Budrecki Lech

BIO

Urodzony 22 października 1930 w Wilnie; syn Onufrego Budreckiego, inżyniera kolejowego, i Elżbiety z Madejskich, nauczycielki. W czasie II wojny światowej przebywał w Wilnie (do 1945). Następnie przyjechał do Łodzi, gdzie uczęszczał do XIX Gimnazjum. Po zdaniu matury w 1946 studiował polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim; w 1951 uzyskał absolutorium. Debiutował w 1946 artykułem Kłopotliwe pytania opublikowanym w tygodniku „Wieś” (nr 1); od 1947 pracował w redakcji tego pisma jako redaktor działu. W 1947 został członkiem Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). Artykuły i recenzje ogłaszał w wielu pismach m. in. w „Kuźnicy” (1946-49), „Wsi” (do 1951), „Twórczości” (1948-59), „Życiu Literackim” (1952-59). Od 1950 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki pełniąc funkcję naczelnika Wydziału Literatury (przez trzy miesiące), a jednocześnie był zatrudniony na stanowisku starszego asystenta w Państwowym Instytucie Sztuki w Warszawie (do 1951). W 1954-1955 był kierownikiem literackim Teatru Powszechnego w Łodzi. Następnie do 1957 pracował jako redaktor działu prozy i krytyki literackiej tygodnika „Kronika”. W 1958 rozpoczął pracę w redakcji literackiej Telewizji Polskiej w Łodzi (do 1966). W tymże roku przeniósł się do Warszawy. W 1959-60 kończył zaocznie polonistykę w Łodzi, w 1960 uzyskał magisterium. W 1966 ożenił się z Aleksandrą Palusińską, polonistką. Od tegoż roku należał do redakcji pisma „Kultura”; w piśmie tym ogłaszał do 1978 liczne artykuły i recenzje. W tym okresie zaczął także pisać utwory dramatyczne. Od 1973 był stałym współpracownikiem „Literatury na Świecie”: od 1978 w składzie redakcji, w 1981-1989 zastępca redaktora naczelnego tego miesięcznika; w piśmie tym publikował szkice na temat literatury amerykańskiej i przekłady tej literatury. W 1986-96 był kierownikiem literackim Teatru Ateneum w Warszawie. Ożenił się z Barbarą Budzianowską. W 1990 zaczął redagować Bibliotekę amerykańską wydawaną przez wydawnictwo Przedświt. Od 1989 należał do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 1991 do Polskiego PEN Clubu. W 2001 był członkiem założycielem Stowarzyszenia „Drama”. Został honorowym członkiem Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. Zmarł 31 maja 2004 w Warszawie; pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Twórczość

1. Władysław Reymont. Zarys monograficzny. Warszawa: Czytelnik 1953, 197 s.

See Studies

2. Twórczość Wacława Berenta. Powst. 1954.

Maszynopis 326 s. znajduje się w Bibliotece Instytutu Badań Literackich PAN.

3. Schody. [Miniatury literackie prozą]. [Łódź:] Wydawnictwo Łódzkie 1961, 70 s.

4. Drzwi. (Sztuka w 1 akcie). [Współautor:] I. Kanicki. „Teatr Ludowy” 1965 nr 5 s. 56-68. Prapremiera: Telewizja Polska 1965.

Nagrody

Nagroda telewizyjna w konkursie na sztukę współczesną z okazji XX-lecia odzyskania Ziem Zachodnich.

See Studies

5. Obręcz korony. [Utwór dramatyczny]. [Współautor:] E. Szuster. Prapremiera: Telewizja Polska 1966.

6. Powszedni dzień. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Telewizja Polska 1966.

See Studies

7. Dziś do ciebie przyjść nie mogę. [Współautor:] I. Kanicki. Prapremiera: Warszawa, Teatr Klasyczny 1967.

Nagrody

Nagroda im. W. Pietrzaka 1969.

8. Świt. [Utwór dramatyczny]. [Współautor:] I. Kanicki. „Teatr Polskiej Telewizji” 1970 nr 2 s. 41-57. Prapremiera: Telewizja Polska 1971.

9. Jedenaście szkiców o prozie amerykańskiej. Warszawa: Czytelnik 1976, 289 s.

Zawartość

Od autora.– Wspólnota upadłych [N. Hawthorne]; Szekspir, symbol i podwójna perspektywa [H. Melville]; Guwernantka i duchy [„W kleszczach lęku” H. Jamesa]; Trymalchin z West Egg [„Wielki Gatsby” F.S. Fitzgeralda]; Doktor Jeckyll i pan Hyde [ F.S. Fitzgerald]; Kompromis i konwencje [J. Dos Passos]; Świat Nathaniela Westa. Pytanie bez odpowiedzi [„Światłość w sierpniu” W. Faulknera]; Świat, człowiek i człowieczeństwo [W. Faulkner]; Droga do Damaszku [R. Penn Warrena]; Zamiast usprawiedliwienia [R. Penn Warren].

See Studies

10. Piętnaście szkiców o nowej prozie amerykańskiej. Warszawa: Czytelnik 1983, 273 s.

Zawartość

Od autora.– Pojednanie, wspólnota, sprzeczność [S. Bellow]; Przełomy, kontekst, konwencja [S. Bellow]; Niewidzialność i bezwład [R. Ellison]; Czarni nacjonaliści i literatura Miss Lonelyhearts amerykańskiej prozy [F. O`Connor]; „Centaur” czyli odstępstwo [J. Updike]; Pozorny konflikt [J. Updike]; Nabokov i literatura; Nowoczesna wizja gotyckiego romansu [ J. Hawkes]; Literatura wyczerpania [ kryzys w literaturze lat sześćdziesiątych]; Przemienność perspektyw [J. Heller: „Paragraf 22”]; Wizje i narracja [J. Barth]; Opowieść o tekście [J. Barth]; Podatność na interpretacje [T. Pynchon]; Punkt zwrotny [początek przeobrażeń w prozie fabularnej w końcu lat pięćdziesiątych i na początku sześćdziesiątych].

See Studies

11. Misja. [Powieść]. Podkowa Leśna: Aula 2000, 148 s.

See Studies

Przekłady i adaptacje

1. J. Fučik: Reportaż spod szubienicy. Adaptacja pt. Cela 267: L. Budrecki, I. Kanicki. Telewizja Polska 1964. Polskie Radio 1966. Druk: „Teatr Polskiej Telewizji” 1968 nr 4 s. 30-60.

2. S. Żeromski: O żołnierzu tułaczu. Adaptacja pt. Droga: L. Budrecki, I. Kanicki. Telewizja Polska 1965.

3. J. Andrzejewski: Warszawianka. Adaptacja: L. Budrecki, I. Kanicki. Telewizja Polska 1966.

4. W. Zalewski: Pruski mur. Adaptacja: L. Budrecki, I. Kanicki. Wystawienie: Warszawa, Teatr Klasyczny 1966.

See Studies

5. Z. Nałkowska: Medaliony. Adaptacja: L. Budrecki. Polskie Radio 1973.

See Studies

6. E.A. Poe: Opowiadania. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1996, 712 s.

See Studies

7. A. i H. Toffler: Wojna i antywojna. Jak przetrwać na progu XXI wieku? Przeł. B. Budrecka i L. Budrecki. Warszawa: Muza 1997, 373 s. Wyd. nast. Warszawa: Świat Książki 1998.