JANKOWSKI Edmund Jerzy

Urodzony 16 grudnia 1912 w Warszawie; syn Stanisława Jankowskiego, zecera, i Natalii z Grefkowiczów. Po ukończeniu Gimnazjum św. Stanisława Kostki w Warszawie, od 1931 studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, w 1936 uzyskał magisterium. W następnych latach pracował jako nauczyciel w Gimnazjum im. Sułkowskich w Rydzynie (1936-38) i w Warszawie. W 1936 został członkiem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych. Pierwszy artykuł Pani Eliza pisze listy... ogłosił w 1937 w poznańskiej „Kulturze” (nr 17). W 1939 ożenił się z Barbarą Szamotulską, prawniczką. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał w Warszawie i brał udział w tajnym nauczaniu. Po powstaniu warszawskim przebywał w Kieleckiem. W 1945 powrócił do Warszawy i pracował nadal (do 1951) w szkolnictwie, łącząc od 1949 pracę nauczycielską z pracą naukową w Towarzystwie Naukowym Warszawskim (TNW), w którym zorganizował i prowadził Archiwum Elizy Orzeszkowej. W tym czasie podjął aktywną działalność w Towarzystwie Literackim im. A. Mickiewicza; w 1950-56 był sekretarzem Zarządu Głównego, a następnie wiceprezesem. Od 1953, po włączeniu TNW do Polskiej Akademii Nauk (PAN), pracował na stanowisku adiunkta w Instytucie Badań Literackich (IBL) i kierował nadal Archiwum E. Orzeszkowej. Rozprawy, artykuły i prace edytorskie publikował w „Pamiętniku Literackim” (od 1951), „Roczniku Literackim” (od 1958; tu w 1958-73 stały dział: Pamiętniki. Wspomnienia. Listy, a w 1974-83 Listy), „Nowych Książkach” (od 1959). W 1957-66 pełnił funkcję sekretarza Rady Naukowej IBL. W 1961 uzyskał doktorat z nauk humanistycznych na podstawie opracowania naukowego i komentarza do Pism krytycznoliterackich E. Orzeszkowej (promotor prof. Julian Krzyżanowski). W 1963-67 był kierownikiem Pracowni Edytorskiej Okresu Pozytywizmu, następnie kierownikiem Pracowni Edytorstwa i Dokumentacji Naukowej Literatury XIX wieku IBL. W 1964 habilitował się na podstawie opracowania edytorskiego Listów zebranych E. Orzeszkowej i w tymże roku został mianowany docentem. W 1966-90 był członkiem Rady Naukowej IBL, w 1966-89 Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN, w 1967-81 członkiem Komisji Egzaminacyjnej dla Dyplomowanych Pracowników Dokumentacji Naukowej przy PAN. W 1968 został redaktorem naczelnym przygotowywanego w planie naukowym IBL Słownika pseudonimów pisarzy polskich (t. 1-5, wyd. 1994-98). W 1973 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1981 był czynnym członkiem Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Po przejściu na emeryturę w 1982 kontynuował prace edytorskie. Zmarł 26 kwietnia 1991 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Powązkowskim.