Print

BIO

Urodzony 29 stycznia 1876 w Wierzbnie pod Miechowem, w rodzinie zubożałej szlachty; syn Leona Siedleckiego, pisarza gminnego, i Julii z Pieprzak-Czajkowskich. Po ukończeniu szkoły średniej w Warszawie, rozpoczął studia w Szkole Inżynierskiej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda (1894-96). Utrzymywał się, udzielając korepetycji z matematyki. Brał udział w działalności nielegalnych kółek samokształceniowych, za co został aresztowany i osadzony w 1896 w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Po zwolnieniu wyjechał do Krakowa, gdzie studiował matematykę, a także polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie studiów przebywał przez pół roku we Włoszech. Debiutował w 1897 recenzją sztuki I. Maciejowskiego (Sewera) i T. Micińskiego pt. Marcin Łuba opublikowaną w „Dzienniku dla Wszystkich” (nr 136-137). W 1897-1900 współpracował ze studenckim miesięcznikiem „Młodość” (należąc w 1898-99 do zespołu redakcyjnego); w piśmie tym w 1899 zamieścił pierwszy dramat pt. Niewolnicy krwi (nr 4-8). W 1898 pracował też w redakcji krakowskiego „Życia”, był w 1902-05 współredaktorem „Głosu Narodu” (tu też cykl Wędrówki Japończyka po Krakowie; podpisany Jan z Marnowa). Publikował w „Głosie” (1900-01; tu m.in. w 1900 cykl O idealnym i nieidealnym teatrze) i w „Tygodniku Ilustrowanym” (1900-09). W tym czasie, dla odróżnienia się od Adama Kowalczewskiego (używającego pseudonimu Siedlecki), zaczął używać przydomka herbowego Grzymała. W 1901-03 wykładał na Uniwersytecie Ludowym w Krakowie, następnie do 1905 uczył historii polskiej na tajnych kompletach w Warszawie. W 1905 założył z Franciszkiem Frączkowskim Teatr Ludowy w Krakowie i został jego dyrektorem (w 1906 teatr zbankrutował). Równocześnie współpracował z prasą krakowską, warszawską i poznańską, m.in. z pismami: „Czas” (1905-16; rubryki: Z teatru, Nowe książki), „Nasz Kraj” (1906-07), „Przegląd Poranny” (1906-08), „Świat” (1906-08, 1910-12), „Sfinks” (1908, 1912-16), „Słowo Polskie” (1908; cykl Listy z Warszawy pod pseudonimem Quis), „Gazeta Warszawska” (1910-13), „Głos Warszawski” (1911-12), „Museion” (1911-13). W 1906-11 był kierownikiem literackim Teatru Miejskiego (później Teatru im. J. Słowackiego) w Krakowie. W 1911-12 podróżował m.in. do Szwajcarii, Francji, Anglii, Czech i Rosji; korespondencje z podróży zamieszczał w „Tygodniku Polskim” (1912), publikował też w paryskim piśmie „La vie”. W 1913-15 był kierownikiem literackim, a w 1914-15 również wicedyrektorem Teatru Rozmaitości w Warszawie. W 1916 przeniósł się ponownie do Krakowa i do 1918 pełnił funkcję dyrektora Teatrów Miejskich. W 1918 powrócił do Warszawy. Brał czynny udział w życiu politycznym i społecznym jako członek Narodowej Demokracji. Od 1918 był współredaktorem, a od 1919 redaktorem naczelnym „Tygodnika Ilustrowanego” (tu m.in. cykl artykułów pt. Sine ira i dział recenzji Listy literackie). W czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 był korespondentem wojennym i został odznaczony Krzyżem Walecznych. W 1920-25 należał do zespołu redakcyjnego „Rzeczpospolitej” (tu m.in. cykl felietonów Pod ostrym kątem). W 1922-39 mieszkał w Bydgoszczy. Kontynuował współpracę z prasą warszawską, m.in. z „Kurierem Warszawskim” (od 1925 też pod pseudonimem Franciszek Wierzbicki; tu m.in. cykl felietonów Pod światło oraz stałe recenzje w rubrykach Z teatru i Z recenzyjnego stołu), „Gazetą Warszawską” (1930-32), „Myślą Narodową” (1930-37), „Tęczą” (1930; felietony w cyklu Post scriptum podpisany Quis), „Kroniką Polski i Świata” (1938-39; tu m.in. dział Książka i scena). Za całokształt twórczości literackiej otrzymał w 1937 Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Warszawy, gdzie przebywał w czasie okupacji niemieckiej. W 1940-41 działał w Radzie Głównej Opiekuńczej. W listopadzie 1942 został aresztowany i uwięziony na Pawiaku; zwolniony w marcu 1943 schronił się w Bielanach w Grójeckiem, gdzie kontynuował pracę literacką. Po wojnie powrócił do Bydgoszczy. W 1945-47 wykładał w Bydgoskiej Szkole Dramatycznej (w 1947-48 był jej dyrektorem), a w 1949-52 historię teatru w szkole instruktorów teatrów ochotniczych w Bydgoszczy. Od 1945 należał do Stronnictwa Pracy. Uczestniczył w pracach Polskiego Komitetu Obrońców Pokoju. Publikował w „Ilustrowanym Kurierze Polskim” (1947-48; pod pseudonimem Pszonka), w dwutygodniku „Teatr” (od 1952; był też członkiem kolegium redakcyjnego pisma). W 1965-67 współpracował z tygodnikiem „Za i przeciw”. Brał aktywny udział w bydgoskim życiu literackim i teatralnym. Otrzymał nagrody literackie: miasta Bydgoszczy (1956), województwa bydgoskiego (1957) oraz nagrodę im. W. Pietrzaka (1964). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1947), Krzyżem Komandorskim (1956) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (1959) Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 29 stycznia 1967 w Bydgoszczy; pochowany tamże na Cmentarzu Nowofarnym.

