BIO
Urodzona 2 września 1914 w Łodzi w rodzinie inteligenckiej; córka Michała Grodzieńskiego i Eleonory z domu Ney. Uczęszczała początkowo do gimnazjum i szkoły baletowej w Łodzi, gdzie jeszcze jako uczennica występowała w Teatrze Miejskim. W 1932 przeniosła się do warszawskiej szkoły baletowej. Od 1934 występowała jako tancerka w teatrzykach rewiowych, m.in. w Cyganerii i Cyruliku Warszawskim, w którym w sezonie 1937/38 debiutowała także jako autorka skeczu i wykonawczyni. W 1937 wyszła za mąż za Jerzego Jurandota, satyryka, autora piosenek kabaretowych. W czasie okupacji niemieckiej była przez pewien czas w getcie warszawskim, gdzie występowała m.in. w Teatrze Femina. W sierpniu 1942 wydostała się z mężem z getta i ukrywała w Warszawie i okolicach, pracując w różnych zawodach. W 1944 po wyzwoleniu Lublina była spikerką Polskiego Radia w tzw. radiostacji Pszczółka. Od 1945 pracowała jako autorka i aktorka w Teatrze Syrena w Łodzi, przeniesionym pod koniec 1948 do Warszawy, a w 1952-55 w Teatrze Satyryków. Jako felietonistka debiutowała w 1945 utworem pt. Bo ja jestem z Warszawy, opublikowanym w tygodniku satyrycznym „Szpilki”; z pismem tym współpracowała stale do 1980. Utwory satyryczne ogłaszała także m.in. w „Przekroju” (1946-55) i w „Expressie Wieczornym” (1947-66). Przez wiele lat współpracowała z Telewizją Polską (w 1966-78 m.in. była zatrudniona w redakcjach: Teatru Rozrywki, Programów Kabaretowych, Widowisk Komediowych); przygotowywała dialogi i monologi satyryczne dla kabaretów Miks i Delikatesy (1963-64), a także cykliczne programy literackie (m.in. Szklana niedziela w 1965-67, Telewidzenia w 1967), widowiska teatralne i scenariusze programów satyrycznych. Dwukrotnie otrzymała nagrodę Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1965, 1966). W 1995 otrzymała Diamentowy Mikrofon, nagrodę ustanowioną z okazji siedemdziesięciolecia Polskiego Radia. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim (1970) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2000). Zmarła 28 kwietnia 2010 w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie; pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Twórczość
1. Dzieci getta. [Wiersze]. Przedmowa: M. Dąbrowska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1947, 51 s. Wyd. nast. z przedmową Z. Mitznera tamże 1949.
2. Rozmówki. [Felietony]. [Poznań:] Wielkopolska Księgarnia Wydawnicza 1949, 298 s.
3. Dyrektor nie przyjmuje. Komedia. [Współautor: Z. Mitzner] J. Szeląg. „Przekrój” 1950 nr 292 s. 13-14, nr 294 s. 13-14. Prapremiera: pt. Papscy. Łódź, Teatr „Osa” 1951.
4. Plagi i plażki. [Felietony satyryczne]. Warszawa: Czytelnik 1951, 129 s.
Zawartość
5. Dzionek satyryka. Warszawa: Czytelnik 1953, 140 s.
6. Historia jednej wycieczki. Scenariusz filmowy. [Współautor:] W. Żuławski. 1953.
Nagrody
7. Sprawa do załatwienia. [Współautor:] Z. Gozdawa, W. Stępień. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1953.
8. Felietony i humoreski. 1944-1954. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1955, 400 s. Wyd. 2 tamże 1957.
9. Deszczowy lipiec. Scenariusz filmowy. [Współautor:] L. Buczkowski. Ekranizacja 1958.
10. Kieszonkowe tragedie. [Satyry]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1958, 170 s. Przedruk zob. poz. ↑.
11. Głupia historia. (Komedia w 1 akcie). „Dialog” 1960 nr 1 s. 71-83.
12. Żabka oraz Kieszonkowe tragedie. [Satyry]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1961, 168 s. Zob. poz. ↑.
13. Wspomnienia chałturzystki. [Powieść]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1963, 278 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1967; wyd. 3 uzupełnione Warszawa: Czytelnik 1981, 330 s.; [wyd. 4] Uzupełnione prologiem, słowem przedwstępnym, słowem wstępnym do antysłowa wstępnego i antysłowem wstępnym. Łódź: Akapit Press 1999, tamże [2004].
Przekłady
czeski
14. Spotkanie ze mną. [Satyry]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1966, 198 s.
Zawartość
15. Ballada o tamtych dniach. [Utwór dramatyczny]. [Współautor:] J. Jurandot. Prapremiera: Lublin, Teatr im. J. Osterwy 1969. Wyd.: Uwagi inscenizacyjne: K. Braun. Muzyka: J. Wasowski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1969, 150 s.
Nagrody
Wyd. osobne piosenek: Ballada o tamtych dniach. Piosenki ze sztuki W. Grodzieńskiej i J. Jurandota. [Muzyka:] J. Wasowski. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne 1969, 15 s.
16. Brzydki ogród. [Humoreski]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1974, 239 s.
Zawartość
17. Urodził go „Niebieski Ptak”. [Wspomnienia]. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji 1988, 231 s. Wyd. nast.: [wyd. 2] Łódź: Akapit Press 1999, tamże [2002].
Nagrody
18. Ni psy, ni wydry, czyli wcześni my. [Współautor:] J. Jurandot. Warszawa: Czytelnik 1989, 231 s. Wyd. 2 tamże 1990, 216 s.
19. Jestem niepoważna. Katowice: Wydawnictwo Pik 1994, 160 s.
20. Już nic nie muszę. [Wspomnienia]. W ścisłej współpracy z B. Kęczkowską. Łódź: Akapit Press [2001], 173 s.
21. Kawałki żeńskie, męskie i nijakie. [Felietony i humoreski]. W serdecznej współpracy z B. Kęczkowską i J. Jurandot-Nawrocką. Łódź: Akapit Press 2001, 192 s.
Słuchowiska radiowe, m.in.
Scenariusze telewizyjne
Scenariusze telewizyjne w programach rozrywkowych m.in.:.
Wybory utworów literackich w przekładach
czeski
niemiecki
rosyjski
Adaptacje, przekłady, montaże
Przekłady i adaptacje
[1]. Andrzeja Nowickiego.
[2]. Eryka Lipińskiego.
[3]. Jadwigi Rutkowskiej.
[4]. Janusza Osęki.
[1]. Jerzy Jurandot i jego goście. 1969.
[2]. Teatrzyk Jeremiego Przybory. 1969.
[3]. Teatrzyk Ludwika Jerzego Kerna. 1969.
[4]. Teatrzyk Wiecha. 1969.
[5]. Teatrzyk Joanny Kulmowej. 1973.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1953, 1966, 1988, 2004.
