BIO

Urodzony 4 czerwca 1924 we Lwowie; syn Stefana Heintscha, doktora nauk medycznych, i Heleny z domu Fliorin, lekarki. Uczęszczał do szkoły św. Józefa prowadzonej przez braci szkolnych św. Jana de la Salle, a następnie do VII Gimnazjum we Lwowie. Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Lwowa przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich kontynuował naukę w szkole średniej. Podczas okupacji niemieckiej brał udział w działalności konspiracyjnej jako żołnierz Armii Krajowej; na początku 1944 został aresztowany przez gestapo. Po wojnie rozpoczął w 1945 studia z zakresu filozofii chrześcijańskiej i filologii polskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Był jednym z założycieli Sekcji Twórczości Własnej na tej uczelni. Debiutował w 1949 w „Słowie Powszechnym” (nr 154) wierszem pt. Zagroda. W 1950 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie i w 1955 otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie pracował jako duszpasterz w różnych parafiach. Kontynuując twórczość literacką, publikował wiersze na łamach „Przewodnika Katolickiego” (1960-76, z przerwami) i „Więzi” (1961-73). W 1966 uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim magisterium z polonistyki na podstawie pracy pt. Biblia u Norwida, a w 1971 magisterium z apologetyki w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na podstawie pracy pt. Psychologiczna analiza postawy religijnej Norwida. Ogłaszał wiersze w londyńskim kwartalniku „Oficyna Poetów” (1971-74), w „Za i przeciw” (1976-82), miesięczniku „Życie i Myśl” (1979-81), „Kierunkach” (1987-89), a także utwory satyryczne w miesięczniku „Zarządzanie” (1988-90). W 1988 otrzymał nagrodę literacką im. W. Pietrzaka. Był członkiem Związku Literatów Polskich. Od 1999 mieszkał w Domu Kapłanów Seniorów w Otwocku, gdzie zmarł 11 stycznia 2008; pochowany na cmentarzu parafialnym w Ostrołęce.

Twórczość

1. Niepowrotne godziny. [Wiersze]. Poznań: Pallotinum 1959, 184 s.

Zawartość

Zawiera cykle: Siew; Między frantami; Niepowrotnym godzinom; Twórca zbuntowany; Curriculum vite; Idą pielgrzymi; Światłocienie; Wszystkim samotnym; Wołanie; Droga Boża; Wiekuiste wzgórza; ...I gwałtownicy porywają je... (1944-1956).

2. Gruzy Panteonu. [Wiersze]. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1974, 47 s.

3. Dwustronne widzenie. Wybór wierszy. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX" 1980, 83 s.

4. Na tropie Jonasza. [Wiersze]. Radom: Radomski Ośrodek Kultury 1985, 65 s.

5. Szukanie nieba. Wybór wierszy. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX" 1989, 157 s.

6. Wizja Polski niepodległej w twórczości Norwida. [Szkic]. Radom; Cerkiew: Biblioteka „Les-Bor-Pres 1990, 15 s.

7. Klucz do Norwida. [Szkice]. Radom; Cerkiew: Biblioteka „Les-Bor-Pres 1991, 63 s.

Zawartość

Biblia u Norwida; Psychologiczna analiza postawy religijnej Norwida.

8. Spacery po starym domu. [Wiersze]. Warszawa: Wydawnictwo Zarządzanie 1993, 90 s.

9. Wszystkim samotnym. Notatnik [Wiersze]. Posłowie: T. Zaniewska. Białystok: ORTHDRUK 1993, 268 s. Wyd. 2 tamże 2004.

10. Światła więcej. [Wiersze]. Białystok: Orthdruk 1995, 49 s.

11. Skansen ptaków. [Wiersze]. Białystok: Oddział Związku Literatów Polskich; Mazd 1997, 45 s.

12. Złowione Atlantydy. [Wiersze]. Posłowie: M. Wełna. Lublin: Krajowa Agencja Wydawnicza; Nakład autora 1997, 36 s.

13. Przedmioty. [Opowiadania]. Posłowie: M. Wełna. Lublin: Nakład autora 1998, 29 s.

14. Sto wierszy. Wybór i posłowie: K. Maliszewski. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1999, 138 s.

15. Wilki, owce i pasterze. (Reportaż z pamięci). [Pamiętniki]. Warka: Towarzystwo Miłośników miasta Warki; Muzeum im. K. Pułaskiego 2000, VI, 243 s.

16. Czas powrotu. [Wiersze]. Białystok: Książnica Podlaska im. Ł. Górnickiego 2003, 62 s.

17. Z przełomu wieków. [Wiersze]. Białystok: Orthdruk 2004, 182 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1990, 2005.

Kapłaństwo to moje najważniejsze powołanie. [Rozm.] P. Smogorzewski. Słowo Powszechne 1989 nr 152.

Wywiady

Z profilu i en face. [Rozm.] T. Uchman. Zarządzanie 1988 nr 5.
Tworzyć – znaczy żyć nadzieją. [Rozm.] T. Zaniewska. Test 1995 nr 2.

Ogólne

Artykuły

Z. Lichniak: Cum duo faciunt idem... . Kierunki 1959 nr 48, przedruk w tegoż: 5:0 dla ideologii. Warszawa 1964 [o poezji P. Heintscha i J. Twardowskiego].
K. Ćwiek: Paweł Heintsch – poeta nieznany. Za i przeciw 1976 nr 17.
B. Miązek: O antologii kapłańskiej. W tegoż: Teksty i komentarze. Londyn 1983 [m.in. o P. Heintschu].
M. Machowska: Zajedź na głębię” – czyli o poezji Pawła Heintscha. Za i przeciw 1985 nr 40.
I. Galińska: Słowa skierowane na wieczność. Kierunki 1986 nr 50.
E. Zdanowicz: Poezja kapłańska czyli poeci w sutannach. Cz. 4. Paweł Heintsch. Tygodnik Polski 1987 nr 10.
H. Korybut-Pogończyk: Poeci w sutannach. Cz. 1-2. O poezji ks. Karola Wojtyły, ks. Jana Twardowskiego, ks. Pawła Heintscha. Drogowskazy 1988 nr 3, 4/5.
S. Jurkowski: Jesteś w tych słowach .... Kierunki 1989 nr 2.
W. Smaszcz: Dumny upadnie, pokorny powstanie. (O poezji Pawła Heintscha). Kierunki 1989 nr 43.
S. Stanik: Na służbie wieczności. Poezja 1991 nr 4/6.
T. Zaniewska: Widzenie księdza Pawła. Kresy Literackie 1993 nr 1/2.
M. Wełna: Magia Pawła Heintscha. Akcent 1994 nr 2.
Z. Łączkowski: ... istotą sztuki jest dusza, wyrażająca się w stylu. W tegoż: Wolność nie zniewolona, czyli Spacerkiem przez sacrum i profanum. Warszawa 1997.

Dwustronne widzenie

S. Cieślak. „Życie i Myśl1981 nr 11.
L. Żuliński. „Za i przeciw1981 nr 8.

Na tropie Jonasza

E. Zdanowicz: On zna głos. Hejnał Mariacki 1987 nr 3.

Spacery po starym domu

J. Czarnota: Traktat o wieczności. Przegląd Katolicki 1994 nr 18 [dot. też: Wszystkim samotnym].

Wszystkim samotnym

J. Czarnota: Traktat o wieczności. Przegląd Katolicki 1994 nr 18 [dot. też: Spacery po starym domu].

Światła więcej

J. Mackiewicz. „Test1997 nr 1.

Sto wierszy

A. Piwkowska: Źródła nadziei. Nowe Książki 1999 nr 12.