BIO

Urodzony 10 czerwca 1885 w Dołędze pod Krakowem w rodzinie ziemiańskiej. Studiował na uniwersytecie w Wiedniu (jeden rok), a następnie w Rzymie i w Paryżu, gdzie w 1908 doktoryzował się na Sorbonie w dziedzinie romanistyki na podstawie pracy L'oeuvre dramatique de Sedaine. Po powrocie do kraju nostryfikował doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie i rozpoczął pracę nad rozprawą habilitacyjną, zamierzając uzyskać docenturę na romanistyce UJ. W sierpniu 1914 przebywał w Kotiużanach na Podolu i z chwilą wybuchu I wojny światowej został aresztowany; był więziony najpierw w Mohylewie, a następnie w Kijowie. Wiosną 1915 zesłany do Kazania, działał aktywnie w Komitecie Opieki nad zesłańcami i uchodźcami polskimi. Latem 1916 powrócił do Kijowa i tu nawiązał współpracę z Teatrem Polskim, którego kierownikiem artystycznym był Juliusz Osterwa. W listopadzie 1918 przyjechał do Warszawy i podjął pracę w Departamencie Politycznym Ministerstwa Spraw Zagranicznych (MSZ) jako referent do spraw Jugosławii. Od marca 1919 był delegatem MSZ przy alianckiej Komisji Plebiscytowej na Śląsku Cieszyńskim. W rok później powrócił do Warszawy i objął w MSZ stanowisko referenta do spraw czeskich. W lutym 1923, uzyskawszy urlop z MSZ, rozpoczął pracę w handlu zagranicznym. W czerwcu 1924 udał się jako radca poselstwa Rzeczypospolitej Polskiej (RP) do Ankary (Turcja). W lipcu 1926 objął to samo stanowisko przy Kwirynale w Rzymie. W listopadzie 1927 powrócił do Warszawy i wznowił pracę w MSZ na stanowisku naczelnika wydziału południowego. Od sierpnia 1931 do maja 1935 był posłem w Belgradzie. W kwietniu 1936 został delegowany jako radca poselstwa RP do Aten, równocześnie będąc od wiosny 1937 akredytowany jako poseł RP w Tiranie (Albania). Po wybuchu II wojny światowej organizował w Grecji pomoc dla polskich uchodźców cywilnych i wojskowych. W kwietniu 1941 został ewakuowany na Kretę, potem do Aleksandrii w Egipcie, skąd przez Afrykę Południową dotarł we wrześniu do Londynu. Po wojnie pozostał w Londynie i zajmował się pracą naukową i literacką. Liczne szkice, artykuły oraz recenzje literackie i teatralne publikował na łamach wydawanych w Londynie czasopism: „Wiadomości” (1950-73), „Orzeł Biały” (1952-74), „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” (1952, 1963-74), „Życie” (1954-55) i „Tydzień Polski” (1964-72) oraz „Dodatek Tygodniowy Ostatnich Wiadomości” (Mannheim, 1954-55). W 1964 otrzymał nagrodę czytelników londyńskiego „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza”. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie oraz profesorem Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. Przez wiele lat sprawował funkcję wiceprezesa Związku Pisarzy Polskich na Uchodźstwie, będąc równocześnie redaktorem jego wydawnictw. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta oraz wieloma orderami polskimi i zagranicznymi. Zmarł 27 marca 1974 w Londynie; po spopieleniu prochy zostały przewiezione do Polski i złożone w grobowcu rodzinnym w Krakowie.

Twórczość

1. L'oeuvre dramatique de Sedaine. Thèse de doctorat d'université présentée à la Faculté des Lettres de L'Université de Paris. Paris: Émile Larose, Libraire-Éditeur 1908, 339 s.

2. Narodziny operetki we Francji. Warszawa: [Druk] A. Gins 1909, 45 s.

3. Pióropusz i szpada. Wspomnienia z służby zagranicznej. Druk fragmentów: pt. Moja służba w M.S.Z. „Wiadomości”, Londyn 1953 nr 40, 43, 46; pt. Cylinder i szpada. „Orzeł Biały,” Londyn 1954 nr 27-32, 1955 nr 12-14/15. Wyd. osobne całości Paryż: Księgarnia Polska 1964, 215 s.

Nagrody

Nagroda czytelników londyńskiego „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” w 1964.

Zawartość

Wstęp. — I. Zaciąg do Ministerstwa Spraw Zagranicznych; II. W Cieszynie; III. Na ulicy Miodowej; IV. Ankara; V. Rzym; VI. Wierzbowa; VII. Belgrad; VIII. Ateny; IX. Z Aten do Londynu.

4. Zygmunt Krasiński. Wykłady wygłoszone na PUNO w pierwszym półroczu roku szk[olnego] 1955/6. Londyn: Polski Uniwersytet na Obczyźnie 1956, 200 s., powielone.

