JAREMKO-PYTOWSKA Zofia

Urodzona 12 września 1920 w Samborze; córka Stanisława Jaremko, nauczyciela gimnazjalnego, i Jadwigi z domu Ziegler. W 1938 ukończyła gimnazjum w Samborze i rozpoczęła studia w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie. W czasie II wojny światowej przebywała początkowo w Samborze zajętym przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich i pracowała w dyrekcji lasów. W czasie okupacji niemieckiej przeniosła się w 1942 do Krakowa. Pierwszy wiersz pt. Wieczór zamieściła w 1943 w wydawanym przez Niemców piśmie polskojęzycznym „7 dni” (nr 18; podpisany: Z. Jaremko); tam też drukowała następne utwory. W 1944 wydała konspiracyjny tomik wierszy Rozdroża. Po wojnie wyszła w 1945 za mąż za Stanisława Żytyńskiego (rozwiedzeni). W tymże roku nawiązała współpracę z redakcją „Dziennika Polskiego”, w którego dodatku pt. „Walka” ogłosiła kilka wierszy (pod nazwiskiem Żytyńska) i debiutowała jako prozaik fragmentem większej całości pt. W szpitalu (nr 104; podpisana Jaremko). Została członkiem Polskiej Partii Robotniczej (później do 1967 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). Jesienią 1945 wyjechała do Szwajcarii, gdzie pracowała do 1947 jako urzędniczka poselstwa polskiego w Bernie. Po powrocie do kraju prowadziła referat artystyczno-kulturalny w Departamencie Prasy i Informacji Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie. W 1948 była wicedyrektorem Biura Organizacyjnego Światowego Kongresu Intelektualistów we Wrocławiu. Równocześnie od 1948 studiowała filologię francuską na Uniwersytecie Warszawskim, w 1952 uzyskała magisterium. Od 1949 zajmowała się pracą przekładową, tłumacząc z literatury francuskiej i niemieckiej. W 1951 wyszła za mąż za Witolda Pytowskiego. Od 1953 należała do Związku Literatów Polskich (do 1971). W 1957-67 współpracowała z pismem „Nowe Książki”, w którym omawiała przekłady z literatur obcych (francuskiej, niemieckiej, hiszpańskiej, skandynawskiej) oraz prace z historii tych literatur. W 1969 wyjechała do Rzymu, skąd w 1970 przeniosła się do Stanów Zjednoczonych. W 1973-86 była pracownikiem socjalnym w jednym z nowojorskich szpitali (zajmowała się psychoterapią i problemami socjalnymi pacjentów). W 1977 ukończyła studia w Hunter College, School of Social Work. Należała do Amerykańskiego Stowarzyszenia Pracowników Socjalnych. W 1989 została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Zmarła 27 września 2016 w Nowym Jorku.