BIO
Urodzony 9 lipca 1939 w Stanisławowie w rodzinie inteligenckiej, syn Michała Żurakowskiego i Janiny z domu Kij. W czasie II wojny światowej przebywał w Stanisławowie. Po wojnie zamieszkał w Opolu. Uczęszczał do III Liceum Ogólnokształcącego im. M. Konopnickiej; w 1957 zdał maturę. Następnie studiował filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Opolu. Debiutował w 1957 wierszem pt. Ulewa i słońce, opublikowanym na łamach miesięcznika „Odra” (nr 4/5); w piśmie tym drukował do 1989, z przerwami, artykuły i recenzje. W 1958 zainicjował w Opolu powstanie Grupy Literackiej Formaty, a następnie do 1962/63 był jej członkiem. W 1960 ożenił się z Bogusławą Michalewską. W 1961 uzyskał magisterium i krótko pracował w Zarządzie Wojewódzkim Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, a następnie przez kilka miesięcy w redakcji „Trybuny Opolskiej”. Był współtwórcą opolskiego ośrodka Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy i inicjatorem wydanej przez niego jednodniówki „Próby Literackie” (1962); okresowo pełnił funkcję przewodniczącego ośrodka. W 1962-69 pracował jako kierownik instruktażu w Pedagogicznej Bibliotece Wojewódzkiej w Opolu. Rozwijał równocześnie twórczość literacką. Wiersze, recenzje, artykuły drukował w tym czasie na łamach m.in. „Trybuny Opolskiej” (1959-74; tu w 1973 cykl felietonów pt. Świat w człowieku; artykuły podpisywał m.in. M. Kaczanowski), „Życia Literackiego” (1960-72, z przerwami), „Nadodrza” (1963-68), „Kalendarza Opolskiego” (1964-81, z przerwami), „Poezji” (1966-74), „Poglądów” (1966-74), „Twórczości” (1967-77 z przerwami), „Głosu Nauczycielskiego” (1968-75). Za twórczość poetycką otrzymał wiele nagród, m.in. dwukrotnie Wawrzyn, pierwszą nagrodę klubu studenckiego Pałacyk we Wrocławiu (1964, 1965), nagrodę Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) w Opolu i Oddziału Opolskiego Związku Literatów Polskich (ZLP; 1965), wyróżnienie w międzynarodowym konkursie organizowanym przez PEN Club w Londynie (1965). Przewodniczył Kołu Młodych przy Oddziale Opolskim ZLP; od 1967 był członkiem ZLP (do rozwiązania Związku w 1983) i opiekunem Koła. W 1969 został zatrudniony jako pracownik naukowo-dydaktyczny w Instytucie Filologii Polskiej WSP w Opolu. W 1970 otrzymał nagrodę WRN w Opolu za upowszechnianie kultury. W 1975 doktoryzował się na podstawie rozprawy Główne zagadnienia nowszej polskiej poezji dla dzieci (promotor prof. Dorota Simonides), za którą otrzymał II nagrodę na III Biennale Sztuki dla Dziecka w 1977. W 1976 został członkiem Polskiego PEN Clubu, a w 1978 Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). W 1977 otrzymał nagrodę miasta Opola. W 1982 przeprowadził się do Krakowa, gdzie podjął pracę na stanowisku adiunkta w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego (UJ). Wiersze i recenzje drukował w tym okresie m.in. nadal w „Poezji” (1977-78, 1980-81, 1989-90), „Życiu Literackim” (1976-81, z przerwami) oraz w miesięczniku „Opole” (1970-98, z przerwami; tu w 1971 cykl felietonów dotyczących poezji pt. Obrazy, emocje, symbole) i „Miesięczniku Literackim” (1973-82, z przerwami). W 1980 otrzymał nagrodę miesięcznika „Opole” za całokształt twórczości literackiej. Od 1981 był członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego (NSZZ) Solidarność. W 1989 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich; od 1993 pełnił funkcję wiceprezesa, a od 1996 prezesa Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia. W 1990 został członkiem Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie. W 1993 habilitował się na UJ na podstawie pracy pt. Literatura — wartość — dziecko i objął stanowisko kierownika w Zakładzie Pedagogiki Kultury UJ. W 1994-97 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Wydziałowej NSZZ Solidarność Wydziału Filozoficznego UJ, a w 1996-97 działał w Sekcji Nauki Komisji Krajowej Związku. W 2000 rozpoczął współpracę z amerykańskimi rozgłośniami radiowymi. W 2003 został mianowany profesorem nadzwyczajnym na UJ. Wyróżniony m.in. medalem Zasłużony dla miasta Opola (1965), odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1968), medalem Zasłużonemu Opolszczyźnie (1976), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1976). Zmarł 1 lipca 2020 w Krakowie.
Twórczość
1. Malarstwo-grafika — wiersze. [Autorzy:] B. Żurakowski, J. Pitera. Katowice Opole: Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy 1961, 14 s.
2. Taniec bez ludzi. [Wiersze]. Katowice: Wydawnictwo „Śląsk” 1962, 23 s.
3. Grudy ziemi. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1966, 75 s.
Nagrody
Zawartość
4. Rysunki; Wiersze. [Autorzy:] B. Żurakowski i J. Beski. Opole: Klub Związków Twórczych 1970, [6] k.
5. Pieśń. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1971, 58 s.
6. Słowa czasu każdego. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1975, 50 s.
7. Ciało i światło. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1978, 59 s.
Nagrody
8. Narzecze nadziei. [Wiersze]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1980, 53 s.
9. W świecie poezji dla dzieci. [Szkice]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1981, 153 s. Wyd. nast. [zmienione] Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls 1999, 135 s.
Nagrody
Zawartość
10. Wybór poezji. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1981, 169 s.
11. Paradoks poezji. [Szkice]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1982, 208 s.
Zawartość
12. Koncert ciszy. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1984, 74 s.
13. Poza obiegiem. [Wiersze]. Kraków: Miniatura 1990, 54 s.
14. Literatura, wartość, dziecko. [Szkice]. Kraków: Uniwersytet Jagielloński 1992, 155 s. Wyd. nast. [zmienione] Kraków: Wydawnictwo Impuls 1999, 166 s.
Zawartość
15. Znaki wodne. [Wiersze]. Kraków: Symbol 1993, 72 s.
16. Światłocierń. [Wiersze]. Kraków: Baran i Suszczyński 1997, 54 s.
17. Znaki wodne. [Wiersze]. [Przedmowa:] L. Elektorowicz. Przeł. na język angielski: A. i J. Gregorek. New York: Cross-Cultural Communications; Kraków: Baran i Suszczyński 2000, 71 s.
18. Piszę na cieniu. [Wiersze]. Kraków: Plus 2001, 55 s.
19. Szept wody = Wassergeflüster. [Wiersze]. Przeł. M. Bereska. Kraków: Plus 2002, 70 s.
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Wybory utworów literackich w przekładach
czeski
ukraiński
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 2005.