Twórczość

1. Niewolnicy krwi. Opowieść sceniczna w 3 odsłonach. „Młodość” 1899 nr 4-8 s. 100-107, 131-136, 169-171, 195-200, 217-223.

2. Jan Stanisławski. Wystawa pośmiertna. [Katalog wystawy]. Kraków, listopad 1907. Tekst literacki: A. Grzymała-Siedlecki, W. Mitarski. Kraków: S. Filipkiewicz, H. Szczygliński 1907, [148] s.

3. Teatr Norwida. [Szkic]. „Czas” 1908 nr 127-128, odbitka. Przedruk w: Krakus, książę nieznany. Baśń w 6 odsłonach. Uroczyste przedstawienie ku uczczeniu 25 rocznicy śmierci Cypriana Norwida. 6 czerwca 1908 r. Kraków: Teatr Miejski w Kraków 1908, 8 s. Zob. też poz. ↑.

Zawartość

Program teatralny; zawiera także życiorys C. Norwida autorstwa Adama Grzymały-Siedleckiego].

4. Wyspiański. Cechy i elementy jego twórczości. Kraków: D.E. Friedlein 1909, 255 s. Wyd. 2 Warszawa: Gebethner i Wolff [1918].

Nagrody

Nagroda Warszawskiego Towarzystwa Naukowego w 1909.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

5. Galeria moich bliźnich. Nowele i fraszki. Kraków: S.A. Krzyżanowski 1911, 237 s. Wyd. 2 [zmienione] Warszawa: Gebethner i Wolff [1922].

Zawartość

Dywersja; Łabęsia; Smukła Yvonna; Imieniny Konika; Dlaczego zamilkł Peire Vidal?; Jego pierwszy romans; Prawdziwe dzieje don Juana; Formuła kompromisu. — W wyd. 2 nadto: Wśród nich tylko ...; Depesza; Wieczory koziogłowskie; O tym jak zmuszony byłem kraść owies ze starszym żołnierzem Boligłową, — pominięte: Formuła kompromisu.

