BIO
Urodzony 23 marca 1911 w Ostrowcu Świętokrzyskim; syn Jana Hamery, robotnika, i Antoniny z domu Łasic. W 1928 ukończył gimnazjum w Ostrowcu; w następnych latach był bezrobotny. Debiutował w 1931 wierszem Dymy kominów ogłoszonym w piśmie „Polska Wolność” (nr 51); w piśmie tym publikował w następnych latach wiersze i korespondencje (też pod pseudonimami: B.H., Beha). W 1931 ożenił się z Marią Bednarz. W 1932-34 odbywał służbę wojskową w Przemyślu. W 1934 został członkiem Komunistycznej Partii Polski, a w 1936 wstąpił do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Po ukończeniu kursów elektrycznych pracował w 1935-38 jako spawacz w Zakładach Ostrowieckich, następnie przy budowie fabryki w Kraśniku. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się w listopadzie 1939 do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Aresztowany, po trzech miesiącach śledztwa został osiedlony na Syberii, gdzie pracował jako drwal, a następnie jako rachmistrz. W 1943 wstąpił do 1. Armii Wojska Polskiego i został skierowany do 3. Dywizji Piechoty im. R. Traugutta, w której walczył do końca wojny. Po zakończeniu wojny pozostał w czynnej służbie wojskowej. W 1951-53 prowadził tzw. Gabinet Młodego Autora w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego. Kontynuując twórczość literacką, publikował od 1946 opowiadania, reportaże i artykuły w wielu czasopismach, m.in. w „Żołnierzu Polskim” (1950-53), „Nowej Kulturze” (1950, 1952-53), „Trybunie Ludu” (1951-53). Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (do 1968). W 1953 przeszedł do rezerwy w randze majora. W 1954-55 był ambasadorem w Budapeszcie. Od 1960 pracował w redakcji tygodnika społecznego i literackiego „Orka”, przemianowanego w 1962 na „Tygodnik Kulturalny”, jako kierownik działu społeczno-politycznego, a następnie krytycznoliterackiego; tu również zamieszczał reportaże, artykuły, recenzje, felietony (też pod pseudonimami: Adeodatus, Hmbog, Zanus; m.in. w 1966-69 stały felieton Mój światopodgląd). Współpracował nadto m.in. z „Dziennikiem Ludowym” (1962-63). Za działalność publicystyczną otrzymał w 1960 nagrodę Prasy Ludowej, w 1967 nagrodę im. T. Nocznickiego. W 1973 przeszedł na emeryturę. Odznaczony m.in. Krzyżem Walecznych i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1954). Zmarł 17 stycznia 1974 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Twórczość
1. Na przykład Plewa. [Powieść]. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Książka i Wiedza” 1950, 269 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1951; wyd. 2 [!] poprawione 1951, wyd. 3 1953.
Nagrody
Przekłady
bułgarski
czeski
jidysz
niemiecki
rosyjski
rumuński
węgierski
Adaptacje
filmowe
2. Doznania ludzkie. [Opowiadania]. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Książka i Wiedza” 1951, 202 s.
Zawartość
Adaptacje
filmowe
3. Śladami czołgów. [Powieść]. T. 1-2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1952, 1953, 251 + 250 s. Wyd. nast. tamże 1954.
4. Na styku. Opowiadanie. Warszawa: Nasza Księgarnia 1953, 62 s. Wyd. 2 tamże 1954. Por. poz. ↑.
5. Chodzenie ze strzelbą. [Opowiadania]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1959, 157 s.
Zawartość
6. Czas wyrzeczeń. [Powieść]. „Słowo Ludu” 1960 nr 207-343. Wyd. osobne Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1960, 297 s. Wyd. 2 tamże 1964.
7. Dobra woda. [Opowiadania]. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1972, 149 s.
Zawartość
8. Szczypta apokalipsy. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1974, 240 s.
Zawartość
9. Karmieni burzą. [Opowiadania]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1975, 137 s.
Zawartość
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1964.
