BIO
Urodzony 9 września 1871 w Wiedniu; syn Feliksa Hahna, nauczyciela gimnazjalnego, później inspektora kolei we Lwowie, i Kazimiery z domu Lorenz. W 1982-89 uczęszczał do Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, a następnie do 1893 studiował filologię klasyczną i polską na Uniwersytecie Lwowskim. Debiutował w 1891 artykułem Mniemana rocznica, opublikowanym anonimowo w „Kurierze Lwowskim” (nr 335); w 1892 ogłosił w „Ateneum” pierwszą pracę naukową pt. Kilka przyczynków do pism Szymona Szymonowicza. «Castus Joseph» (t. 4 s. 557-564). Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel gimnazjalny języka polskiego, łaciny i greki we Lwowie (1893-96), w Kołomyi (1896-99) i ponownie we Lwowie w Gimnazjum im. S. Staszica (do 1924). Równocześnie zajmował się pracą naukową w zakresie filologii klasycznej i polskiej oraz bibliografii i edytorstwa. Publikował liczne rozprawy, artykuły i recenzje w pismach naukowych, ogólnokulturalnych i dziennikach; współpracował stale od 1894 z miesięcznikiem „Eos” (do 1899), „Kwartalnikiem Historycznym” (do 1901), „Muzeum” (do 1912). W 1985 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy Num Plutarchus in «Vitis» suis componendis ante oculos Aristotelis «Athenaion politeian» habuerit. Od 1898 był członkiem, a w 1899-1903 sekretarzem Towarzystwa Filologicznego we Lwowie, a od 1902 członkiem korespondentem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. W 1901-02 uzupełniał studia na uniwersytetach w Berlinie i w Wiedniu. W 1905-28 był wiceprezesem Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. W 1906 habilitował się na podstawie rozprawy Literatura dramatyczna w Polsce XVI wieku, a w następnym roku został docentem historii literatury polskiej na Uniwersytecie Lwowskim; prowadził też wykłady z bibliologii, teorii bibliografii, bibliotekarstwa. W 1910 był organizatorem Zjazdu Historyczno-Literackiego im. J. Słowackiego we Lwowie. W 1911 został współpracownikiem Komisji do Badań w Zakresie Historii Literatury i Oświaty, a w 1913 Komisji Filologicznej Akademii Umiejętności. W 1912-21 był redaktorem „Pamiętnika Literackiego”. W 1917 został profesorem nadzwyczajnym historii literatury polskiej, a w 1918 docentem bibliografii i bibliotekoznawstwa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Następnie od 1921 pracował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL) jako profesor zwyczajny i kierownik I Katedry Historii Literatury Polskiej; wykładał tam do 1939, dojeżdżając ze Lwowa. W 1921 został wybrany na członka zwyczajnego Towarzystwa Naukowego we Lwowie, a w 1922 na członka czynnego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie. Współpracował nadal z licznymi czasopismami, m.in. z „Gazetą Lwowską” (1921-24; tu też pod kryptonimami: w. h., -r-n), „Muzeum” (1923-32), „Nową Książką” (1934-39). W czasie II wojny światowej przebywał nadal we Lwowie, a po jej zakończeniu przyjechał w 1945 do Warszawy. W tymże roku został członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Od 1945 wykładał historię literatury polskiej na Uniwersytecie Warszawskim jako docent etatowy; w 1956 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Rozprawy i artykuły publikował m.in. w „Tygodniku Warszawskim” (1946-47), „Pamiętniku Literackim”, „Meandrze”, „Teatrze”; współpracował też z Polskim słownikiem biograficznym. W 1947-55 przygotowywał popularne edycje licznych powieści J. I. Kraszewskiego i T. T. Jeża. W 1958 otrzymał doktorat honoris causa KUL. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1938), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1954), Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1956). Zmarł 2 listopada 1959 w Warszawie.
Twórczość
1. Bibliografia filologii klasycznej i literatury humanistycznej w Polsce za lata [1891-1910]. „Eos” 1894, 1896, 1900, 1902, 1903, 1906, 1910, 1913. Por. poz. ↑.
2. Juliusza Słowackiego „Samuel Zborowski”. Lwów: Towarzystwo Popierania Nauki Polskiej 1905, 71 s.
3. Literatura dramatyczna w Polsce XVI wieku. Lwów: Towarzystwo Popierania Nauki Polskiej 1906, 133 s.
4. Stanisław Żółkiewski w poezji polskiej. Szkic literacki. „Gazeta Lwowska” 1908 nr 227-234; odbitka Lwów 1908, 42 s. Wyd. nast. z podtytułem: (W trzechsetną rocznicę bohaterskiego zgonu pod Cecorą). 1620 – 7 X – 1920. Szkic literacki. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha [1920], 80 s.
Zawartość
5. O życiu i dziełach Juliusza Słowackiego. W setną rocznicę urodzin 1809-1909. Brody: Księgarnia F. Westa 1909, 103 s.
6. Szkice literackie o Juliuszu Słowackim. Brody: Księgarnia F. Westa 1909, 176 s. Przedruk zob. poz. ↑.
Zawartość
7. Bibliografia o Juliuszu Słowackim za rok 1909. Ze słowem wstępnym J. Kallenbacha. Lwów: Komitet Obchodu Setnej Rocznicy Urodzin Juliusza Słowackiego we Lwowie 1916, XV, 179 s.
8. Bibliografia bibliografii polskiej. Lwów: H. Altenberg 1921, XVI, 223 s. Wyd. nast.: wyd. 2 znacznie rozszerzone Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1956, XXII, 645 s.; wyd. 3 pt. Bibliografia bibliografij polskich do 1950 roku. Uzupełnił H. Sawoniak, tamże 1966, XXIV, 586 s.
9. „Przyszłość moja! – I moje będzie za grobem zwycięstwo! ...” Szkice literackie o Juliuszu Słowackim. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha [1921], 291 s.
Zawartość
10. Bibliografia [J. Słowackiego]. W: J. Słowacki: Dzieła wszystkie. Pod red. J. Kleinera (od 1960 przy współpracy W. Floryana). T. 1-7, 9-11. Lwów: Wydawnictwo Ossolineum 1924-1933; T. 8, 12-15, 17. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1954-1963, 1975. Toż znacznie rozszerzone w wyd. 2 T. 1-7, 9-11. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1952-1957.
11. Zagadnienie nawrócenia w powieści polskiej. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha 1924, 67 s.
12. Stanisław Staszic. Życie i dzieła. Lublin: Lubelska Komisja Obchodu Setnej Rocznicy Zgonu S. Staszica 1926, 104 s.
13. Bibliographia philologiae classicae et humanisticae Polonorum a. 1911-1925. Leopoli 1929, XVIII, 141 s. „Eus Supplementa” vol. 1. Por. poz. ↑.
14. Bibliografia Horacego w Polsce = Bibliographia Horatiana Polonorum. Lublin 1936, VIII, 66 s. Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
15. „Balladyna” Juliusza Słowackiego. Lublin: Księgarnia Wydawnictwa Lamus 1947, 38 s.
16. Shakespeare w Polsce. Bibliografia. Posłowie: S. Helsztyński. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1958, XIX, 386 s. Z Prac Państwowego Instytutu Sztuki.
Artykuły i bibliografie w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace edytorskie i redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1956.
