JASIEŃCZYK Janusz

Urodzony 11 lipca 1907 w Warszawie; syn Aleksandra Poray-Biernackiego, architekta, i Stanisławy z Pałęckich. W 1926 zdał maturę w Gimnazjum im. J. Zamoyskiego w Warszawie i rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Następnie był słuchaczem I roku prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim; studia prawnicze kontynuował i ukończył na UW. W 1931-36 odbywał aplikanturę, pracując równocześnie jako dziennikarz w pismach „Mały Dziennik” i „Wieczór Warszawski”. Od 1936 prowadził w Warszawie kancelarię adwokacką. Współpracował ze Związkiem Wydawców Dzienników i Czasopism. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, a następnie, przebywając w Warszawie, działał w konspiracji: był członkiem Związku Walki Zbrojnej i od końca 1939 redagował tajny tygodnik „Pobudka”. Jesienią 1940 przedostał się do Palestyny, gdzie wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. Brał udział w kampanii libijskiej w 1941: w obronie Tobruku i w bitwie pod Al-Ghazalą, później otrzymał przydział służbowy do sądu polowego. W 1942 debiutował jako prozaik opowiadaniem Water, opublikowanym na łamach wydawanej w Jerozolimie „Gazety Polskiej” (nr 104). W 1942 został przeniesiony do służby cywilnej w Polskim Centrum Informacji na Wschodzie w Jerozolimie. Rozwijając twórczość literacką i publicystyczną, drukował w „Dzienniku Żołnierza Armii Polskiej na Wschodzie” (1943), „Junaku” (1944-45) oraz „W drodze” (Jerozolima, 1945). W 1947 powrócił do służby wojskowej i został przeniesiony do Anglii. Po demobilizacji osiadł w Londynie i współpracował m.in. z czasopismami „Orzeł Biały” (1950-55), „Wiadomości” (1950-80, z przerwami), „Życie” (Londyn, 1950-55) oraz „Kultura” (Paryż, 1952-56), publikując na ich łamach utwory prozą, artykuły, recenzje literackie i filmowe. W 1952 otrzymał Katolicką Nagrodę Literacką przyznaną przez Katolicki Ośrodek Wydawniczy Veritas w Londynie. Od 1954 współpracował jako autor słuchowisk oraz recenzji filmowych z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa. W 1955-60 był współwłaścicielem i dyrektorem agencji reklamowej Odra Press Limited. Kontynuował twórczość literacką i publicystyczną oraz przekładową z literatury angielskiej. Publikował głównie na łamach „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” (Londyn, od 1960) oraz jego dodatku „Tydzień Polski” . W 1960-66 przez siedem letnich sezonów pracował w firmie Global Tours jako kurier-przewodnik po Europie Zachodniej. W 1976 podpisał oświadczenie pisarzy emigracyjnych wyrażające solidarność z sygnatariuszami Memoriału 59. W 1979 nawiązał stałą współpracę z dodatkiem do londyńskiego „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” pt. „Środa Literacka”, drukując tam m.in. stały cykl pt. mikroeseje; w 1983-85 był redaktorem „Środy Literackiej”. Zmarł 6 stycznia 1996 w Londynie.