BIO
Urodzony 20 grudnia 1896 w Krakowie; syn Alojzego Bunscha, artysty rzeźbiarza, i Marii z Sadłowskich. Brat powieściopisarza Karola Bunscha. Po ukończeniu w 1914 Gimnazjum św. Anny w Krakowie studiował w Akademii Sztuk Pięknych oraz na wydziale filozoficznym uniwersytetu w Wiedniu. W 1915-18 służył w armii austriackiej, a w 1918-20 w Wojsku Polskim. Równocześnie kontynuował studia na Wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego; w 1921 uzyskał absolutorium. Ukończył również Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Józefa Mehoffera oraz uzyskał dyplom nauczycielski. Od 1921-39 pracował jako nauczyciel rysunków w Państwowej Szkole Przemysłowej w Bielsku oraz zajmował się twórczością artystyczną w zakresie malarstwa, grafiki i witrażu. Brał udział w wystawach organizowanych przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie; wielokrotnie wystawiał swoje prace w kraju i za granicą. W 1922 ożenił się z Ludwiką z Kunaszowskich. W 1925 podjął twórczość literacką, głównie w dziedzinie dramatu; debiutował w 1933 sztuką Koń parowy wystawioną przez Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie. Ogłaszał także artykuły na temat sztuki i literatury m.in. w „Gazecie Literackiej” (1932-34), krakowskim „Czasie” (1933-35), w miesięczniku „Zet” (1935-38). Od 1933 był członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich. Odbył dwie podróże do Francji i Włoch (1927, 1937). Po wybuchu wojny brał udział w kampanii wrześniowej. Następnie był internowany na Węgrzech, skąd przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. Po upadku Francji został ewakuowany w lipcu 1940 wraz z wojskiem do Wielkiej Brytanii. Odznaczony Krzyżem Walecznych. W grudniu 1945 powrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Kontynuował twórczość literacką i artystyczną (zwłaszcza w dziedzinie witraży; prezentował na wielu wystawach malarstwo i grafikę). Od 1947 do przejścia na emeryturę w 1952 był nauczycielem w średnich szkołach zawodowych. Należał do Związku Literatów Polskich i Związku Polskich Artystów Plastyków. W 1961/62 podróżował po Włoszech, Grecji i Anglii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1967). Zmarł 15 maja 1969 w Krakowie.
Twórczość
Ponadto 14 utworów dramatycznych oraz 2 tomy wspomnień nie opublikowanych, zachowanych w rękopisie w Bibliotece Narodowej w Warszawie.
1. Jutro premiera. Cztery przedstawienia. [W 4 odsłonach]. Powst. 1925. Druk. fragmentów: „Przegląd Teatralny” 1934 nr 8; „Zet” 1935 nr 14.
2. Koń parowy. Zabawka dla dorosłych z 3 części – kręci się na ziemi dziś. Powst. 1930. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1933. Druk zob. poz. ↑.
3. Pięćdziesiąt jeden procent. [Sztuka w 3 aktach]. Powst. 1932. Druk fragmentów: „Zaranie Śląskie” 1937 nr 2.
4. Święta czereśnia. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1932. Druk zob. poz. ↑.
5. Dyktator Erg. Fantazja dramatyczna w 6 odsłonach. Powst. 1933. Druk zob. poz. ↑.
6. Dolary pana Signac'a. Bujda w 3 aktach. Powst. 1934. Prapremiera: Katowice, Teatr im. S. Wyspiańskiego 1955.
7. Ręce Stwoszowej Basi. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1938. Druga wersja pt. Ołtarz Mariacki Wita Stwosza. Sztuka w 3 aktach. Edynburg: „Co słychać?” 1942, 48 s. Prapremiera: Londyn, Amatorski Zespół Artystyczny „Devonia” 1955.
8. Haneczka i duch. Sztuka w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Instytut „Reduta” 1939.
9. Gołębie brata Alberta. Rzecz o Adamie Chmielowskim. Rozważania dramatyczne w 3 aktach. Powst. 1941. Wyd. Glasgow: Książnica Polska 1943, 48 s. Wyd. nast. pt. Przyszedł na ziemię święty. Kraków: Nakład Krajowej Centrali Caritas 1947. Prapremiera: Częstochowa, Teatr Miejski 1947.
10. Szopka. [Współautor:] A. Wasilewski. Prapremiera: Forfar (Szkocja), Zespół 10 Brygady Kawalerii Pancernej 1941.
11. Poprawki do Makbeta. Komedia w 3 aktach. Powst. 1942. Druk zob. poz. ↑. Polskie Radio 1975.
12. Polonez z figurami. Komedia bez przerwy. Powst. 1947. Prapremiera: Kraków, Warsztat Dramaturgiczny w Starym Teatrze 1953. Druk zob. poz. ↑.
13. Rysunek odręczny w szkole zawodowej. Warszawa: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa 1951, 106 s. Wyd. 2 uzupełnione tamże 1952.
14. Kurcz w „Starcie”. Komedia, dzieje się współcześnie w jednym z nowo budowanych miast. Powst. 1955. Druk zob. poz. ↑.
15. Ostatni poemat. Analiza tragiczna. Powst. 1958. Prapremiera: Kraków, Warsztat Dramatyczny Teatru Kameralnego 1963.
16. Dramaty. [Wstęp:] T. Kudliński. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1974, 275 s.
Zawartość
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1953, 1956.
