BIO
Urodzony 28 maja 1910 w Nakwaszy na Podolu; syn Tomasza Buczkowskiego, zarządcy majątku, stolarza-snycerza, i Anny z domu Zając. Brat prozaika Leopolda Buczkowskiego. Od 1914 mieszkał z rodziną w pobliskim Podkamieniu. Po ukończeniu Gimnazjum Państwowego im. J. Korzeniowskiego w Brodach, studiował od 1928 polonistykę i socjologię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego. W tym czasie nawiązał współpracę z „Nowym Kurierem”. Z powodu choroby płuc przerwał studia i wyjechał do sanatorium w Zakopanem. Tu rozpoczął pracę pisarską. Debiutował w 1933 fragmentem noweli Dzieciństwo pt. Śmierć chłopca opublikowanym w „Wiadomościach Literackich” (nr 37). W 1934 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich oraz Polskiego PEN Clubu. Od 1937 studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. W kwietniu 1939 jako stypendysta Polskiej Akademii Literatury wyjechał na studia do Florencji i Paryża. Do kraju wrócił w sierpniu 1939. Był żonaty z Józefą Kędzierską. Po wybuchu wojny przedostał się do Lwowa. W lipcu 1941 powrócił do Warszawy i włączył się do pracy konspiracyjnej (używał pseudonimów: Feliks, Marcin, Woziwoda). Był członkiem Biura Informacji i Propagandy (BIP) Komendy Głównej Armii Krajowej, współpracował z „Biuletynem Informacyjnym” (opracowywał informacje z terenu Małopolski Wschodniej). Zorganizował, a następnie redagował w 1944 miesięcznik satyryczny „Dyliżans”. Walczył w powstaniu warszawskim. Po jego upadku przebywał w Krakowie, gdzie nadal współpracował z BIP-em i „Biuletynem Informacyjnym” (do stycznia 1945). Po zakończeniu wojny mieszkał w Konstancinie pod Warszawą, a potem w Warszawie. Kontynuował twórczość prozatorską. W 1956-68 pracował jako nauczyciel języka polskiego w Ambasadzie Stanów Zjednoczonych. Kilkakrotnie wyjeżdżał zagranicę m.in. do Francji (1957), Wielkiej Brytanii (1957, 1968), Kanady i USA (1971/72, 1980/81), gdzie wygłaszał odczyty w środowiskach polonijnych. Był członkiem Związku Literatów Polskich (do 1983) i Polskiego PEN Clubu. Zmarł 21 maja 1989 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Bródnowskim.
Twórczość
1. Tragiczne pokolenie. [Powieść]. Warszawa: Rój 1936, 281 s. Wyd. nast. Warszawa Iskry 1958.
2. Zwyczajność i przeczucia. [Opowiadania]. Warszawa: Rój 1938, 261 s.
Zawartość
3. Łącznik Komendy Głównej. [Powieść]. Powst. ok. 1946. Druk fragmentów: „Odrodzenie” 1946 nr 6; „Odra” 1946 nr 27; „Warszawa” 1947 nr 8; pt. Z gruzów. W: Księga pamiątkowa ku uczczeniu czterdziestolecia pracy naukowej Prof. Dra Juliusza Kleinera. Warszawa 1949; „Kierunki” 1956 nr 12.
4. Złota trzcina. [Powieść]. Powst. ok. 1948. Wyd. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX" 1956, 137 s.
5. Pierwsze dni. Opowiadanie. Pierwodruk pt. Na Zachód. „Kurier Codzienny” 1949 nr 211-277; „Kurier Wielkopolski” 1949 nr 214-279. Wyd. osobne [Warszawa:] Państwowy Instytut Wydawniczy 1951, 149 s. Przedruk zob. poz. ↑.
Nagrody
6. Pan Wesołowski i jego towarzysze. [Dla dzieci]. Ilustracje: L. Buczkowski. Warszawa: Nasza Księgarnia 1951, 65 s.
7. Przypadki i dzieje. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1954-1956.
T. 1. Świetne pozory. 1954, 190s.
T. 2. Wielkie marzenia. 1956, 183 s.
8. Dzieciństwo i inne opowiadania. Warszawa: Czytelnik 1957, 344 s.
Zawartość
9. Warszawa – miasto w Europie. [Utwór dramatyczny]. Powst. ok. 1957. Druk fragmentów pt. W ciemności. „Nowa Kultura” 1957 nr 15.
10. Śmierć przyjdzie póżniej. [Utwór dramatyczny]. „Zapis”, Londyn 1981 nr 19 s. 62-72.
Przekłady
Wyd. osobne fragmentów pt. W tajdze. Wybrała i oprac. A. Rogulska. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Książka i Wiedza 1951, 73 s.
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1951, 1956, 1988.
