ŻERNICKI Janusz

Urodzony 12 kwietnia 1939 w Ciechocinku w rodzinie nauczycielskiej; syn Mieczysława Kwiatkowskiego i Ireny Marianny z Żernickich. W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal wraz z rodziną w Ciechocinku. Od 1952 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. S. Staszica w Ciechocinku. W tym okresie zaczął pisać pierwsze wiersze (niedrukowane). Zaprzyjaźnił się z chodzącym do tej samej szkoły Edwardem Stachurą. Debiutował w 1956 wierszem Styczniowy dzień jak kokon jedwabnika...(incipit; podpisany Janusz Kwiatkowski), opublikowanym na łamach dodatku „Gazety Pomorskiej” pt. „Nowy Tor”; za właściwy debiut uważa wiersze pt. Astry i Tonacja czerwono-czarna, wydrukowane w 1957 w tygodniku „Przegląd Kulturalny” (nr 46; podpisany Janusz Żernicki). W 1956 zdał maturę i rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu. Włączył się aktywnie w studenckie życie literackie i kulturalne Torunia. W 1956-57 należał do grupy studenckiej Helikon, która powstała z inicjatywy Klubu Młodych Twórców Literackich działającego przy UMK; drukował w jednodniówce wydawanej przez tę grupę pt. „Helikon”. „Poezja i proza artystyczna” (wyszły dwa numery w 1956; także członek zespołu redakcyjnego). Był też współzałożycielem innych efemerycznych pisemek studenckich: „Młode Pomorze” (dodatek „Gazety Pomorskiej”), „Nowe Żagary” (dodatek pisma UMK „Głos Uczelni”) i „Refleks” (dodatek „Współczesności)”, w których zamieszczał swoje utwory. W 1958 przerwał studia i podjął pracę jako nauczyciel w wiejskiej szkole w Lesiskach pod Pasłękiem. W 1960 przeniósł się do Warszawy. Współpracował z klubem studenckim Hybrydy; był wspólnie z Maciejem Zenonem Bordowiczem kierownikiem literackim działającego tam kabaretu. W 1960-71 należał do Orientacji Poetyckiej Hybrydy (był autorem jej nazwy). W 1962 pełnił funkcję sekretarza związanej z grupą jednodniówki „Widzenia”, wychodzącej przy Zarządzie Głównym Zrzeszenia Studentów Polskich (nr 1-3). W 1961-62 był także członkiem Warszawskiego Klubu Twórczego Młodych Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich. Wiersze, artykuły publikował m.in. na łamach czasopism „Kultura” (1960, 1964-66), „Pomorze” (1964-72), „Orientacje” (1966-70), „Poezja” (1966-89). W 1962 wyjechał do Władysławowa i przez krótki okres pracował jako rybak w Spółdzielni Rybackiej Szkuner, a następnie jako instruktor kulturalno-oświatowy w ośrodku wypoczynkowym Funduszu Wczasów Pracowniczych we Władysławowie. W listopadzie 1962 zamieszkał w Lądku Zdroju. Pracował jako instruktor kulturalno-oświatowy; inicjował wiele imprez kulturalnych w tym mieście. Kierował działem społeczno-samorządowym miejscowej Powszechnej Spółdzielni Spożywców. Pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Miejskiego Związku Młodzieży Socjalistycznej. W 1963 ożenił się z Wandą Łazarską. W 1964 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W tymże roku zamieszkał na stałe w Ciechocinku. Podjął pracę w szkole podstawowej jako nauczyciel języka polskiego, historii, wychowania obywatelskiego i wychowania plastycznego. Równocześnie prowadził samorząd uczniowski, koło historyczne i szkolny Teatrzyk Miniatury Politycznej, dla którego pisał teksty dotyczące głównie historii Kujaw. W 1965 ukończył Korespondencyjne Liceum Pedagogiczne w Grudziądzu, zdobywając uprawnienia do wykonywania zawodu nauczyciela. W 1966 rozpoczął studia z zakresu pedagogiki kultury na Uniwersytecie Łódzkim (nieukończone). W tymże roku został członkiem Związku Literatów Polskich. W 1966-68 uczestniczył w działalności fotograficznej grupy Zero-61 oraz interdyscyplinarnej grupy toruńskiej Krąg. Wiersze, prozę i artykuły drukował w tym okresie m.in. w piśmie „Fakty i Myśli” (od 1973 „Fakty”; 1968-89). W 1969 zrezygnował z pracy nauczycielskiej i od 1970 był koordynatorem do spraw kultury w Miejskiej Radzie Narodowej w Ciechocinku. W 1973/74 przez rok pracował w Warszawie jako sekretarz wydawnictwa Studenckiej Agencji Wydawniczej. W 1974-79 wchodził w skład redakcji miesięcznika „Poezja”; współpracował także z czasopismem „Orientacje.” W 1979 otrzymał za całokształt twórczości nagrodę Pierścień, przyznaną przez Klub Studentów Wybrzeża Żak w Gdańsku. Po ciężkiej chorobie, unieruchomiony od 1986 w domu kontynuował twórczość literacką. Otrzymał m.in. nagrodę wojewody włocławskiego Pegaz (1994), nagrodę literacką Metafory im. K. Janickiego (1997), nagrodę im. J. Słowackiego (2001). Zmarł 7 października 2001 w Ciechocinku.