6. Metody i etyka P. Andrzeja Niemojewskiego, redaktora „Myśli Niepodległej”. Kraków: [Nakład autora 1919], 22 s.

7. Cud Wisły. Warszawa: Biuro Propagandy Wewnętrznej 1920, 31 s. Wyd. nast.: Lublin: Młoda Polska* 1981; wyd. wspólne z: S. Żeromski: Na probostwie w Wyszkowie. Wrocław: Akademia Sztuk Wszelakich [właśc. Rada Oświaty Niezależnej Region Dolny Śląsk]* 1985, wyd. 2 tamże 1986; wyd. fragment w: S. Żeromski, K. Irzykowski, A. Grzymała-Siedlecki: Śladami bitwy warszawskiej. Oprac. M. Puchalska, Z. Stefanowska. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik” 1990 s. 45-50. Przedruk zob. poz. ↑.

Streszczenie z upoważnienia autora: Warszawa: Biblioteka Propagandowa 1925, 16 s.

8. Król Władysław Łokietek. Warszawa: Redakcja „Żołnierza Polski” 1920, 16 s.

9. Cud Wisły. Wspomnienia korespondenta wojennego. Wyd. 2 [!] Warszawa: Perzyński, Niklewicz 1921, 277 s. Wyd. nast.: wyd. 3 ze słowem wstępnym gen. J. Hallera. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha [1926], VIII, 231 s.; Warszawa: Wiedza Powszechna 1990. Por. poz. ↑.

Zawartość

Zawiera wstęp Adama Grzymały-Siedleckiego: Korespondent wojenny oraz cykl reportaży z wojny 1920 r. drukowany w „Rzeczpospolitej”: Lwów pod chmurami; Nad Zbruczem; Między Warszawą a linią ognia; Bohaterski Płock; Jak za Szweda, jak za Chmiela; Mój pościg za Budionnym; Podróż do tak zwanej Litwy Środkowej, — oraz: Cud Wisły [poz. ↑].

10. Popas Króla Jegomości. Krotochwila szlachecka w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Rozmaitości 1922. Wyd. Lwów: Odrodzenie [1930], 93 s.

11. Sublokatorka. Krotochwila w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Rozmaitości 1922. Wyd. Lwów: Odrodzenie 1925, 90 s. Wyd. 2 tamże [1937].

Adaptacje

radiowe

Radio 1931.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

12. Samosęki. Powieść. „Głos Narodu” 1923 nr 149-238; „Dziennik Poznański” 1923 nr 164-258. Wyd. osobne Warszawa: Gebethner i Wolff 1924, 367 s. Wyd. 2 tamże 1925. Por. poz. ↑.

13. Żołnierz. Opowiadanie. „Rzeczpospolita” 1923 nr 78-81, 85-88. Wyd. osobne Warszawa: Gebethner i Wolff 1924, 40 s.

14. Podatek majątkowy. Krotochwila w 3 aktach. Prapremiera: Bydgoszcz, Teatr Polski 1924. Wyd. Lwów: Odrodzenie [1931], 111 s.

15. Spadkobierca. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1924. Wyd. Lwów: Odrodzenie 1925, 204 s.

Wersja sceniczna poz. 11.

Przekłady

czeski

[wg inf. autora]: Praha 1925.

ukraiński

po 1925.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

16. Siostry. Sztuka w 3 aktach. Prapremiera: Wilno, Teatr Reduta 1926.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

17. Maman do wzięcia. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1929. Wyd. Warszawa: Gebethner i Wolff 1930, 166 s.

Wersja powieściowa w rękopisie w Bibliotece Miejskiej w Bydgoszczy.

18. Włamanie. Sztuka w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Polski 1929.

19. Pani Ministrowa. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Letni 1930.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

20. Ich synowa. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1931.

21. Czwarty do brydża. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Nowy 1934.

Nagrody

Nagroda literacka L. Reynela w 1934.

Adaptacje

radiowe

Adaptacja: I. Dehnerówna. Polskie Radio 1934.

22. Miechowiec & Syn. Powieść. Warszawa: Gebethner i Wolff 1934 [właśc. 1933], 438 s.

Adaptacje

radiowe

fragment: Radio 1939.

23. Ludwik Solski 1875-1935. Warszawa: Towarzystwo Krzewienia Kultury Teatralnej w Polsce 1935, 80 s.

24. Pałac w Czajczycach. Powieść. „Kurier Poznański” 1935 nr 490-599, 1936 nr 1-48.

Rękopis w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Bydgoszczy. Informacja: H. Borowik: Dwie nieznane powieści Adama Grzymały-Siedleckiego. „Prace Wydziału Nauk Humanistycznych Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego” 1973 Seria B, nr 8.

