BIO
Urodzony 25 września 1929 w Kaliszu; syn Ignacego Goszczurnego, robotnika, i Stanisławy z Marczaków. W czasie okupacji niemieckiej został w 1940 wysiedlony do Olszanicy pod Krakowem, a w 1943 wysłany na roboty przymusowe do Elbląga, gdzie pracował w stoczni jako spawacz elektryczny. Po zakończeniu wojny wrócił do Kalisza i tu w 1947 ukończył Gimnazjum im. T. Kościuszki (mała matura). Następnie jako ochotnik zgłosił się do Oficerskiej Szkoły Artylerii Przeciwlotniczej. Zwolniony z wojska w 1949, osiedlił się w Gdańsku. W 1949-50 pracował w Komendzie Wojewódzkiej Służby Polsce i równocześnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych, w 1950 uzyskał świadectwo dojrzałości. W tym czasie należał do Związku Młodzieży Polskiej. Od 1950 pracował w Rozgłośni Gdańskiej Polskiego Radia początkowo w redakcji wiejskiej i morskiej, później jako kierownik redakcji informacji, kierownik redakcji ekonomiczno-morskiej, a od 1965 zastępca redaktora naczelnego. Debiutował w radiu, ogłaszając od 1950 liczne reportaże i słuchowiska. W 1950 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP). W 1954-56 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim (UW) i Uniwersytecie Poznańskim; studia przerwał ze względu na półroczny rejs do Chin. W następnych latach odbył też kilka podróży morskich do krajów skandynawskich, do Azji (Indie, Birma, Wietnam, Chiny) i do krajów wschodniej i południowej Afryki. W 1956 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i pełnił wiele funkcji (m.in. przewodniczącego Komisji Propagandy Komitetu Miejskiego w Gdańsku, przewodniczącego Komisji Kultury Komitetu Wojewódzkiego, członka Komisji Prasy, Radia i Telewizji). W 1962 otrzymał nagrodę Polskiego Radia za publicystykę morską. Od 1964 przez dwie kadencje był członkiem zarządu Oddziału Morskiego SDP. W 1965 został członkiem Związku Literatów Polskich, a w 1966 wiceprezesem zarządu Oddziału Gdańskiego. Od 1968 był naczelnym redaktorem Rozgłośni Gdańskiej Polskiego Radia (do 1974). W 1968 otrzymał nagrodę Ministra Obrony Narodowej za radiowy magazyn Bałtycka wachta oraz nagrodę im. Z. Jarosza za publicystykę z dziedziny marynarki wojennej, w 1969 nagrodę marynistyczną im. M. Zaruskiego za całokształt twórczości literackiej, w 1972 nagrodę Polskiego Radia i Telewizji za kierowanie zespołem i za publicystykę morską, w 1973 nagrodę Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku za osiągnięcia w dziedzinie kultury. W 1974 uzyskał dyplom magistra w Instytucie Dziennikarstwa UW. W 1976-79 pracował w Gdańskim Wydawnictwie Prasowym Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej Prasa-Książka-Ruch. Za twórczość literacką i publicystyczną otrzymał nagrodę im. B. Prusa przyznawaną przez SDP (1972) oraz nagrodę Ziemi Gdańskiej (1973). W 1979 przeniósł się do Warszawy, gdzie do 1981 był kierownikiem działu społeczno-politycznego w Krajowej Agencji Wydawniczej, a następnie komentatorem w dzienniku „Rzeczpospolita”. W 1979 rozpoczął też stałą współpracę z tygodnikiem „Żołnierz Polski”, m.in. ogłaszając w dodatku literackim pt. „Nike” w 1982-84 cykle felietonów (pod pseudonimem STAGO). W 1983-85 był dyrektorem Departamentu Programowego w Naczelnym Zarządzie Kinematografii w Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1986 powrócił do redakcji „Rzeczypospolitej” i objął funkcję kierownika działu kultury. Otrzymał nagrodę Marszałka Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dla dziennikarzy za 1988. W 1990 przeszedł na emeryturę. Odznaczony m.in. Złotą Odznaką Zasłużony Pracownik Morza, Złotą Odznaką Zasłużony Ziemi Gdańskiej (1965), Złotym Krzyżem Zasługi (1969), Krzyżem Kawalerskim (1970), Krzyżem Oficerskim (1988) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2002). Zmarł 13 maja 2003 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej.
Twórczość
1. Mewy. [Powieść]. Gdynia: Wydawnictwo Morskie 1961, 231 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1968, wyd. 3 1971, wyd. 4 1975, wyd. 5 1987; wyd. 6 Gdańsk: Marpress 1991. Por. poz. ↑.
