CIEŚLIKOWSKA Teresa

Urodzona 1 października 1926 we Lwowie w rodzinie inteligenckiej; córka Władysława Skibniewskiego i Anny z Dzieduszyckich. W czasie okupacji niemieckiej przebywała we wsi Kwilina (powiat włoszczowski). Po wojnie zamieszkała w Łodzi, gdzie uczęszczała do gimnazjum dla dorosłych. W 1946 rozpoczęła studia w zakresie bibliotekarstwa, a od 1947 studiowała filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim (UŁ); w 1952 uzyskała magisterium. Równocześnie od 1946 pracowała zarobkowo m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi, w Łódzkim Towarzystwie Naukowym i Wrocławskim Towarzystwie Naukowym. Debiutowała w 1953 artykułem Z historii poetyki. Zestawienie i interpretacja I (1788) i III (1826) wydania «Sztuki rymotwórczej» F.K. Dmochowskiego, ogłoszonym w „Pracach Polonistycznych” (seria 11; podpisany: T. Skibniewska). W tymże roku wyszła za mąż za Sławomira Cieślikowskiego, indologa, literaturoznawcę. W 1958 rozpoczęła pracę na UŁ jako asystent. Od 1959 publikowała artykuły i recenzje na łamach pism naukowych, zwłaszcza „Zagadnień Rodzajów Literackich” (m.in. liczne hasła w: „Materiały do «Słownika rodzajów literackich»”). W 1963 uzyskała na UŁ stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy Rozwój formy powieściowej w twórczości Teodora Parnickiego, przygotowanej pod kierunkiem prof. Stefanii Skwarczyńskiej. W 1967 habilitowała się na podstawie książki Warsztat współczesnej prozy narracyjnej i w 1968 otrzymała stanowisko docenta. W tymże roku została członkiem zwyczajnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego oraz sekretarzem Komisji Teorii Literatury i Sztuki tegoż Towarzystwa (od 1978 była przewodniczącą Komisji). W 1971 otrzymała nagrodę Ministra Oświaty, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Od 1973 kierowała Zakładem Teorii Literatury w Instytucie Teorii Literatury, Teatru i Filmu UŁ oraz Studium Doktoranckim dla Pracujących. W 1973-78 współredagowała serię I: Nauki Humanistyczne i Społeczne Wydawnictw Uniwersytetu Łódzkiego. W 1975 została mianowana profesorem nadzwyczajnym. Od tegoż roku była członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN (do 1989) i członkiem Komisji Poetyki i Stylistyki Słowiańskiej Międzynarodowego Komitetu Slawistów. W 1975-92 wchodziła w skład Komisji Poetyki i Stylistyki Słowiańskiej Międzynarodowego Komitetu Slawistów. W 1981-92 była dyrektorem Instytutu Teorii Literatury, Teatru i Filmu UŁ. W 1989-97 redagowała „Folia Scientium Artium et Litterarum”. W 1990 została profesorem zwyczajnym. Do 1994 kierowała Zakładem Teorii Literatury, następnie do przejścia na emeryturę w 1997 Katedrą Teorii Literatury, Teatru i Filmu UŁ. W 2003 podjęła pracę na etacie profesora w Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1982) oraz odznakami „Za Zasługi dla Województwa Łódzkiego” (1989) i „Za Zasługi dla miasta Łodzi” (1995). Mieszka w Łodzi.