25. Ormianin z Bejrutu, czyli Same zmartwienia. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Letni 1937.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

26. Pan redaktor szaleje. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1937.

27. Geniusz sceny. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1939.

Film o L. Solskim.

28. Święty Andrzej Bobola. Scenariusz filmowy. Powst. przed 1939.

Film przygotowany do realizacji w 1939.

29. Ostatni list Murawiewa. Sztuka w 4 aktach. Powst. 1940-41.

Rękopis dwóch redakcji utworu w Bibliotece Narodowej w Warszawie, Dział Zbiorów Specjalnych. Informacja jak w poz. ↑.

30. Pod berłem Monomacha. Powieść. Powst. 1940-42.

Rękopis w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Bydgoszczy. Informacja jak w poz. ↑.

31. Nie pożegnani. Powst. 1944-1948. Wyd. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1972, 373 s.

Zawartość

Zawiera sylwetki ok. 100 pisarzy zmarłych w czasie II wojny światowej, drukowane od 1945 w czasopismach w cyklach: Wdeptani w ziemię; Nie pożegnani.

32. [Sto jedenaście] 111 dni letargu. Wspomnienia z Pawiaka z lat 1942-1943. Powst. 1944. [Inf. autora]. Druk z podtytułem (Wspomnienie z Pawiaka). „Ziemia Pomorska” 1946 nr 351-354, 1947 nr 1-88. Wyd. osobne Kraków: Wydawnictwo Literackie 1965, 218 s. Wyd. 2 tamże 1966.

Adaptacje

telewizyjne

Adaptacja: J. Sztwiertnia. Telewizja Polska 1985.

33. Ludzie są ludźmi. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Bydgoszcz, Teatr Polski 1946. Wyd. pt.: Juliusz Szylong czyli Ludzie są ludźmi. Przedmowa: K. Górski. Bydgoszcz: Nauka 1946, 126 s.

Wystawiane też pt. Wyprawa po szczęście. (Ludzie są ludźmi).

34. Rozmowy z samym sobą. [Wspomnienia]. Powst. ok. 1946-1949. Druk fragmentów: „Zwierciadło” 1961 nr 51/52, 1966 nr 26; „Za i Przeciw” 1964 nr 37/42, 1966 nr 15, 1967 nr 13, 16, 1968 nr 51/52. Wyd. osobne: Przygot. do druku J. Woycicka. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 1972, 326 s.

Wspomnienia dot. pisarzy okresu Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

35. Matka i kurtyzana. W 3 aktach dla teatru rzecz z happy-end'em, ale nie dla wszystkich. Powst. 1948. [Inf. autora]. Prapremiera: Wrocław, Teatr Powszechny 1958.

36. Wesele pani du Barry. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1948. Druk fragmentów „Współczesność” 1959 nr 24.

37. Rekin i syrena. Komedia na motywach sztuki J. Blizińskiego „Chwast”. Prapremiera: Bydgoszcz, Teatr Ziemi Pomorskiej 1956.

Adaptacje

radiowe

Adaptacja: K. Białek. Polskie Radio 1966.

38. Świat aktorski moich czasów. Przedmowa: H. Szletyński. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1957, 687 s. Wyd. 2 tamże 1973.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

39. Niepospolici ludzie w dniu swoim powszednim. [Wspomnienia]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1961, 354 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1962, wyd. 3 1965, wyd. 4 1974.

Dot. kontaktów A. Grzymały-Siedleckiego z A. Krechowieckim, I. Maciejowskim (Sewerem), E. Lubowskim, S. Ossowieckim, I. Paderewskim, S. Pawlickim, W. Reymontem, H. Sienkiewiczem, L. Solskim, J. i L. Rydlami, J. Stanisławskim, K. Przerwą-Tetmajerem, J. Weyssenhoffem, S. Wyspiańskim, K. Zalewskim.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

