BIO
Urodzony 4 sierpnia 1886 w Kościankach pod Wrześnią w rodzinie ziemiańskiej; syn Leona Hulewicza i Heleny z Kaczkowskich; brat Witolda Hulewicza, poety i tłumacza. Do szkoły średniej uczęszczał początkowo w Trzemesznie, następnie po wydaleniu przez władze niemieckie za udział w tajnym związku samokształceniowym, we Lwowie. Studia wyższe odbywał na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w 1904-06 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1907-10 kontynuował studia malarskie w Paryżu, a następnie w 1913 w Monachium. Od 1908 wystawiał swoje prace malarskie i graficzne za granicą, potem w kraju. Po śmierci ojca w 1910, gospodarował w majątku Kościanki, nie porzucając pracy artystycznej. Ożenił się z Wandą z Karpińskich, kuzynką żony brata Witolda. Twórczość literacką rozpoczął w 1910 publikacją książki Dialogi estetyczne. W 1916-22 był organizatorem i kierownikiem Spółki Wydawniczej „Ostoja” w Poznaniu; wydawane w niej książki często sam opracowywał graficznie. Należał do twórców grupy ekspresjonistów skupionej przy dwutygodniku „Zdrój”; razem ze Stanisławem Przybyszewskim był w 1917 założycielem pisma, następnie w 1920 i w 1922 jego wydawcą, redaktorem i kierownikiem literackim (w 1917-20 ukazało się trzynaście tomów, tom czternasty w 1922); na łamach tego pisma zamieścił kilka wypowiedzi programowych. Równocześnie uczestniczył w działalności ekspresjonistycznego ugrupowania plastyków Bunt. Po upadku „Zdroju” i spowodowanych tym stratach finansowych, od 1926 przez dziesięć lat pracował jako administrator majątku ziemskiego w dobrach radziwiłłowskich pod Ołyką. W 1936 zamieszkał w Warszawie i założył prywatną szkołę malarską oraz kontynuował twórczość literacką. W 1934-37 współpracował z „Dziennikiem Poznańskim”, w którym prowadził dział sprawozdań z wystaw sztuk plastycznych. W 1937-39 był kierownikiem działu literackiego dziennika „Kurier Poranny” (tu stały felieton pt. In flagranti) oraz w 1938 pisma „Zwierciadło” (dział sprawozdań z wystaw plastycznych). W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Warszawie; prowadził pracownię malarską i współdziałał z bratem Witoldem przy wydawaniu prasy konspiracyjnej. W dwa tygodnie po rozstrzelaniu brata w Palmirach, zmarł na atak serca 1 lipca 1941 w Warszawie.
Twórczość
1. Dialogi estetyczne. Poznań: M. Niemierkiewicz 1910, 135 s.
2. Samskara. Opowieść. Z drzeworytami J. Hulewicza. „Zdrój” 1918 t. 5 z. 3 s. 66-72, z. 4 s. 97-104. Wyd. osobne Poznań: „Zdrój” 1918, 56 s.
3. Bolesław Śmiały. Dramat. „Zdrój” 1920 t. 13 s. 145-157. Wyd. osobne Poznań: „Zdrój” [1921], 34 s.
4. Kain. Dramat w 3 aktach. Z drzeworytami J. Hulewicza. „Zdrój” 1920 t. 11 z. 5 s. 149-176. Wyd. osobne Poznań: „Zdrój”, Hulewicz i Ska 1920, 98 s. Wyd. 2 tamże 1922.
5. Śluby ziemi. Dramat w 1 odsłonie. „Zdrój” 1920 t. 12 z. 4 s. 90-94.
6. Aruna. Dramatu zjawy trzy. Poznań: „Zdrój” 1921, 80 s. Wyd. 2 tamże 1922. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1925.
7. Egoeimi. O ewangeljey Jezu Christa według spisania Janowego. Rzecz w duchu uyźrzana. Kościanki: Nakład autora 1921, 129 s. Wyd. 2 tamże 1922.
8. Wiano. Bajka dramatyczna. Poznań: „Zdrój” 1921, 30 s.
9. Joachim Achim. Dramat w trzech zjawach. Wadowice: Fr. Foltin 1922, 95 s.
10. Kratery. Powieść. Kościanki. Poznań: [Posner Buchdruckerei] 1924, 321 s.
11. Dzieje Utana; Dziura w próżni; Lolita-Liana. [Opowiadania]. Warszawa: F. Hoesick 1928, 247 s.
12. Córa Oxymoronu. Powieść. [Warszawa:] Dom Książki Polskiej [1936], 341 s.
13. Czarna fala. „Szarugi” cz. 2. Powieść. Warszawa: Spółdzielnia Dziennikarska 1938, 228 s. Por. poz. ↑.
14. Szaruga. Powieść. Cz. 1. Warszawa: F. Hoesick 1938, 340 s. Por. poz. ↑.
