JASTRZĘBSKI Jerzy

Urodzony 10 kwietnia 1945 w Częstochowie; syn Stanisława Jastrzębskiego, z zawodu szewca, i Anieli z domu Kibśnia-Baran. Uczęszczał do szkół w Częstochowie. W 1963 ukończył Liceum Pedagogiczne. Od 1963 studiował filologię polską i filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr); w 1968 uzyskał magisterium w dziedzinie filologii, a w 1971 filozofii. W 1965-81 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1966 rozpoczął twórczość krytycznoliteracką recenzją powieści Tadeusza Nowaka Takie większe wesele ogłoszoną w „Agorze” (nr 9); w piśmie tym publikował następnie w 1967 i 1969. Liczne studia, szkice, artykuły i recenzje ogłaszał też w „Odrze” (stale od 1969), „Literaturze Ludowej” (stale od 1972), zeszytach „Acta Universitatis Vratislaviensis” (stale od od 1974), bydgoskich „Kontrastach” (1974-80). W 1968 podjął pracę w Instytucie Filologii Polskiej UWr (od 1975 w Zakładzie Teorii Kultury i Sztuk Widowiskowych Instytutu). W 1972 wszedł w skład redakcji miesięcznika „Literatura Ludowa”. W 1974 otrzymał stopień doktora na podstawie pracy Z dziejów literatury ludowej i chłopskich organizacji kulturalno-oświatowych w latach 1918-1948, napisanej pod kierunkiem prof. Czesława Hernasa. Od 1983 wykładał historię literatury powszechnej i historię kultury na Wydziale Lalkarskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego we Wrocławiu. W 1981 habilitował się na podstawie rozprawy Wokół kultury i literatury ludowej – programy, nadzieje, realia. 1939-1948. W 1982-83 pracował na uniwersytecie w Sarajewie. Po 1983 publikował pod pseudonimem Jan Górecki artykuły i recenzje we wrocławskich pismach wychodzących poza zasięgiem cenzury: „Obecność” oraz „Walka”. Liczne artykuły, wiersze i recenzje ogłaszał następnie w „Regionach” (od 1989), „Przeglądzie Powszechnym” (od 1991), kontynuował też współpracę z „Literaturą Ludową”. Od 1987 stale współpracował jako komentator kulturalny z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa, a także pismami „Nowy Dziennik” (Nowy Jork) i „Gazeta” (Toronto). W 1990 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1997 profesorem zwyczajnym. W 1998-2000 był kierownikiem Zakładu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2000 zainicjował powołanie Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej przy Dolnośląskiej Szkole Wyższej Edukacji Towarzystwa Wiedzy Powszechnej i do 2004 był jego dyrektorem, w 2004 zorganizował tamże Wydział Dziennikarstwa i Stosunków Międzynarodowych i do 2005 pełnił funkcję jego dziekana. W 2006 został kierownikiem Zakładu Teorii Komunikacji Społecznej i wicedyrektorem Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWr. Artykuły, w tym poświęcone zagadnieniom medioznawstwa, recenzje i przekłady publikował m.in. nadal w „Odrze”, a także w „Przeglądzie Polskim” i „Przeglądzie Powszechnym” oraz w piśmie „Teraźniejszość. Człowiek. Edukacja”. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1990) i Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2005). Mieszka we Wrocławiu.