40. Pawlikowski jako reżyser. Kraków: Wydawnictwo Państwowe Teatru im. J. Słowackiego 1965, 22 s.

41. Na orbicie Melpomeny. [Eseje i szkice]. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1966, 347 s.

Zawartość

Aleksander Fredro: W gnieździe fredrowskim. Ziemia i ludzie; Trzy mury graniczne w „Zemście” Fredry; Papkin; O „Ślubach panieńskich”. — Stanisław Wyspiański: Walewski czy Wyspiański; U kolebki „Wesela”; Z bronowickiej chałupy do Pałacu Kultury; Prapremiera „Cyda” Wyspiańskiego; Nad „Sędziami” Wyspiańskiego. — Jan August Kisielewski: Rysopis fizyczny i duchowy; Listy do panny Broni; Krytyk i teoretyk dramatu; Pierwszy dramat; Komediopisarz. — Na orbicie Melpomeny: Ibsen i ibsenizm; Po zapustach popielec — Flers i Caillavet; Paralela Gorki — Czechow; Jan Lorentowicz; Witold Noskowski; Karol Frycz.

42. Ludzie i dzieła. [Szkice literackie]. Wybór: A. Okońska. Wstęp: J. Krzyżanowski. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1967, 423 s.

Zawartość

J. Krzyżanowski: Adam Grzymała-Siedlecki jako krytyk literacki. — Nowi ludzie [T. Konczyński: Śladem tęsknoty; G. Daniłowski: Z minionych dni]; J. Lemański; Konfesje samotnych [K. Tetmajer: Rewolucja; L. Andrejew: Do gwiazd; T. Miciński: Kniaź Patiomkin]; Teatr Norwida [poz. ↑]; J. Żuławski; Na marginesach „Oziminy” [W. Berenta]; Ostatnia powieść Brzozowskiego [„Sam wśród ludzi”]; Neomesjaniści. (Z cyklu „Sine ira”); „Uroda życia” [S. Żeromskiego]; „Xsiądz Faust” [T. Micińskiego]; Książę Józef w nowej literaturze powieściowej [W. Gomulicki: Bój olbrzymów; K. Tetmajer: Koniec epopei]; Rok 1863 w literaturze pięknej; W.L. Anczyc i jego „Kościuszko pod Racławicami”; S. Witkiewicz; Sens i artyzm „Charitas” Żeromskiego; Mania ścisłości. (Słówko o naukowej krytyce literackiej); Wpływologia; Jeszcze o wpływologii; W.S. Reymont. Słowo wstępne do „Szkiców” A. Szymańskiego; „Ludzie bezdomni” po swych latach dwudziestu; T. Rittner; Dwa poematy Micińskiego [„Niedokonany” i „Mené-Mené-Thekel-Upharisim”]; Pierwsze komedie K. Zalewskiego; Dzieła Rostworowskiego; Poeta tajemnic bytu. (W stulecie urodzin A. Dygasińskiego); Warszawa w oczach poety [J. Wołoszynowski: Cóż to za nieznajome miasto?]; Przedmowy do „Trzy po trzy” A. Fredry [z r. 1917 i 1957].

43. Tadeusz Pawlikowski i jego krakowscy aktorzy. Powst. przed 1967. Z upoważnienia autora i wg jego wskazówek do druku przygotował A. Woycicki. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1971, 427 s.

44. O twórczości Wyspiańskiego. 1. Wyspiański. (Cechy i elementy jego twórczości). 2. Szkice, felietony, recenzje. Wybór i posłowie: A. Łempicka. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1970, 420 s.

45. Z teatrów warszawskich 1926-1939. Wybór: M. Kakiet i A. Okońska. Wstęp: B. Frankowska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1972 [właśc. 1971], 326 s.

Zawartość

Zawiera recenzje teatralne drukowane głównie w „Kurierze Warszawskim” w 1925-39 oraz w „Kronice Polski i Świata”.

Przekłady i adaptacje

1. F. Dostojewski: Białe noce. (Z pamiętnika marzyciela); Cicha. (Opowiadanie fantastyczne); Przykra anegdota. Opowiadanie. Przeł.: A. Grzymała-Siedlecki i K. Rakowski. Lwów: H. Altenberg 1902, 241 s.
2. M. Gorki: Mieszczanie. Szkic dramatyczny w 4 aktach. Lwów: H. Altenberg 1903, 175 s.
3. M. Prévost: Pół dziewice. Sztuka w 3 aktach. Wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1903.
4. M. Gorki: Troje. [Powieść]. T. 1-2. Kraków: D.E. Friedlein; Warszawa: E. Wende 1904, 204 + 231 s.
5. G.A. Caillavet, R. Flers, E. Arène: Król. Komedia w 4 aktach. Wystawienie: Lwów, Teatr Miejski 1909.

