CHYLICKA Wanda

Urodzona 4 stycznia 1911 w Krakowie w rodzinie ziemiańskiej; córka Stanisława Cywińskiego i Wandy z domu Zygmunt. Uczęszczała do Gimnazjum Heleny Rzeszotarskiej w Warszawie; w 1929 otrzymała świadectwo dojrzałości. W 1932-36 studiowała prawo na Uniwersytecie Warszawskim; w 1949 uzyskała dyplom magistra prawa. W 1936 wyszła za mąż za Wacława Chylickiego, prawnika. Podczas okupacji niemieckiej przebywała w Wierzbniku pod Starachowicami.Po wojnie zamieszkała w 1945 w Gdańsku. Pracowała w rozgłośni Polskiego Radia oraz w Zjednoczeniu Budownictwa Morskiego. Debiutowała w 1945 opowiadaniem Mewa, drukowanym w „Dzienniku Bałtyckim” (nr 148); za właściwy debiut uważała opowiadanie Na ścieżce, opublikowane w 1947 w miesięczniku „Arkona” (nr 11/12). W 1945-46 należała do grona założycieli oraz pełniła funkcję sekretarza Bractwa Literackiego w Gdańsku. W 1952 zamieszkała w Warszawie. W 1951-52 oraz 1954-55 współpracowała z tygodnikiem „Dziś i jutro”; w 1952 i 1954 otrzymała wyróżnienia w konkursach literackich ogłaszanych w tymże piśmie. W 1955 została członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP). Współpracowała z czasopismami: „Kierunki” (1956), „Za i przeciw” (tu m.in. w 1957 cykl reportaży pt. Warszawa-Londyn) oraz z miesięcznikiem „Więź”, w którym w 1959-69 publikowała szkice krytyczne. W 1976 została członkiem Amnesty International. W 1978-79 publikowała w czasopismach wydawanych poza cenzurą („Opinia”, „Droga”) a także wydawała w 1980 w drugim obiegu własne pismo polityczno-społeczne pt. „Interpelacje. Pismo Ruchu Praw Człowieka i Obywatela” (nr 1-5). W 1984 została członkiem nowego ZLP. Zmarła 24 kwietnia 1996 w Warszawie.