2. Halo, tu głos załogi. Poradnik dla radiowęzłów. Warszawa: Wydawnictwo Związkowe Centralnej Rady Związków Zawodowych 1963, 109 s.
3. Między ogniem a wodą. [Powieść]. Gdynia: Wydawnictwo Morskie 1963, 167 s. Wyd. 2 poszerzone 1974, 247 s.
Zawartość
4. Heron lubił dolary. Reportaże milicyjne. Polskie Radio 1964. Wyd. Gdynia: Wydawnictwo Morskie 1965, 270 s.
Zawartość
5. Nieżołnierze, niebohaterzy. [Powieść]. Gdynia: Wydawnictwo Morskie 1965, 247 s. Wyd. 2 Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1969.
6. Prom. [Powieść]. Gdynia: Wydawnictwo Morskie 1966, 270 s. Wyd. 2 Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1970.
Adaptacje
filmowe
7. Drugi powrót. [Powieść]. Gdynia: Wydawnictwo Morskie 1967, 229 s.
8. Koniec najdłuższego rejsu. [Powieść]. Gdynia: Wydawnictwo Morskie 1968, 270 s. Wyd. 3 [właśc. 2] Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1972.
Przekłady
hiszpański
9. Przyszedłem pana zabić. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: radiowa: Polskie Radio 1968; teatralna: Gdańsk-Sopot, Teatr Wybrzeże 1969. Por. poz. ↑.
10. Rozbitek. [Opowiadania]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1969, 299 s. Wyd. 2 tamże 1979.
Zawartość
11. Długi prosi o karę śmierci. [Powieść]. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1970, 221 s. Wyd. 2 tamże 1973.
12. Sylwestrowa noc. [Powieść]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1970, 47 s.
13. Wiatr. [Powieść]. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1970, 164 s.
14. Dwaj przyjaciele. [Powieść]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1971, 244 s.
15. Kormoran wychodzi w rejs. [Powieść]. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1972, 305 s.
16. Przyszedłem pana zabić. [Powieść]. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Książka i Wiedza” 1972, 249 s. Wyd. 2 tamże 1974. Por. poz. ↑.
Przekłady
czeski
17. Dzwony zwycięstwa. [Utwór dramatyczny]. Wystawienie: Gdynia, Teatr Ziemi Gdańskiej 1973.
18. Mord w Lesie Kociewskim. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Książka i Wiedza” 1973, 143 s. Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa. Wyd. 2 tamże 1989.
Przekłady
czeski
19. Okaryna. [Utwór komediowy]. Prapremiera: Gdańsk, Teatr Wybrzeże 1973.
20. Krzyż walecznych. [Utwór dramatyczny]. „Scena” 1974 nr 2 s. 50-56.
21. Skrawek nieba. [Powieść]. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1977, 237 s. [Wyd. 2] tamże 1990.
22. Szablą i fortelem. [Powieść]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1977, 221 s.
23. Wyrok śmierci. [Powieść]. T. 1-3. Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza 1978, 141 + 152 + 136 s. Wyd. 2 [łączne] tamże 1986, 392 s.
24. Ostatnia noc przed końcem rejsu. [Widowisko telewizyjne]. Telewizja Polska 1979. Por. poz. ↑.
25. Żołnierzyk. [Powieść]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry” 1979, 286 s.
26. Ostatnia noc przed końcem rejsu. [Powieść]. Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza 1980, 198 s. Por. poz. ↑.
27. Morze nie odda ofiar. [Powieść]. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1981, 179 s.
28. Za cenę własnego życia. [Powieść]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1982, 207 s.
29. Pierwszy sztorm. [Powieść]. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1984, [właśc. 1985], 179 s.
30. A żyć trzeba dalej... [Powieść]. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1985, 222 s.
31. Opowiastki dla Kubusia. [Opowieść dla dzieci]. Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza 1986, 110 s.
32. A żyć trzeba dalej... Scenariusz filmu telewizyjnego. W realizacji 1987. Por. poz. ↑.
33. Mewy. Scenariusz filmowy. [Współautor:] J. Passendorfer. Ekranizacja 1987.
34. Oaza spokoju. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Warszawa, Teatr Literacki [przy Warszawskiej Wszechnicy Literatury] 1987.
35. Stella Maria. [Powieść]. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1989, 222 s.
36. Jolka, córka Mewy. [Powieść]. Gdańsk: Marpress 1993, 277 s.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1966, 1976.
