HANDKE Ryszard

Urodzony 29 czerwca 1932 w Toruniu; syn Karola Handkego, prawnika, i Marii z Gibińskich. Do wybuchu II wojny światowej mieszkał w Toruniu, a od 1940 w Łodzi. Po zakończeniu wojny uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. T. Kościuszki w Łodzi, w 1951 zdał maturę. W tymże roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim, które od 1953 kontynuował na Uniwersytecie Warszawskim (UW). W 1954 ożenił się z Kwiryną Kuczmą, polonistką (później profesorem językoznawstwa). Po ukończeniu studiów podjął pracę w redakcji polonistycznej Państwowych Zakładów Wydawnictw Szkolnych w Warszawie na stanowisku redaktora, a później starszego redaktora. Debiutował w 1956 artykułem pt. Kształcimy – i co dalej? (Poloniści), drukowanym w piśmie „Od nowa” (nr 1). Od 1962 pracował na UW w Katedrze Teorii Literatury kolejno jako asystent i starszy asystent. W 1964 ogłosił na łamach pisma „Język Polski” artykuł pt. W sprawie stylistycznej wartości neologizmów Lema (nr 5), który uważał za właściwy debiut. W pracy naukowej zajmował się wybranymi problemami teorii literatury (głównie zagadnieniami literatury science-fiction i odbiorcy dzieła literackiego). Od 1965 publikował liczne przekłady niemieckich rozpraw z zakresu teorii literatury, m.in. w „Pamiętniku Literackim”. Doktoryzował się w 1968 na podstawie pracy pt. Polska proza fantastyczno-naukowa. Zarys rozwoju, próba poetyki, napisanej pod kierunkiem prof. Marii Renaty Mayenowej. W następnym roku otrzymał stanowisko adiunkta. W 1976-81 był kierownikiem wydziałowego Studium Podyplomowego. W 1980 habilitował się na podstawie rozprawy pt. Utwór fabularny w perspektywie odbiorcy i od 1981 pracował na stanowisku docenta, kierując, założonym przez siebie, Zakładem Metodyki Literatury i Teorii Lektury w Instytucie Literatury Polskiej UW (do 2000) . W 1980-81 był przewodniczącym Komisji Wydziałowej Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych „Solidarność”. Należał do Rady Naukowej Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. W 1980-2002 był przewodniczącym Stołecznego Komitetu Olimpiady Literatury i Języka Polskiego. Należał do komitetów redakcyjnych pism: „Pamiętnik Literacki” (od 1982) i „Polonistyka” (od 1991). W 1991 został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego na Wydziale Polonistyki UW. W 1993 otrzymał tytuł naukowy profesora. Zmarł 12 października 2010 w Warszawie.