Adaptacje

telewizyjne

Adaptacja: E. Dziewoński. Telewizja Polska 1968.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji
6. M. Maeterlinck: Aglawena i Selizetta. Dramat. Wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1911.
7. A. Czechow: Oświadczyny. Żart sceniczny w 1 akcie. Wystawienie: Warszawa, Teatr Miniatury 1947.
Maszynopis w Bibliotece Teatru Powszechnego w Warszawie.
8. S. Michałkow: Piąta symfonia. Sztuka w 5 odsłonach. Wystawienie: Kraków, Teatr Stary 1952.
9. Ch. Dickens: Świerszcz za kominem. Sztuka w 4 obrazach. Adaptacja sceniczna A. Grzymała-Siedlecki i S. Drewicz. Wystawienie: Gniezno, Teatr Fredry 1956.
10. H. Heijermans: Nadzieja. Adaptacja: A. Grzymała-Siedlecki. Wystawienie: Bydgoszcz, Teatr Ziemi Pomorskiej 1958.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji
11. E. Scribe, E. Legouvé: Walka kobiet. Adaptacja: A. Grzymała-Siedlecki. Wystawienie: Szczecin, Teatr Współczesny 1958.
12. J. Porazińska: Kichuś majstra Lepigliny. Adaptacja: A. Chodorowska, A. Grzymała-Siedlecki. Telewizja Polska 1972.

Prace redakcyjne

1. Z. Krasiński: Myśli o sztuce. Zebrał i przedmową opatrzył A. Grzymała-Siedlecki. Lwów: B. Połoniecki 1912, LI, 147 s.
2. S. Wyspiański: Kazimierz Wielki. Z przedmową i objaśnieniami A. Grzymały-Siedleckiego. Warszawa: Gebethner i Wolff [1920], 59 s.

Omówienia i recenzje

• Ankieta dla IBL PAN 1957.

Słowniki i bibliografie

• Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 1. Warszawa 1963.
• „Rocznik Literacki 1967” wyd. 1969 (P. Grzegorczyk).
• J. Malinowski: Dramat w bydgoskiej krytyce literackiej Adama Grzymały-Siedleckiego; Bibliografia podmiotowa bydgoskich publikacji Adama Grzymały-Siedleckiego. W: Wokół zagadnień publicystyki literackiej. Warszawa 1974.
• J. Konieczny: Twórczość krytycznoliteracka Adama Grzymały-Siedleckiego. Rozprawa materiałowo-bibliograficzna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1976, 100 s.
• A. Okońska: Adam Grzymała-Siedlecki. W: Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku. Seria 5. Literatura okresu Młodej Polski. T. 4. Kraków 1977 s. 511-548.
• Słownik badaczy literatury polskiej. [T. 2]. Łódź1998 (J. Malinowski).
• Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (E. Zuberbier).

