BIO
Urodzony 14 lutego 1933 w Wilnie; syn Teodora Bujnickiego, poety i publicysty, i Anny ze Stawskich. W czasie II wojny światowej przebywał w Wilnie i w Poniewieżu. W 1945 w ramach tzw. repatriacji przybył do Białegostoku, a następnie po krótkim pobycie w Łodzi zamieszkał w 1947 w Gdańsku, gdzie uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego. Po zdaniu matury w 1951 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ); w 1955 uzyskał magisterium. W tymże roku podjął pracę w Katedrze Historii Literatury Polskiej UJ, jako asystent a następnie starszy asystent. W 1955 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Obok pracy naukowej zajmował się twórczością krytyczną; w 1957 należał do redakcji pisma „Zebra”, w którym debiutował recenzją powieści Kazimierza Brandysa Matka Królów (nr 14). Nawiązał też stałą współpracę z „Życiem Literackim”. W 1964 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Pierwszy okres twórczości Henryka Sienkiewicza, napisanej pod kierunkiem prof. Henryka Markiewicza. Od 1966 był członkiem Komisji Historycznoliterackiej Oddziału Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Krakowie, a od 1974 w Katowicach. W 1969 został mianowany docentem na UJ. Od tego roku do 1972 pełnił funkcję prodziekana, a w 1972-73 kierownika Zakładu Teorii Literatury UJ. Równocześnie od 1969 należał do redakcji „Ruchu Literackiego”. W 1973 habilitował się na podstawie pracy Trylogia Sienkiewicza na tle tradycji polskiej powieści historycznej. W tymże roku przeniósł się na Uniwersytet Śląski, gdzie został wicedyrektorem Instytutu Filologii Polskiej i kierownikiem Zakładu Literatury Romantycznej; w 1975-77 pełnił funkcję dziekana. W 1972 został członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN. W 1976 otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Od tegoż roku był członkiem Rady Naukowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, a w kadencjach 1978-80 i 1985-87 Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich (IBL) w Warszawie, od 1980 zaś Rady Naukowej Instytutu Badań Polonijnych UJ. W 1978-83 należał do komitetu redakcyjnego pisma „Literary Studies in Poland” wydawanego przez IBL. Czterokrotnie otrzymał nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1974, 1979, 1982, 1985). Kilkakrotnie przebywał za granicą na stypendiach naukowych: w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (1978, 1980, 1987), Francji (1982, 1984) i Austrii (1990). W 1981-83 był członkiem Związku Literatów Polskich. W 1986 powrócił na UJ i podjął pracę w Instytucie Badań Polonijnych; w 1989 został kierownikiem Zakładu Literatury Polskiej na Obczyźnie. W tymże roku przystąpił do Stowarzyszenia Autorów Polskich; w 1990 został członkiem Prezydium Rady Głównej i wiceprezesem Oddziału Krakowskiego. W 1991 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego w Instytucie Filologii Polskiej UJ. W 1993-96 wykładał literaturę polską na Uniwersytecie Wileńskim. Uczestniczył w organizacji życia naukowego uczelni, m.in. przygotowując międzynarodowe sesje naukowe. W 2001-03 był kierownikiem Katedry Kultury Literackiej Pogranicza w Zakładzie Literatury i Życia Literackiego Dawnych Kresów Wschodnich UJ. W tym czasie prowadził wykłady w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie, na Uniwersytecie Opolskim i w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, a także w Kolegiach Nauczycielskich w Przemyślu, Krośnie i Bielsku-Białej. W 2003 przeszedł na emeryturę. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1976). Mieszka w Krakowie.
Twórczość
1. Portret pisarski Henryka Sienkiewicza. [Studium]. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1966, 34 s. PAN. Oddział w Krakowie.
2. Pierwszy okres twórczości Henryka Sienkiewicza. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1968, 465 s.
3. Poezja Władysława Broniewskiego. [Szkic]. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1970, 24 s. PAN. Oddział w Krakowie.
4. Władysław Broniewski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1972, 209 s. Wyd. 2 tamże 1974.
5. Trylogia Sienkiewicza na tle tradycji polskiej powieści historycznej. [Studia]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1973, 110 s. PAN. Oddział w Krakowie.
Zawartość
6. „Potop” Henryka Sienkiewicza. Powieść i film. [Współautor:] A. Helman. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1977 [1978], 174 s. Biblioteka Analiz Literackich Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1988, wyd. 3 zmienione 1994, 138 s.
7. O poezji rewolucyjnej. Szkice i sylwetki. Katowice: Śląsk 1978, 298 s.
Zawartość
8. Sienkiewicz i historia. Studia. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1981, 269 s.
Zawartość
9. Bunt żywiołów i logika dziejów. W kręgu idei polskiej lewicy. [Szkice i rozprawy]. Katowice: Śląsk 1984, 282 s.
Zawartość
10. Pozytywizm. Podręcznik literatury dla klasy drugiej szkoły średniej. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1989, 367 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1990, wyd. 3 1991, wyd. 4 1992; wyd. 6 [właśc. 5] zmienione 1994, wyd. 7 zmienione 1995, wyd. 8 1996, wyd. 9 1997, wyd. 10 1998, wyd. 11 1999, wyd. 12 [2001], wyd. 14 [właśc. 13] [2003].
11. Polska powieść historyczna XIX wieku. [Szkic]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1990, 39 s.
12. Wiersze Władysława Broniewskiego. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1992, 184 s. Biblioteka Analiz Literackich.
13. Sienkiewicza „Powieści z lat dawnych”. Kraków: Universitas 1996, 236 s.
14. Starożytność, Średniowiecze, Odrodzenie. Podręcznik literatury dla klasy XI szkół średnich na Litwie. Kaunas: Švesa 1996, 254 s.
15. Trylogia Sienkiewicza. Leksykon. [Współautor:] A. Rataj. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 1998, 204 s.
16. Światopogląd i poetyka. Szkice o powieściach historycznych Henryka Sienkiewicza. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej 1999, 169 s.
Zawartość
17. Szkice wileńskie. Rozprawy i eseje. Kraków: Collegium Columbinum 2002, 359 s.
Zawartość
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace edytorskie i redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1983, 2004.
