HARTENBERG Henryk

Urodzony 27 grudnia 1914 w Warszawie; syn Maurycego Hartenberga, krawca, i Felicji z Gotfrydów. Dzieciństwo i młodość spędził w Warszawie; w latach trzydziestych pracował dorywczo jako kuśnierz. W tym czasie był członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej oraz Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). Od 1941 przebywał w Kujbyszewie, gdzie został zmobilizowany do Armii Czerwonej i walczył w jej szeregach. Był członkiem Związku Patriotów Polskich. W marcu 1946 powrócił do kraju i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR) (od 1948 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, PZPR). Początkowo pracował jako urzędnik, a od 1947 jako pracownik aparatu partyjnego kolejno w Komitecie Powiatowym PPR w Kamiennej Górze (kierownik organizacyjny), w Komitecie Powiatowym PZPR w Bolesławcu, a następnie w Komitecie Dzielnicowym i Komitecie Miejskim PZPR we Wrocławiu. W 1955 został skierowany do Łodzi i podjął pracę w Komitecie Łódzkim PZPR. Studiował socjologię kultury w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Warszawie. Debiutował w 1961 fraszkami Dla kariery i Łódzkim snobom na łamach „Głosu Robotniczego” (nr 66), w którym później także ogłaszał liczne wiersze (do 1985, z przerwami). Utwory poetyckie publikował też m.in. na łamach „Odgłosów” (1962-85), „Płomyka” (1966-68), „Poezji” (1967-78, z przerwami), „Tygodnika Kulturalnego” (1967-84) oraz „Faktów i Myśli” (1968-71). Po przejściu na rentę w 1970 kontynuował twórczość literacką oraz działał w organizacjach społecznych: Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Lidze Obrony Kraju, Stowarzyszeniu „Wisła-Odra” oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Powstałe w tym okresie wiersze drukował m.in. w „Literaturze” (1972-74, 1977-81), „Miesięczniku Literackim” (1972-84, z przerwami), „Nadodrzu” (1973-77) i „Faktach” (1975-85). W 1979 został członkiem Związku Literatów Polskich i w Oddziale Łódzkim pełnił funkcje członka zarządu oraz przewodniczącego Komisji Socjalno-Bytowej. W latach osiemdziesiątych publikował wiersze m.in. w „Kulturze” (1986), „Piśmie Literacko-Artystycznym” (1986), „Odgłosach” (1986-87), „Faktach” (1987), „
„Miesięczniku Literackim” (1987) i „Życiu Literackim” (1987). Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim (1959) i Krzyżem Komandorskim (1980) Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 19 grudnia 1987 w Łodzi.