasopisma wydawanego przez Instytut Badań Literackich PAN „Literary Studies in Poland”. W 1978 został mianowany docentem i objął stanowisko prodziekana Wydziału Polonistyki UW (do 1981). W 1979 otrzymał nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W 1982-97 był kierownikiem Zakładu Teorii Literatury i Poetyki na UW. Równocześnie w 1985-91 pracował w Polskiej Akademii Nauk (PAN) jako kierownik Zespołu Poetyki Słowiańskiej. W 1981-83 i w 1987-89 był członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN, w 1983-93 członkiem Komitetu Słowianoznawstwa PAN, w 1985-87 członkiem komitetu redakcyjnego „Pamiętnika Słowiańskiego” i od 1985 członkiem Komisji Poetyki i Stylistyki przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów. Wykładał na Uniwersytecie Polskim w Wilnie (Universitas Studiorum Polona Vilnensis); uczestniczył w powołaniu Towarzystwa Przyjaciół tego uniwersytetu i został jego prezesem. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora i stanowisko profesora nadzwyczajnego UW, a w 1999 stanowisko profesora zwyczajnego. W 1993-94 wykładał w Mazowieckiej Wyższej Szkole Pedagogiczno-Humanistycznej w Łowiczu, a następnie do 2006 w Wyższej Szkole Humanistycznej im. A. Gieysztora w Pułtusku. Został członkiem Towarzystwa Edukacyjno-Naukowego ATENA. W 2005 przeszedł na emeryturę na UW. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001). Mieszka w Warszawie.