Ogólne

Książki

• Adam Grzymała-Siedlecki. W 70-lecie pracy twórczej. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1966, 226 s. [zawiera m.in.: A. Okońska: Adam Grzymała-Siedlecki — krytyk literacki i kierownik literacki teatru krakowskiego; J. Zawieyski: Chlubne świadectwo myśli krytycznej; W. Natanson: Książka o Wyspiańskim; W. Biegański: Dla uczczenia podwójnego jubileuszu Adama Grzymały-Siedleckiego; L.H. Morstin: „Galeria moich bliźnich” Siedleckiego i jego współpraca z „Museionem”; K. Olchowicz: Grzymała w Warszawie; A. Woycicki: Ukochane marzenia Grzymały-Siedleckiego. Lata krakowskie; J. Wołoszynowski: Grzymała o Fredrze; E. Csató: Świat aktorski Grzymały-Siedleckiego; L. Eustachiewicz: Komedie Adama Grzymały-Siedleckiego; J. Kreczmar: Miłośnik aktorskiego świata; L. Jabłonkówna: Przewodnik; K. Górski: Adam Grzymała-Siedlecki i jego „Niepospolici ludzie”; K. Korcelli: Świadectwo Grzymały-Siedleckiego; P. Grzegorczyk: Grzymała-Siedlecki — stylista. Fragmenty uwag; T. Syga: Grzymała jako pamiętnikarz; Z. Mehoffer: Niepospolity człowiek moich czasów].
• W kręgu Adama Grzymały-Siedleckiego i dramaturgii polskiej. Red.: J. Konieczny. Bydgoszcz: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1970, 144 s. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe [zawiera m. in.: J. Malinowski: Adam Grzymała-Siedlecki. Informacja biograficzna; H. Dubowik: Komedie i powieści Adama Grzymały-Siedleckiego; J. Malinowski: Adam Grzymała-Siedlecki jako krytyk i recenzent beletrystyki historycznej; J. Konieczny: Listy do A. Grzymały-Siedleckiego w zbiorach Biblioteki Miejskiej w Bydgoszczy].
• J. Konieczny: Twórczość krytycznoliteracka Adama Grzymały-Siedleckiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1976, 100 s.
• J. Konieczny: Adam Grzymała-Siedlecki. Życie i twórczość. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1981, 343 s. [zawiera również wykaz listów do Adama Grzymały-Siedleckiego i materiałów archiwalnych w zbiorach Biblioteki Województwa w Bydgoszczy].

Artykuły

• „Prace Wydziału Nauk Humanistycznych Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Seria B nr 8H” 1973 [tu artykuły poświęcone A. Grzymale-Siedleckiemu: H. Dubowik: Dwie nieznane powieści Adama Grzymały-Siedleckiego „Pałac w Czajczycach” oraz „Pod berłem Monomacha”; Z. Mrożek: Refleksje nad kroniką pawiacką Adama Grzymały-Siedleckiego [dot.: Sto jedenaście dni letargu]; W. Nowacki: Literatura rosyjska w wystąpieniach krytycznoliterackich A. Grzymały-Siedleckiego i K. W. Zawodzińskiego po drugiej wojnie światowej; W. Nowacki: „Ostatni list Murawiewa” Adama Grzymały-Siedleckiego. Geneza i zarys problematyki dramatu.
• L. Choromański: Adam Grzymała-Siedlecki. (Z cyklu: Sylwetki krytyków). „Prawda” 1913 nr 28/29.
• Z. Dębicki: Adam Grzymała-Siedlecki. W tegoż: Portrety. Seria II. Warszawa 1928.
• L. Eustachiewicz: Dziewięćdziesiąt lat Grzymały-Siedleckiego. „Dialog” 1965 nr 1.
• J. Iwaszkiewicz: Grzymała. „Twórczość” 1967 nr 4, przedruk w tegoż: Ludzie i książki. Warszawa 1971.
• J. Krzyżanowski: Adam Grzymała-Siedlecki krytyk literacki. „Kultura” 1967 nr 7.
• K. Wyka: Ostatni i sam. (Adam Grzymała-Siedlecki). „Miesięcznik Literacki” 1967 nr 4, przedruk w tegoż: Wędrując po tematach. T. 2. Kraków 1971.
• Z. Żabicki: O krytyce Grzymały-Siedleckiego — impresje. „Dialog” 1967 nr 4.
• S. Kruk: Teatr Ludowy w Krakowie. (Pod dyrekcją Adama Grzymały-Siedleckiego). „Roczniki Humanistyczne” 1968 t. 16 z. 1.
• Z. Żabicki: Adam Grzymała-Siedlecki (1876-1967). „Pamiętnik Literacki” 1968 z. 1.
• M. Czanerle: Dworek, salon, dancing. „Dialog” 1969 nr 5.
• S. Józefowicz: Adam Grzymała-Siedlecki jako krytyk międzywojenny. „Życie i Myśl” 1969 nr 4.
• J. Konieczny: Nad rękopisem „Niepożegnanych” Adam Grzymały-Siedleckiego; W. Nowacki: Przekłady Adama Grzymały-Siedleckiego [z języka rosyjskiego]. (Próba rekonesansu). W: Z problematyki gatunków i prądów literackich XIX i XX wieku. Poznań 1972.
• B. Rogatko: Sarmata wojujący. W tegoż: Utopia Młodej Polski. Łódź 1972.
• S. Gierulska: Grzymała o Dygasińskim; K. Osenkowska: Uwagi i refleksje nad schematem strukturalnym „Chwastu” J. Blizińskiego oraz „Rekina i syreny” A. Grzymały-Siedleckiego. „Studia Filologiczne” 1975 z. 2.
• J. Malinowski: Opinie Adama Grzymały-Siedleckiego o Bydgoszczy i Bydgoszczanach. Cz. I-II. „Kronika Bydgoska” 1979-1980/1981 t. 8, 1982/1985 t. 9.
• J. Malinowski: Publicystyka oświatowa Adama Grzymały-Siedleckiego. „Przegląd Humanistyczno-Oświatowy” 1980 nr 2.
• J. Konieczny: Współpraca Adama Grzymały-Siedleckiego z periodykami okresu Młodej Polski. „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej” 1982 nr 2.
• J. Konieczny: Eseistyka bydgoska po 1956. Na przykładzie prac o teatrze Adama Grzymały-Siedleckiego. W: Kultura bydgoska 1945-1984. Bydgoszcz 1984.
• J. Wilczek: Proces o plagiat wytoczony A. Grzymale-Siedleckiemu przez L. Wiesenberga w świetle dokumentów przechowywanych w Izbie Pamiątkowej Adam Grzymała-Siedlecki w Bydgoszczy. „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy. Studia Bibliologiczne” 1985 z. 9.
• K. Gajda: Kilka myśli o teatrze. (Lach — Sobieniowski — Grzymała). „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Prace Historycznoliterackie” 1986 z. 10.
• J. Malinowski: Problematyka niemiecka w bydgoskiej publicystyce Adama Grzymały-Siedleckiego. „Kronika Bydgoska” 1986/1988 t. 10.
• W. Natanson: Cztery asy Grzymały. „Kierunki” 1987 nr 5.
• S. Fita: Adam Grzymała-Siedlecki o Bolesławie Prusie. „Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka” 2000 t. 7.

