CHUDY Tadeusz

Urodzony 13 czerwca 1931 we wsi Ugarsthal pod Stanisławowem; syn Józefa Chudego, pracownika umysłowego, i Zofii z domu Gębala, krawcowej. Do wybuchu II wojny światowej mieszkał w Kałuszu pod Stanisławowem. Wczasie okupacji niemieckiej przebywał kolejno w Kałuszu, Dęblinie i Warszawie, gdzie od 1943 uczył się na tajnych kompletach Gimnazjum im. J. Lelewela. W pierwszych dniach sierpnia 1944 znalazł się w Krakowie. Po zakończeniu wojny kontynuował naukę w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, a później w liceach ogólnokształcących w Bytomiu i Głuchołazach. W 1948 wstąpił do Związku Młodzieży Polskiej (ZMP). Po zdaniu matury w 1949 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1952. Równocześnie uczęszczał przez rok do Szkoły Muzycznej im. K. Kurpińskiego. Następnie wyjechał do Szczecina i podjął studia w Akademii Medycznej. W 1954 został członkiem Koła Młodych przy Związku Literatów Polskich (ZLP) w Szczecinie. Debiutował wierszami Chopin, Szczeciński wiatr (właściwie Warszawski wiatr), Słońce nad Odrą, Z sosen były karabiny, zamieszczonymi w almanachu literackim Dom nad Odrą wydanym w 1955 przez Zarząd Wojewódzki ZMP w Szczecinie. W tymże roku powrócił do Warszawy. W 1956-68 należał do zespołu redakcyjnego tygodnika „Nowa Wieś”, pełnił funkcję samodzielnego redaktora działu literackiego. Nadto redagował „Dodatek Kulturalno-Literacki” tego pisma i publikował na jego łamach wiersze, prozę i recenzje oraz stały felieton pt. Kącik pod Pegazem. W 1959 należał do grona założycieli Korespondencyjnego Klubu Młodych (późniejszego Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy, KKMP), powołanego przy Zarządzie Głównym Związku Młodzieży Wiejskiej (ZMW) i redakcjach pism „Nowa Wieś” i „Zarzewie”; pełnił funkcję pierwszego przewodniczącego Rady Krajowej KKMP, później przez wiele lat był jej członkiem, a od 1981 honorowym przewodniczącym. W 1960 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W 1962 ożenił się z Agnieszką Dzieniszewską. W 1965-71 wchodził w skład komitetu redakcyjnego „Biblioteki Poetów XX w.”, działającego przy Klubie Poetyckim ZMW, redakcji „Nowej Wsi” i Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. W 1967 został członkiem ZLP. W 1968-69 należał do kolegium redakcyjnego pisma „Poezja” (sekretarz redakcji). Od 1969 współpracował z miesięcznikiem „Barwy”, kierował działem literackim pisma oraz redagował stałą rubrykę Dyliżans literacki (podpisany Pocztylion), w której komentował nadsyłane przez czytelników utwory literackie. Wiersze, prozę i artykuły zamieszczał także w wielu innych czasopismach, m.in.: „Zarzewiu” (1958-70), „Regionach” (1969-73), „Trybunie Mazowieckiej” (1973-75), „Magazynie Rodzinnym” (1974-78), „Jutrzence” (Czeski Cieszyn; 1978-82); nadto liczne utwory dla dzieci i młodzieży drukował w „Płomyku” (od 1963), „Płomyczku” (od 1971), „Świerszczyku” (od 1972). Pełnił funkcję dyrektora Wydawnictw Szkolnych i Przedszkolnych Wspólna Sprawa (1971-72) oraz redaktora naczelnego „Mozaiki” (1972). W 1976/77 był kierownikiem literackim Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego. W 1981 został przewodniczącym Komisji Literatury Mazowieckiego Towarzystwa Kultury. Od 1983 należał do nowego ZLP. W 1982-83 prowadził rubrykę Poczta poetycka na łamach pisma „Walka Młodych”. W 1983 redagował w „Gazecie Młodych”, a następnie w tygodniku „Nowa Wieś” rubrykę poetycką pt. Kącik 111. Od tegoż roku należał do Rady Programowej miesięcznika „Okolice”. W 1984-93 był redaktorem naczelnym „Płomyczka”. Był laureatem konkursów poetyckich. W 1995 otrzymał Order Uśmiechu, przyznany przez dzieci. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką Zasłużony Działacz Kultury, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Zmarł 30 sierpnia 1997 w Warszawie. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.