ŻULIŃSKI Leszek

Urodzony 25 sierpnia 1949 w Strzelcach Opolskich; syn Wiesława Żulińskiego, prawnika i ekonomisty, i Janiny z domu Kram. Od 1963 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. W. Broniewskiego w Strzelcach Opolskich; w 1967 zdał maturę. Następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim; w 1973 uzyskał magisterium. Był członkiem Forum Poetów Hybrydy, Konfederacji Nowego Romantyzmu oraz grupy studenckiej Strefa. Debiutował w 1971 wierszami o incipitach gdzie idę..., od ciebie do mnie..., ludzie oszukani..., opublikowanymi w miesięczniku „Opole” (nr 1), a jako krytyk literacki w 1972 recenzją książki P. Valery’ego Estetyka słowa, wydrukowaną w „Nowym Wyrazie” (nr 2). W 1973-76 pracował w Krajowej Agencji Wydawniczej Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej Prasa-Książka-Ruch, kolejno na stanowiskach: stażysta, asystent redaktora, starszy asystent redaktora i redaktor dziennikarz (1974-75). Recenzje, artykuły i wiersze publikował w „Oficynie Poetów” (Londyn; 1973-76), „Nowych Książkach” (1974-79, z przerwami), „Poezji” (1975-79), „Tygodniku Kulturalnym” (1975; podpisany L.Ż.; 1978-84, z przerwami), „Kierunkach” (1978-85), „Magazynie Kulturalnym” (1978-79), „Za i przeciw” (1978-81). Od 1975 współpracował z Polskim Radiem (ok. 500 nagrań i emisji radiowych, głównie w cyklach: Mistrzowie pióra, Pisarz na cenzurowanym, Pięć minut o książce). W 1976-77 pełnił funkcję redaktora w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. Następnie (do 1982) pracował ponownie w Krajowej Agencji Wydawniczej, kolejno na stanowiskach: kierownika działu poezji i krytyki, zastępcy redaktora naczelnego Naczelnej Redakcji Wydawnictw Seryjnych oraz redaktora naczelnego Naczelnej Redakcji Wydawnictw dla Dzieci i Młodzieży. Od 1977 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1978 został członkiem polskiej sekcji Międzynarodowego Kuratorium Książki Dziecięcej (IBBY). W 1980 został członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP; od 2003 członek Zarządu Głównego ZLP). Rozwijał działalność krytycznoliteracką, publikując liczne recenzje i artykuły w „Radarze” (1982-86), „Tu i teraz” (1982-85; podpisany: Kamil Michalski, Leszek Chrupowicz, L.Ż.; kierownik działu krytyki), „Nowych Książkach” (1984-85, 1989), „Faktach” (1985-87; tu w 1986-87 cykl felietonów pt. Moja errata), „Kulturze” (1985-89; podpisany: Kamil Michalski, Leszek Chrupowicz, (leż), L.Ż.; w 1985-86 kierownik działu literackiego), „Sztuce dla Dziecka” (1986-88; podpisany też: (leż), (lż); tu w 1987-88 cykl felietonów pt. Z górki na pazurki), „Poezji” (1986-88), „Literaturze” (1987-90; podpisany: Kamil Michalski, Leszek Chrupowicz). W 1985 otrzymał nagrodę Pióra za całokształt pracy krytycznej w dziedzinie poezji w Konkursie Czerwonej Róży. W tymże roku wszedł w skład Kapituły Warszawskiej Premiery Literackiej. W 1986 został kierownikiem działu, a następnie sekretarzem redakcji w miesięczniku „Literatura” (do 1994). Wchodził w skład Komisji Stypendialnej Funduszu Literatury przy Ministerstwie Kultury i Sztuki oraz Komisji Kwalifikacyjnej ZLP. W 1985-89 współpracował z Ogólnopolskim Ośrodkiem Sztuki dla Dziecka. W 1986 został członkiem Sekcji Polskiej Association Internationale des Critiques Littéraires. W 1989 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy (SD) Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (od 1990 SD Rzeczypospolitej Polskiej). W 1989 otrzymał nagrodę Międzynarodowego Listopada Poetyckiego, a w 1993 nagrodę im. E. Granata. Kontynuował działalność krytycznoliteracką, publikując recenzje, noty i felietony w „Wiadomościach Kulturalnych” (1994-98; podpisany: Kamil Michalski, Leszek Chrupowicz, (leż), (lż); od 1995 cykl Poczta literacka podpisany Flażolet z Farlandii; w 1994-96 członek redakcji), „Trybunie” (1997-2003; tu cykl felietonów pt. Czarne dziury). W 1995 otrzymał nagrodę im. K. Janickiego. W 1996-98 był sekretarzem redakcji w miesięczniku „Auto-Motor-Sport”, a w 1998-2000 sekretarzem redakcji w telewizyjnym miesięczniku „Twoja Wizja”. W 1999 zamieszkał w Pruszkowie. W 2000 został głównym specjalistą do spraw promocji w Biurze Programów Regionalnych TVP S.A. Za twórczość krytycznoliteracką otrzymał w 2002 Wielki Laur XII Międzynarodowej Jesieni Literackiej Pogórza. Odznaczony m.in. Honorową Odznaką miasta Poznania (1987), Złotym Krzyżem Zasługi (1989). Zmarł 5 czerwca 2022; pochowany na Cmentarzu Solipse przy ul. Ryżowej w Warszawie Ursusie.