GINCZANKA Zuzanna

Urodzona 15 marca 1917 w Kijowie; córka Szymona Gincburga, prawnika, a potem aktora, i Cecylii z Sandbergów. Kilka miesięcy po jej urodzeniu rodzice przenieśli się do Równego na Wołyniu. Wychowywała się w domu babki, Klary Sandberg, gdzie przeważnie mówiono po rosyjsku (małżeństwo rodziców rozpadło się: ojciec przebywał za granicą, matka wyszła powtórnie za mąż i także wyjechała z kraju). Miała paszport nansenowski i mimo czynionych później starań, nie udało się jej uzyskać obywatelstwa polskiego. W 1927-35 uczęszczała do Państwowego Gimnazjum im. T. Kościuszki w Równem. Debiutowała w 1931 utworem Uczta wakacyjna zamieszczonym w gazetce „Echa Szkolne”; w 1933 ogłosiła wiersz pt. Żyzność sierpniowa w „Kurierze Literacko-Naukowym” (nr 35). W 1934 za utwór Gramatyka otrzymała wyróżnienie w Turnieju Młodych Poetów zorganizowanym przez „Wiadomości Literackie”. Od października 1936 studiowała pedagogikę na Uniwersytecie Warszawskim, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Należała do grona najmłodszych współpracowników „Skamandra” (1936-38); wiersze publikowała m.in. w „Wiadomościach Literackich” (1934-39), „Szpilkach” (1936-38) oraz „Sygnałach” (1938-39). gdzie zamieszczała utwory satyryczne. Była członkiem grupy literackiej Wołyń. Opracowywała audycje radiowe, tłumaczyła wiersze i piosenki. Wybuch II wojny światowej zastał ją na wakacjach w Równem, skąd wkrótce wyjechała do Lwowa. Po zajęciu Lwowa przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich pracowała jako pomocnica buchaltera w Biurze Uzdrowiskowym. W 1940 wyszła za mąż za krytyka sztuki Michała Weinzichera. W tymże roku została członkiem Związku Pisarzy Radzieckich Ukrainy. Wiersze i tłumaczenia z rosyjskiego drukowała w 1941 w „Nowych Widnokręgach”, „Almanachu Literackim”, „Czerwonym Sztandarze”. W czasie okupacji niemieckiej jesienią 1942, zagrożona aresztowaniem, przeniosła się do Krakowa, gdzie od 1941 przebywał jej mąż. Posługując się fałszywymi dokumentami ukrywała się kolejno w Felsztynie, Wróblowicach, Krakowie, Swoszowicach i powtórnie w Krakowie. Na skutek donosu została aresztowana przez gestapo w 1944 i uwięziona w Krakowie, najpierw przy ulicy Motelupich, a następnie przy ulicy Czarneckiego; prawdopodobnie rozstrzelana wkrótce potem na terenie niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Płaszów.