GLINKA Ksawery

Urodzony 5 lutego 1890 w Kijowie w rodzinie ziemiańskiej; syn właścicieli majątku Worzel pod Kijowem; matka Wanda (secundo voto Popławska) była malarką. W 1908 ukończył gimnazjum w Kijowie. W tymże roku debiutował na łamach czasopisma „Nasza Przyszłość” (nr 1) wierszami pt. Prymicje poetyckie: I. Idea; II. Tęsknot mara... oraz recenzją książek K. Makuszyńskiego Połów gwiazd i K. Krolińskiego Antologia współczesnych poetów polskich. W 1909-10 studiował filozofię w Monachium, w 1910-14 zaś sztukę i literaturę w Paryżu. Od 1911 należał do Towarzystwa Artystów Polskich, w którym pełnił funkcję gospodarza i bibliotekarza. Kontynuował twórczość poetycką i publikował utwory m.in. w „Sfinksie” (1910), „Prawdzie” (1912-14), „Złotym Rogu” (1913) i „Sowizdrzale” (1913-19 z przerwami). W czasie I wojny światowej brał udział w walkach II Brygady Legionów. W 1918 przebywał w Kijowie, w 1919 przeniósł się do Warszawy. Brał czynny udział w życiu literackim; należał do grupy poetów uczestniczących w zebraniach kawiarni literackiej Picador. Był przewodniczącym komitetu organizacyjnego Wszechdzielnicowego Zjazdu Literatów Polskich w maju 1920 w Warszawie. W lipcu 1920 wstąpił do Wojska Polskiego (WP) i pełnił funkcję sekretarza prezydium Centralnego Komitetu Propagandy przy Naczelnym Dowództwie WP. Od 1920 był członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (w 1920-21 pełnił funkcję członka zarządu, w 1922 sekretarza zarządu). Od października 1920 do 1921 był redaktorem miesięcznika „Gospoda Poetów”. Artykuły, recenzje, wiersze i prozę publikował także w wielu innych czasopismach, m.in. w „Kurierze Porannym” (1920-25), „Polsce” (1921-22; tu m.in. cykl felietonów My i oni. Szkice prowincjonalne), „Świecie” (1921-27) i „Dniu Polskim” (1924-25; tu m.in. korespondencje w cyklach: Listy z Paryża, 1924; Nad Styrem i nad Ikwą, 1925). W 1925 wyjechał za granicę. W 1927-29 publikował w „Kurierze Warszawskim” (także pod pseudonimami: Lubięwa, Stefan Lubięwa, m.in. cykl korespondencji Listy bałkańskie, 1927-28). Od 1927 jako urzędnik Ministerstwa Spraw Zagranicznych był attachée prasowym kolejno w Belgradzie, Rydze i Helsinkach, a w 1939 zastępcą naczelnika wydziału prasowego Ambasady Rzeczpospolitej Polskiej w Paryżu. Po wybuchu II wojny światowej był w 1940-41 attachée prasowym poselstwa polskiego w Belgradzie i korespondentem Polskiej Agencji Telegraficznej. Od 1942 przebywał w Jerozolimie i był kierownikiem audycji polskich w radiu jerozolimskim. Publikował wiersze, fragmenty prozy i artykuły w wielu pismach wychodzących na Bliskim Wschodzie, zwłaszcza w „Biuletynie Informacyjnym Polskich Uchodźców Wojennych na Bliskim Wschodzie” (Jerozolima, 1941), „Gazecie Polskiej” (Jerozolima, 1942-45), „Kurierze Polskim w Bagdadzie” (1943), „Polaku w Iranie” (1944). W 1944-47 pełnił funkcję prezesa Związku Dziennikarzy Polskich, sekcja Bliski Wschód. Od 1948 przebywał w Bejrucie. W 1949 redagował w Bejrucie polskie czasopismo literackie „Cedry”. W 1950 osiadł w Anglii. Współpracował z wydawanymi w Londynie czasopismami: „Wiadomości” (1949-57), „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza” (1951-52), „Orzeł Biały” (1951-52), „Głos” (1953-55) oraz wychodzącym w Paryżu tygodnikiem „Syrena” (1954; tu m.in. cykl pt. Spacerem przez polski Parnas). Pełnił funkcję prezesa Związku Ziem Wschodnich. W 1957 został ministrem bez teki w emigracyjnym rządzie polskim w Londynie. Zmarł 8 listopada 1957 w Beckenham (Kent); pochowany na The Crystal Palace Distric Cementary w Londynie.