GODLEWSKI Stefan Józef

Urodzony 5 sierpnia 1894 w Warszawie w rodzinie ziemiańskiej; syn Stefana Godlewskiego i Heleny z Kozłowskich. Po wczesnej śmierci ojca przeprowadził się wraz z matką i jej drugim mężem, Zygmuntem Wasilewskim, krytykiem i publicystą, wówczas redaktorem „Słowa Polskiego”, do Lwowa. Tam uczęszczał do gimnazjum i w 1914 zdał maturę. W tymże roku debiutował wierszami pt. Magdalena, Marie Antoinette, Mary Stuart, ogłoszonymi w „Echu Literacko-Artystycznym” (z. 23/24). W 1915 publikował wiersze w „Gazecie Porannej 2 Grosze” i w „Słowie Polskim”. W 1916 ożenił się z Janiną Mikulską. Po wojnie zamieszkał w Warszawie. Pracował jako dziennikarz, drukując wiersze, nowele, przekłady z literatury francuskiej, artykuły i recenzje teatralne w „Sowizdrzale” (1918 cykl wierszy pt. Groteski; podpisany S.G.), „Gazecie Warszawskiej” (od 1919; także pod pseudonimem Skrobek; tu m.in. w 1924 cykl artykułów pt. Wrażenia z Rumunii), „Gazecie Porannej” (1920-25; głównie recenzje teatralne), „Myśli Narodowej” (od 1925). Interesował się twórczością Bolesława Prusa; ogłaszał szkice i studia poświęcone warszawskim realiom Lalki oraz opowiadania i sonety nawiązujące do tematyki tej powieści; był inicjatorem wmurowania na Krakowskim Przedmieściu tablic upamiętniających bohaterów utworu (Wokulskiego i Rzeckiego). W czasie okupacji niemieckiej nadal mieszkał w Warszawie. 7 marca 1941 został aresztowany przez gestapo i uwięziony na Pawiaku, a stamtąd przewieziony do obozu w Oświęcimiu, gdzie zginął 6 września 1942.