HARASIMIUK Stanisław

Urodzony 21 października 1939 w Komarówce na Podlasiu w rodzinie chłopskiej; syn Wawrzyńca Harasimiuka i Leokadii z Domańskich. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Komarówce i tamże w 1959 zdał egzamin maturalny. Następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1962 ożenił się z Alicją Zofią Surowską, wówczas studentką, potem dziennikarką. Po uzyskaniu magisterium w 1964 przez rok pracował jako polonista w Liceum Ogólnokształcącym w Komarówce, a następnie został inspektorem zbożowym w Ministerstwie Przemysłu Spożywczego i Skupu (1965-66). Od 1967 pracował w Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie, najpierw na stanowisku ekonomisty w dziale organizacji, potem m.in. w redakcji zakładowej gazety „Głos FSC”, której został redaktorem naczelnym. Również w 1967 debiutował jako reportażysta utworem pt. Jest taka wieś Komarówka, ogłoszonym w „Kulturze i Życiu” (tygodniowym dodatku „Sztandaru Ludu”; nr 6). W 1968 za reportaż literacki pt. Szanowny Panie Profesorze! (Pięć listów i jedna odpowiedź) otrzymał I nagrodę w konkursie Człowiek wybiera, zorganizowanym przez Wydawnictwo Literackie i „Życie Literackie” (druk nr 31-32). Po opublikowaniu tego reportażu został służbowo przeniesiony do pracy w kuźni fabrycznej, a wkrótce potem, zwolniony z pracy w 1969. Był później kierownikiem działu artystycznego w Domu Kultury w Lublinie, a utraciwszy w 1971 to zajęcie, pracował w Polskich Zakładach Zbożowych na stanowisku inspektora zbożowego. W 1973-74 pełnił funkcję sekretarza urzędującego Towarzystwa Kultury Teatralnej w Lublinie. W 1974 rozpoczął etatową pracę dziennikarską; był do 1976 członkiem redakcji „Sztandaru Ludu”, a później „Tygodnika Kulturalnego” (do 1990). Reportaże, recenzje i artykuły publicystyczne drukował ponadto m.in. w „Polityce” (1969-79), „Kamenie” (1970-72, 1976), „Życiu Literackim” (1970-71, 1973, 1975-76), „Argumentach” (1981). Był laureatem wielu konkursów literackich. Odbywał liczne podróże turystyczne, m.in. po Azji Środkowej, Ukrainie, Kaukazie, Europie Środkowej i Zachodniej. W 1980-90 był członkiem Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych „Solidarność”. W latach dziewięćdziesiątych pracował kolejno w pismach: „Wokanda” (1990-91), „Dzień” (1990-91), „Tygodnik Współczesny” (1991), „Magazyn Tygodniowy Dziennik Ludowy” (od 1992), „Kurier Lubelski” (od 1993). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1979) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1986). Mieszka w Lublinie.