CIECHANOWSKA Zofia

Urodzona 2 kwietnia 1896 w Krakowie; córka Stanisława Witalisa Ciechanowskiego, profesora anatomii patologicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ), i Marii Janiny z Wańkowiczów. Od piątej klasy uczęszczała do prywatnego Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Krakowie. Po zdaniu matury w 1914 przez rok studiowała germanistykę i romanistykę w Wiedniu, a następnie polonistykę i germanistykę na UJ. Debiutowała w 1916 recenzją książki Cezarego Pęcherskiego Brodziński a Herder, ogłoszoną w czasopiśmie „Na Przełomie” (nr 2/3). Podczas studiów brała czynny udział w pracach społecznych w organizacjach samopomocowych (Bratnia Pomoc Słuchaczy UJ, Jedność, Stowarzyszenie Studentek UJ) i katolickich (Odrodzenie). Uzyskawszy absolutorium w 1918, pracowała zarobkowo w dziale prasowym Polskiego Towarzystwa Handlowego. W 1924 doktoryzowała się na podstawie rozprawy zatytułowanej Początki znajomości Goethego w Polsce. W tymże roku zdała egzamin dla kandydatów na nauczycieli szkół średnich z polskim i niemieckim językiem nauczania, po czym przez krótki czas uczyła języka polskiego i łaciny w prywatnym gimnazjum w Zbylitowskiej Górze. W czerwcu 1925 rozpoczęła pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, początkowo w dziale opracowania książek, później jako kierownik działu czasopism naukowych. Od 1925 współpracowała z „Przeglądem Powszechnym”, gdzie ogłaszała artykuły, recenzje i eseje (tu w 1927-39 stały dział recenzyjny pt. Przegląd piśmiennictwa). Publikowała też w „Pamiętniku Literackim” (od 1923), „Ruchu Literackim” (1928, 1931), „Przeglądzie Bibliotecznym” (1930-31, 1935) i „Poloniście” (1931-33). Od 1927 brała czynny udział w pracach Oddziału Krakowskiego Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza, pełniąc funkcję sekretarza i skarbnika. W 1931 kierowała Sekcją Literacką Kongresu International Federation of University Women. W 1932 została powołana na współpracownika Komisji Historii Literatury Polskiej Polskiej Akademii Umiejętności (PAU). W 1935 została członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich. W 1936-37 jako stypendystka International Federation of University Women przebywała na studiach w Berlinie i Paryżu, przygotowując się do habilitacji z zakresu germanistyki i literatury porównawczej. Odbyła równocześnie paromiesięczną praktykę w Pruskiej Bibliotece Państwowej. Po powrocie do Krakowa kontynuowała pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, uczestnicząc w przygotowywaniu katalogu rzeczowego. W czasie okupacji niemieckiej przebywała głównie w Krakowie; od lipca 1940 była zatrudniona w Bibliotece Jagiellońskiej, przekształconej w Staatsbibliothek. W 1944 brała udział w konspiracyjnym zabezpieczaniu zbiorów przed wywiezieniem do Rzeszy Niemieckiej. Pod koniec wojny i krótko po jej zakończeniu pracowała w biurach poszukiwania zaginionych Rady Głównej Opiekuńczej, a następnie Polskim Czerwonym Krzyżu. Artykuły, szkice i recenzje literackie publikowała w tym czasie w „Tygodniku Powszechnym” (1945-46). W 1946-58 była kierownikiem Oddziału Katalogów Rzeczowych, a następnie wicedyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej. Równocześnie kontynuowała pracę naukową; w 1946-52 była współpracownikiem i sekretarzem Komisji Filologii Zachodnio-Europejskiej PAU oraz sekretarzem redakcji organu Komisji „Archiwum Neofilologicznego”. W 1950/51 i 1951/52 prowadziła wykłady i ćwiczenia z filologii niemieckiej na UJ, a w 1956-60 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL), od 1954 jako docent. Była członkiem korespondentem Wydziału Nauk Humanistycznych Towarzystwa Naukowego KUL (od 1957), członkiem Komisji Historyczno-Literackiej Oddziału Krakowskiego Polskiej Akademii Nauk (PAN). Czynnie uczestniczyła w pracach Komitetu Neofilologicznego Wydziału I PAN. Brała również udział w pracach wydawniczych, m.in. była w komitecie redakcyjnym wydania dzieł Kazimierza Brodzińskiego i Johanna Wolfganga Goethego. Pełniła funkcje w zarządach organizacji zawodowych, m.in. w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich i Związku Nauczycielstwa Polskiego. Zmarła 25 czerwca 1972 w Krakowie.