BIO

Urodzony 3 lipca 1901 w Paryżu. Od 1906 mieszkał w Warszawie, gdzie uczęszczał do szkół. Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 służył w Wojsku Polskim. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, w 1926 uzyskał magisterium. Debiutował w 1924 wierszem pt. Anarchista, opublikowanym w „Almanachu Nowej Sztuki” (nr 2), którego następnie był redaktorem (do 1926). W 1928 jako działacz związków zawodowych został wybrany na sekretarza generalnego Unii Pracowników Umysłowych i funkcję tę sprawował do 1939. Po wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939 przedostał się do Francji, zaciągnął się do Wojska Polskiego i brał udział w kampanii francuskiej w 1940. Po klęsce Francji ewakuował się wraz ze swoim oddziałem do Szkocji. W 1941 objął stanowisko dyrektora wydziału wschodniego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Po wojnie pozostał w Londynie. Należał do założycieli Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. W 1952 wyjechał do Stanów Zjednoczonych i przez prawie 20 lat był komentatorem politycznym Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa; co tydzień nadawał reportaże o Ameryce. Współpracował także z nowojorskim „Nowym Dziennikiem”; w dodatku do tego pisma pt.Tydzień Polski” ogłaszał wiersze (1974-79). Zmarł 5 grudnia 1984 w Nowym Jorku.

Twórczość

1. Przemiany. [Wiersze]. Warszawa: Księgarnia Ogniwo 1923, 36 s.

2. Rozmyślania. [Wiersze]. Londyn: Oficyna Poetów i Malarzy 1965, 15 s.

3. Rozmyślania. Wiersze wybrane 1924-1970. Albany, NY: Sigma Press 1971, 48 s.

Wydanie bibliofilskie.

4. Rozmyślań część trzecia 1969-1975. [Wiersze]. Albany, New York: Sigma Press 1975, 61 s.

5. Wiersze dla Ireny. Rozmyślań część czwarta. Albany, New York: Sigma Press 1979, 40 s.

W t. 3 tylko jako wybór wierszy w przekładzie francuskim z 1982.

6. Bajki współczesne. [Wiersze]. Nowy Jork: Polish American Books Store 1984, 33 s.

Wybory utworów literackich w przekładach

francuski

Vibrations. Choix de poèmes 1924-1971. [Przeł.] L. Rey. Genève 1971.
Vers pour Irène et autres poèmes. [Przeł.] L. Rey. Paris 1982.

Prace edytorskie i redakcyjne

1. To są niebieskie pięty, które trzeba pomalować. Odpowiedzialny kierownik główny: S. Gacki. Ilustrator: A. Stern. Warszawa: Wydawcy: S. Gacki i S. Strumph-Wojtkiewicz. Drukarnia „Wszechczas [1920], 12 s.
2. F. 24. Almanach Nowej Sztuki. Red.: S. Gacki. Warszawa: Ogniwo [1924], 26 s.

Omówienia i recenzje

Wywiady

Wiersze przychodzą same. [Rozm.] K. Wojtasik. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn dod. „Tydzień Polski1974 nr 179.

Słowniki i bibliografie

• „Pamiętnik Literacki”, Londyn 1980 t. 3; 1985 t. 9.
[J. Zieliński] J. Kowalski: Leksykon polskiej literatury emigracyjnej. Lublin 1989*, wyd. nast. 1990.
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (K. Ćwikliński).

Ogólne

Artykuły

[M. Danilewicz Zielińska] mdz: Jednym tchem. Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn 1980 nr 102.
H. Świdzińska: Stefan Gacki. (Próba analizy). Oficyna Poetów”, Londyn 1980 nr 2.
A.K. Waśkiewicz: Nowy klasycyzm” Stefana Kordiana Gackiego. W: Problemy awangardy. Katowice 1983. Przedruk w tegoż: W kręgu futuryzmu i awangardy. Wrocław 2003.

Przemiany

S. Napierski: Poezja tzw. „Nowej Sztuki. Wiadomości Literackie 1924 nr 11.

Rozmyślania. 1971

[Z. Bieńkowski] zb: Stefan Gacki przypomniany. Twórczość 1971 nr 11.
M. Święcicki: Stefan nieznany. Wiadomości”, Londyn 1971 nr 42.

Rozmyślań część trzecia

K. Wojtasik: Rozmyślania. „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, Londyn dod. Tydzień Polski 1975 nr 247.