GRYDZEWSKI Mieczysław

Urodzony 27 grudnia 1894 w Warszawie; syn Jakuba Grützhändlera i Cecylii z Beudelschów. Do szkół uczęszczał w Warszawie (Prywatne Gimnazjum i Liceum Zgromadzenia Kupców m. st. Warszawy). W czasie I wojny światowej rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Moskwie, kontynuowane od 1916 w zakresie historii na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów był członkiem Koła im. H. Kołłątaja. Debiutował w 1916 szkicem zatytułowanym Konstytucja 3 maja a Deklaracja praw człowieka i obywatela, ogłoszonym w czasopiśmie akademickim „Pro arte et studio” (z. 2; podpisany M.J.G.). W listopadzie 1917 został członkiem komitetu redakcyjnego tego czasopisma; tu też zamieszczał liczne artykuły i polemiki literackie w stałych rubrykach: Kronika, Książki o Polsce, Varia. W 1920 w czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w biurze propagandy. W tymże roku należał do założycieli, a następnie do zespołu redakcyjnego miesięcznika poetyckiego „Skamander”; od 1921 (z. 14/15) był jego redaktorem i wydawcą. W 1922 doktoryzował się na podstawie rozprawy na temat stosunków polsko-francuskich za czasów panowania Stanisława Augusta, napisanej pod kierunkiem prof. Marcelego Handelsmana. W styczniu 1924 rozpoczął wraz z Antonim Bormanem wydawanie tygodnika literackiego „Wiadomości Literackie” i był jego redaktorem; tu też m.in. prowadził stałe rubryki Przegląd prasy i Pisarze o Brześciu. Od grudnia 1925 do lutego 1926 wspólnie z Julianem Tuwimem i Antonim Bormanem wydawał tygodniowy magazyn ilustrowany „To – To”. Od 1926 redagował wydawany w języku francuskim miesięcznik „La Pologne Littéraire”. W 1936 był redaktorem, wydawanego przez Antoniego Bormana, miesięcznika „Przyjaciel Psa”. Po wybuchu II wojny światowej przez Rumunię, Jugosławię i Włochy dotarł do Francji i przebywał w Paryżu. W marcu 1940 zaczął wydawać i redagować „Wiadomości Polskie Polityczne i Literackie” (oficjalnym redaktorem był Zygmunt Nowakowski). Po upadku Francji w czerwcu 1940 i ewakuacji do Wielkiej Brytanii kontynuował od 14 lipca wydawanie i redagowanie tygodnika w Londynie do zamknięcia pisma przez władze brytyjskie (ze względów politycznych) w lutym 1944. Od września 1944 prowadził w „Polsce Walczącej” stałą rubrykę pt. Sprawy polskie w książkach angielskich. W 1945-46 redagował „Bibliotekę Wczoraj i dziś”. W kwietniu 1946 wznowił w Londynie tygodnik pt. „Wiadomości”; wydawał i redagował pismo do 1966. Tu też ogłaszał liczne felietony, artykuły oraz recenzje literackie i teatralne, publikowane m.in. w stałych rubrykach (Sprawy polskie w książkach angielskich oraz Polonica pod pseudonimem Scrutator, Silva rerum, 40 lat temu). Artykuły i recenzje literackie drukował też w „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” (Londyn, 1945, 1951-55, 1966) oraz jego dodatku „Tydzień Polski” (1967-68). Przygotował do druku antologie polskiej nowelistyki i eseistyki politycznej oraz tom poświęcony Fryderykowi Chopinowi (nie opublikowane). Otrzymał nagrodę „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza” (1950), nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku w dziedzinie krytyki literackiej (1967), nagrodę im. A. Godlewskiej (1968). Ciężko chory od listopada 1966 przebywał w zakładzie braci aleksjanów dla nieuleczalnie chorych w Londynie. Zmarł 9 stycznia 1970 w Londynie; po spopieleniu prochy rozsypano na cmentarzu Golders Green.