GIERGIELEWICZ Mieczysław

Urodzony 20 listopada 1901 w Łęczycy; syn Juliana Giergielewicza, urzędnika pocztowego, i Zenobii Bielskiej. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Miechowie, do gimnazjum kolejno w Łodzi, Warszawie, Bobrujsku, gdzie przebywał w czasie I wojny światowej (1915-18) i ponownie w Warszawie, gdzie w 1919 zdał maturę w Gimnazjum Rady Głównej Opiekuńczej. W 1920 służył w Wojsku Polskim. Następnie studiował polonistykę i historię na Uniwersytecie Warszawskim. Po uzyskaniu magisterium (1923) doktoryzował się na tymże uniwersytecie na podstawie rozprawy Maurycy Gosławski żołnierz – poeta. Równocześnie w 1923-31 pracował jako nauczyciel gimnazjalny kolejno w Milanówku, Skierniewicach, Żyrardowie i Warszawie. Debiutował w 1930 artykułem pt. Maurycy Gosławski jako krytyk literacki, ogłoszonym w „Ruchu Literackim” (nr 4), w którym to piśmie publikował następnie do 1937. Recenzje i artykuły ogłaszał także m.in. w „Pamiętniku Literackim” (1931-33), i „Poloniście” (1931-35). W 1932-38 był wizytatorem szkół w okręgu warszawskim, a od 1934 przewodniczącym Komisji Oceny Książek w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Działał w Radzie Szkolnej m. st. Warszawy i w Światowym Związku Polaków z Zagranicy. W 1938-39 był kierownikiem wydawniczym firmy Gebethner i Wolff oraz współredaktorem Działu Kulturalno-Oświatowego Polskiej Agencji Telegraficznej w Warszawie. W czasie II wojny światowej służył w 4. Pułku Piechoty Wojska Polskiego we Francji, a następnie w Polskiej Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej w Szkocji, pełniąc funkcje m.in. adiutanta dowódcy Brygady, oficera oświatowego Brygady i wykładowcy oraz kierownika Kursów dla Oficerów Oświatowych. Powołany w 1944 do Ministerstwa Oświaty w Londynie organizował m.in. Wyższe Kursy Nauczycielskie, Kurs dla Nauczycieli Języka Angielskiego, Kurs dla Tłumaczy. W 1945 pełnił funkcję naczelnika Wydziału Ogólnego w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Londynie. W 1946-47 był zastępcą kierownika działu oświaty Interim Treasury Committee for Polish Question. W tym czasie redagował „Refugee News” z ramienia Young Men's Christian Association (YMCA). Następnie był członkiem polsko-brytyjskiego Komitetu dla Spraw Oświaty Polaków w Wielkiej Brytanii (do 1957). Od 1952 wykładał literaturę polską na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (PUNO). W 1955 habilitował się na tej uczelni na podstawie rozprawy pt. Współbrzmienia polskie, tradycje i teorie; w 1969 uzyskał tam tytuł profesora zwyczajnego. Równocześnie od 1947 działał w różnych organizacjach kulturalnych, społecznych i naukowych, m.in.: był wicedyrektorem Polskiej YMCA w Londynie, redaktorem „Poradnika Kulturalno-Oświatowego” (1947-57), członkiem rady Szkoły Nauk Politycznych i Społecznych, prezesem Komitetu Kulturalno-Oświatowego w Londynie, Zrzeszenia Wykładowców i Księgarzy oraz Zrzeszenia Nauczycieli Polaków w Wielkiej Brytanii, z ramienia którego redagował „Wiadomości Nauczycielskie” w Londynie (1946-51), a także członkiem jury nagrody Stowarzyszenia Polskich Kombatantów. Za dorobek pisarski otrzymał w 1953 nagrodę Polskich Oddziałów Wartowniczych w Niemczech. W 1957 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał język i literaturę polską początkowo w Alliance College w Cambridge Springs, a w 1958 na University of California w Berkeley. W 1959-70 był profesorem literatur słowiańskich na Philadelphia University of Pennsylvania w Filadelfii. W 1970 przeszedł na emeryturę. W 1970-73 prowadził dział polski w miesięczniku „New Slavic Publications”. W 1972 otrzymał honorowe członkostwo stowarzyszenia Polish Heritage Society of Philadelphia. Wiosną 1973 wygłosił cykl wykładów w Alliance College w Cambridge Springs. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Shevchenko Ukrainian Scientific Society (USA) oraz członkiem rady wychodzącego w Nowym Jorku kwartalnika „The Polish Review”. Zmarł 13 maja 1983 w New Haven, w stanie Connecticut (USA).