CHABROWSKI Tadeusz

Urodzony 11 listopada 1934 w Złotym Potoku pod Częstochową; syn Edmunda Chabrowskiego, pracownika kolei, i Stanisławy z Nowaków. Uczył się w Gimnazjum im. H. Sienkiewicza w Częstochowie, gdzie w 1951 zdał tzw. małą maturę. W tym samym roku wstąpił do nowicjatu zakonu paulinów w Żarkach pod Częstochową. Od 1952 kontynuował naukę w zakresie szkoły średniej jako kleryk w Seminarium Ojców Paulinów na Skałce w Krakowie. Tamże po otrzymaniu w 1954 świadectwa maturalnego studiował filozofię tomistyczną (do 1956) i teologię (do 1960). W 1960 otrzymał święcenia kapłańskie w zakonie paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie. W 1961 został przydzielony do amerykańskiej prowincji paulinów w Doylestown i wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Debiutował w 1962 wierszami Dzień z kwietnia 1959, Lato i Prośba, opublikowanymi w „Tygodniku Powszechnym” (nr 26). Od tegoż roku wydawał polsko-amerykański miesięcznik „Jasna Góra”. W następnych latach ogłaszał sporadycznie wiersze m.in. na łamach „Więzi” (od 1964) oraz pism emigracyjnych: paryskiej „Kultury” (od 1962), londyńskich „Kontynentów” (1964-66), „Oficyny Poetów” (od 1966) i „Wiadomości” (od 1965), a także przekłady angielskie w amerykańskim kwartalniku „The Polish Review” (Nowy Jork 1964-65). Za twórczość poetycką otrzymał w 1964 nagrodę im. Z. Polkowskiej-Szkaradzińskiej w konkursie zorganizowanym przez „Kontynenty” oraz w 1965 nagrodę Fundacji im. Kościelskich w Genewie. W 1965-67 studiował korespondencyjnie polonistykę na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie w Londynie. W 1965 redagował londyńską „Gazetę Niedzielną”, zastępując Tadeusza Borowicza. W 1967 wystąpił z zakonu i ożenił się z Zofią Gross Pyszyńską, z zawodu inżynierem (ślub kościelny za zgodą Stolicy Apostolskiej w 1969). Zamieszkał w Filadelfii. W 1969-70 pracował jako nauczyciel łaciny, literatury i religii w college’u Friends Academy, Lahaska, Pensylwania. W 1971 uzyskał stopień Master of Arts w zakresie kulturoznawstwa na Uniwersytecie Temple w Filadelfii, którego był później doktorantem. W 1971 otrzymał powtórnie nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Dzięki stypendium kontynuował też w 1972/73 podyplomowe studia w zakresie literatury i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie w 1975/76 odbywał studia socjologiczne na Fordham University w Nowym Jorku; uzyskał stopień Bachelor of Science. W 1978 przeniósł się do Nowego Jorku, pracował w Unii Kredytowej przy Centrum Polsko-Słowiańskim w polskiej dzielnicy Greenpoint. Od 1988 uczęszczał na kurs optyczny w Technical College of New York City, w 1991 uzyskał dyplom optyka i w następnym roku zaczął prowadzić własny zakład optyczny. Publikował wiersze i artykuły na łamach „Przeglądu Polskiego”. W 1990 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP). W tym samym roku otrzymał amerykańską nagrodę World of Poetry Press, a w 1993 nagrodę Prezydenta miasta Częstochowy w dziedzinie kultury. Od lat dziewięćdziesiątych był związany z nowojorskim miesięcznikiem „Głos. The Voice”, w którym zamieszczał wiersze, felietony, artykuły i recenzje literackie (m.in. podpisany pseudonimami: Wacław Potok, Marcin Skałka). Był członkiem wielu organizacji polonijnych i kulturalnych działających w Stanach Zjednoczonych, m.in. Centrum Polsko-Słowiańskiego w Nowym Jorku (od 1973; prezes w 1998-99); Polish-American Media Incorporation (od 1994; prezes w 1996-2000), Polskiego Instytutu Naukowego w USA (od 1994), Pulaski Association of Business and Professional Men (od 1995; wiceprezes w 1997-99), Kongresu Polonii Amerykańskiej (od 1996), Greenpoint Coalition (członek założyciel; prezes w 1998-99), a nadto: Etnic Coalition Brooklyn, United Jewish Organization, El Puente (wiceprzewodniczący w 1997-2000). Należał także do polskich i międzynarodowych organizacji skupiających pisarzy: Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (od 1983), PEN Clubu (od 1997 w sekcji East European Writers in Exile; od 2000 w Oddziale Polskim). Zmarł 21 grudnia 2016 w Nowym Jorku.