JASIŃSKA Aniela

Urodzona 24 stycznia 1919 w Warszawie; córka Stanisława Jasińskiego, artysty dekoratora, i Czesławy z Orlańskich. Od 1929 uczęszczała do Gimnazjum Stowarzyszenia Szkolnego pod Wezwaniem św. Zofii (dawniej gimnazjum Zofii Sierpińskiej) w Warszawie. W 1937 zdała maturę i od 1938 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1939 wyszła za mąż za Leona Lutyka, działacza ludowego. W czasie okupacji niemieckiej przebywała na wsi w powiecie radzymińskim. Uczestniczyła w konspiracyjnym ruchu Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” i w Batalionach Chłopskich. Po zakończeniu wojny powróciła do Warszawy. Była czynnym członkiem Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych. Debiutowała w 1946 wierszem Akwarele, ogłoszonym w piśmie „Płomień” (nr 4), a jako prozaik w 1948 nowelą Na skraju wsi, wyróżnioną w otwartym konkursie „Tygodnika Powszechnego” (nr 28). Działała w Kole Młodych Związku Zawodowego Literatów Polskich. W 1949 została pracownikiem Polskiego Radia, początkowo w Dziale Społecznym, później w Dziale Programów Dziecięcych i w Redakcji Audycji z Historii Literatury dla Młodzieży Licealnej. W ciągu trzech lat prowadziła stałe dyskusje z młodzieżą licealną o literaturze. W 1950 uzyskała magisterium. W 1952 wyszła za mąż za dramaturga Michała Wertzchajzera (używającego pseudonimu literackiego Michał Tonecki). Od 1959 była członkiem Związku Literatów Polskich (do 1971). W 1960 została kierownikiem Redakcji Słuchowisk w Programie III Polskiego Radia, była także autorką słuchowisk i adaptacji radiowych. W 1966 przeszła do Redakcji Kompozycji Wieczorów Literacko-Muzycznych. W 1969 wyjechała do Paryża, w 1970 zamieszkała wraz z mężem w Izraelu. Była członkiem zespołów redakcyjnych ukazujących się tam pism polskojęzycznych „Kontury” i „Akcenty”. Drukowała też opowiadania w izraelskich pismach: „Dawar”, „Haariw”, w piśmie literackim „77” oraz w miesięczniku „Moznaim”. Współpracowała z radiem izraelskim jako autorka słuchowisk i adaptacji klasyki tłumaczonej na język hebrajski. Należała do Federacji Pisarzy Izraelskich. W 1972-86 była stałym współpracownikiem Działu Literackiego Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa (używała tu pseudonimu Aniela Litwinowicz). Recenzje literackie i felietony ogłaszała w londyńskim „Tygodniu Polskim” (pod pseudonimem Aniela Litwinowicz). W 1991 powróciła do kraju. W tymże roku została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Zmarła 28 czerwca 2006 w Warszawie.