GORDON Marek

Urodzony 25 kwietnia 1918 w Warszawie. Tam też uczęszczał do gimnazjum, a następnie podjął studia w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (PIST), na Wydziale Reżyserii. W 1938 rozpoczął pracę w zespole teatralnym Reduta prowadzonym przez Juliusza Osterwę. W czasie okupacji niemieckiej nadal mieszkał w Warszawie. Był żołnierzem Armii Krajowej (AK), ukończył konspiracyjną Szkołę Dziennikarską i pracował w prasie podziemnej. Aresztowany przez Niemców w 1942, przebywał przez pewien czas w więzieniu. Brał udział w powstaniu warszawskim, pełniąc funkcję prasowego sprawozdawcy wojennego (PSW) w Biurze Prasowym Wydziału Propagandy Biura Informacji i Propagandy (BIP) Komendy Głównej AK. Po upadku powstania warszawskiego dostał się do obozu przejściowego w Ożarowie, a następnie został wywieziony przez Kostrzyń do obozu w Sandbostel (Szlezwik-Holsztyn) i do Hamburga, gdzie pracował przy odgruzowywaniu miasta. Uwolniony przez wojska alianckie zgłosił się do obozu polskiego na wyspie Sylt na Morzu Północnym i otrzymał tam stanowisko oficera oświatowego W tym czasie zaczął pisać wiersze, które ogłosił drukiem w 1945, po zakończeniu wojny. Ożenił się z Wandą z Piątkowskich. W 1946, nie chcąc się repatriować, przyjechał do Frankfurtu nad Menem, gdzie wstąpił do Brygady Świętokrzyskiej przeformowanej wkrótce w oddziały wartownicze przy amerykańskiej 3. Armii. Skierowany następnie do Mannheim-Kefertal, w 1947 został członkiem redakcji wydawanej tam gazety — organu Polskich Oddziałów Wartowniczych — „Ostatnie Wiadomości” (tu m.in. cykl felietonów pt. Na marginesie, przedrukowywany przez chicagowski „Dziennik Związkowy”). Rozwijał twórczość literacką; opowiadania, wiersze, artykuły i felietony ogłaszał m.in. w „Ostatnich Wiadomościach”, „Kronice” (Frankfurt nad Menem), „Kulturze” (Paryż), „Lechu” (Monachium), „Słowie Katolickim” (Monachium), „Głosie Polskim” (Buenos Aires). Pisał sztuki teatralne, wystawiane na scenach polskich w Niemczech. Był współzałożycielem Polskiego Klubu Literackiego w Niemczech. W 1949 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, zamieszkał w Chicago i podjął pracę w firmie Lyons produkującej automaty do gry. Po trzech miesiącach, w 1950 został zatrudniony w „Dzienniku Związkowym”, początkowo w administracji, potem w dziale druków zleconych i w dziale ogłoszeń; równocześnie zaczął drukować swoje utwory w tym piśmie. Kontynuował działalność literacką, współpracował z radiem prowadząc przez rok audycje literackie Echa i sygnały, a następnie pisząc stałe felietony do programu Wesoła chicagowska fala, emitowanego przez radiostację WOPA. Był współzałożycielem, a potem członkiem redakcji „Żywego Dziennika”, pisma powstałego przy Stowarzyszeniu Samopomocy Nowej Emigracji Polskiej w Chicago, należał do zespołu założycielskiego „Zaścianka Literacko-Artystycznego”. Publikował nadto m.in. w „Dzienniku Chicagowskim”, „Dzienniku Polskim” (Detroit), „Nowym Świecie” (Nowy Jork), „Gwieździe Polarnej” (Stevens Point, 1977-83). Od około 1983 współpracował z chicagowskim tygodnikiem „Relax”, na którego łamach ogłaszał nowelinki — niewielkie utwory prozą. Należał do Międzynarodowego PEN Clubu. Zmarł 4 września 1990 w Chicago.