Spadkobierca

• K. Troczyński: Józef Węgrzyn w Teatrze Nowym. „Nowy Kurier” 1936 nr 136; Repertuar polski. „Nowy Kurier” 1939 nr 13, przedruk w tegoż: Pisma teatralne. Kraków 2001 [dot. też: Ormianin z Bejrutu].
Go back to position Wróć do pozycji

Ormianin z Bejrutu

• K. Troczyński: Józef Węgrzyn w Teatrze Nowym. „Nowy Kurier” 1936 nr 136; Repertuar polski. „Nowy Kurier” 1939 nr 13, przedruk w tegoż: Pisma teatralne. Kraków 2001 [dot. też: Spadkobierca].
• J. Parandowski: Ormianin z Beyrutu czyli same zmartwienia. „Gazeta Polska” 1937 nr 308, przedruk w tegoż: Kiedy byłem recenzentem. Warszawa 1963.
Go back to position Wróć do pozycji

Rozmowy z samym sobą

• J. Konieczny: Wrzesień 1939 w dziennikach okupacyjnych pisarzy polskich. W: Druga wojna światowa w literaturze polskiej i obcej. Lublin 1994.
Go back to position Wróć do pozycji

Świat aktorski moich czasów

• E. Csató: Świat aktorski Grzymały-Siedleckiego. „Dialog” 1966 nr 1. Przedruk w: Adam Grzymała-Siedlecki. W 70-lecie pracy twórczej. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1966.
• R. Nowak: „Świat aktorski moich czasów” Grzymały-Siedleckiego. „Notatnik Teatralny” 1991 nr 1.
Go back to position Wróć do pozycji

Niepospolici ludzie w dniu swoim powszednim

• Z. Kozarynowa: Wspomnienia serdeczne; T. Syga. „Przegląd Humanistyczny” 1963 nr 1.
Go back to position Wróć do pozycji
Print
LICENCE_INFO