BIO
Urodzony 11 listopada 1919 w Warszawie; syn Szymona Hubermana, urzędnika, i Anny z domu Brun. W 1937 ukończył Gimnazjum „Spójnia” w Warszawie i pracował jako monter w samochodowych warsztatach naprawczych Hammerschmidta. Jednocześnie studiował wieczorowo historię sztuki w Instytucie Francuskim. W czasie wojny przebywał w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, od 1941 pracował jako nauczyciel w Krasnojarskim Kraju na Syberii. W maju 1943 wstąpił ochotniczo do 1. Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki i ukończył szkołę Oficerów Artylerii. Jako żołnierz 1. Dywizji, potem 2. Dywizji Artylerii Przełamania przeszedł szlak bojowy od Lenino do Berlina; był początkowo oficerem liniowym, potem oficerem polityczno-wychowawczym. Debiutował w 1944 wierszem Echa leśne, ogłoszonym w „Żołnierzu Wolności” (nr 33). W 1945 został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (od 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). Po zakończeniu wojny pełnił funkcję zastępcy dowódcy dywizji, potem szefa Zarządu Politycznego Okręgu Krakowskiego Wojska Polskiego, a następnie szefa Domu Wojska Polskiego. W 1949 zaczął ogłaszać przekłady z literatury rosyjskiej, publikował m.in. w „Pokoleniu” (1952-53), „Przyjaźni” (zwłaszcza w 1952-53), „Pracy Świetlicowej” (1952, 1954-56). Po przejściu do rezerwy był w 1953-55 dyrektorem Filharmonii Narodowej, następnie do 1957 zastępcą redaktora naczelnego Telewizji Warszawskiej i do 1959 – zastępcą sekretarza redakcji „Trybuny Ludu”. W 1959 został ponownie powołany do wojska i objął stanowisko kierownika działu wydawnictw literatury pięknej Wydawnictwa Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1960-65 był kierownikiem literackim i konsultantem Zespołu Realizatorów Filmowych „Studio”. W 1961 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1964 odbył miesięczną podróż na Kubę. W 1966-68 współpracował z „Literaturą Radziecką” (Moskwa), publikując przekłady z literatury rosyjskiej. Odznaczony m.in. Krzyżem Grunwaldu III klasy, Złotym Krzyżem Zasługi, dwukrotnie srebrnym medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”, czechosłowackim orderem „Za Odwagę”. Zmarł 5 czerwca 1968 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Twórczość
1. Lenino. [Wiersze]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1952, 25 s.
Zawartość
2. Drogi. Poemat. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1953, 46 s.
Nagrody
Zawartość
3. Historia 1 berlińskiego pułku artylerii lekkiej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1957, 200 s.
Zawartość
4. Borem, lasem... [Opowieść dokumentalna]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1958, 378 s. Wyd. 2 tamże 1961.
Zawartość
Przekłady
rosyjski
5. Lenino, 12-18 X 1943 r. [Proza dokumentalna]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1959, 326 s.
Zawartość
6. Wzgórza za mgłą. [Opowieść dla młodzieży]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1959, 247 s. Wyd. 2 poprawione i uzupełnione tamże 1965.
7. Ognie nad Wisłą. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1960, 92 s.
8. Do widzenia na Unter den Linden. [Opowieść dokumentalna]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1963, 509 s. Wyd. 2 tamże 1965.
9. Notatnik karaibski. [Reportaże]. Powst. 1964. Wyd. Warszawa: Nasza Księgarnia 1968, 225 s.
10. Był nie jeden brzeg... [Wspomnienia]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1966, 204 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1966.