Zawartość

Wstęp. – Życiorys Zygmunta Krasińskiego; Młodzieńcze utwory Zygmunta Krasińskiego; „Nieboska komedia”; Joanna Bobrowa; Pierwsze wiersze liryczne; „Irydion”; Szukanie drogi; Pomniejsze utwory Krasińskiego; Delfina Potocka; Filozoficzne utwory Krasińskiego; Praca nad systemem filozoficznym; Część III „Traktatu o Trójcy”; Szaleńcza miłość i rozsądne małżeństwo; „Przedświt”’ „Psalmy Przyszłości”; Rok 1846; „Psalm dobrej woli”; Niedokończony poemat [„Podziemia weneckie”]; Ostatnie wiersze Krasińskiego; Dzień dzisiejszy; Resurrecturis; Krasiński działaczem politycznym. – Zakończenie.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

Śluby panieńskie” a „Le Joueur” i „Le Distrait” Regnarda. Przegląd Polski 1907 t. 166 z. 496 s. 203-233.
Przyczynki do studiów nad Aleksandrem Fredrą: I. Nocleg w Apeninach; II. Cudzoziemszczyzna. Przegląd Polski 1909 t. 173 z. 517 s. 15-41.
Historia krytyki francuskiej w XVII wieku. Chapelain i Boileau. Przegląd Polski 1913 s. 25-55.
Ze studiów nad twórczością Fredry. Biblioteka Warszawska 1913 t. 1 z. 1 s. 36-87.
Fredro jako poeta narodowy. Biblioteka Warszawska 1914 t. 1. s. 401-437.
Polskość teatru Słowackiego. W: Juliusz Słowacki. Londyn 1951 s. 109-136.
Walory sceniczne dramatów Wyspiańskiego. „Orzeł Biały”, Londyn 1954 nr 51/52, 1955 nr 1.
Przeciw niewoli i śmierci. W: Wyspiański żywy. Londyn 1957 s. 17-26.
Romantyk-pozytywista. W: Krasiński żywy. Londyn 1959 s. 66-86.
Norwid i Klaczko o polskiej sztuce. „Teki Historyczne”, Londyn 1960/61 s. 157-164.
Tragiczny poeta. W: Norwid żywy. Londyn 1962 s. 8-27.
Polski Teatr w Kijowie. W: Pamiętnik Kijowski. T. 3. Londyn 1966 s. 194-198.
Historyk własnej epoki. W: Sienkiewicz żywy. Londyn 1967 s. 111-127.

Prace edytorskie i redakcyjne

1. Molière: Dzieła. T. 1-6. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem i uwagami krytycznymi opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia Polska B. Połonieckiego; Warszawa: Księgarnia E. Wende i Spółka 1912, 361 + 373 + 314 + 349 + 318 + 438 s.
2. Molière: Grzegorz Dandin czyli mąż pognębiony. Komedia w 3 aktach. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia B. Połonieckiego 1912, 53 s.
3. Molière: Lekarz mimo woli. Komedia w 3 aktach. Przeł.: T. Żeleński Boy. Objaśnieniami krytycznymi opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia B. Połonieckiego [1912], 36 s.
4. Molière: Małżeństwo z musu. Komedia w 1 akcie. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia B. Połonieckiego [1912], 32 s.
5. Molière: Miłość lekarzem. Komedia w 3 aktach. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia Polska B. Połonieckiego [1912], 32 s.
6. Molière: Mizantrop. Komedia w 5 aktach. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia B. Połonieckiego [1912], 83 s.
7. Molière: Pan de Pourceaugnac. Komedia w 3 aktach. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia Polska B. Połonieckiego [1912], 62 s.
8. Molière: Pocieszne wykwintnisie. Komedia w 1 akcie. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia Polska B. Połonieckiego [1912], 34 s.
9. Molière: Skąpiec. Komedia w 5 aktach. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia B. Połonieckiego [1912], 72 s.
10. Molière: Mieszczuch szlachcicem. Komedia w 5 aktach. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia B. Połonieckiego [1913], 92 s.
11. Molière: Tartufe czyli Świętoszek. Komedia w 5 aktach. Przeł.: T. Żeleński Boy. Wstępem krytycznym [i przypisami] opatrzył W. Günther. Lwów: Księgarnia Polska [ok. 1920], 104 s.
12. Krasiński żywy. Książka zbiorowa wydana staraniem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Red.: W. Günther. Londyn: B. Świderski 1959, 314 s.
13. Norwid żywy. Książka zbiorowa wydana staraniem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Red. W. Günther. Londyn: B. Świderski 1962, 314 s.
14. Sienkiewicz żywy. Red. W. Günther. Londyn: Gryf 1967, 206 s.

Omówienia i recenzje

Ogólne

Artykuły

S. Baliński: Władysław Schwarzburg-Günther dyplomata i humanista. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1974 nr 85.
W. Wohnout: Władysław Günther. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1974 nr 86.
A. Ziembicka: Pan Władysław. „Gazeta Niedzielna”, Londyn 1974 nr 21.

Pióropusz i szpada

S. Baliński: Sny dnia i rzeczywistość dyplomatów. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1964 nr 13.
J. Beckowa: Skubię piórka. „Wiadomości”, Londyn 1964 nr 18.
Z.L. Zaleski: Uśmiechnięta sumienność. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1964 nr 121.