Print

BIO

Urodzony 6 czerwca 1922 we Lwowie; syn Adama Broszkiewicza, zawodowego oficera, i Ireny z Piotrowskich. Uczęszczał od 1934 do Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie oraz do średniej szkoły muzycznej we Lwowie. W 1936 został członkiem Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Po wybuchu wojny i włączeniu Lwowa do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich ukończył w 1940 szkołę średnią i wstąpił do Akademii Muzycznej. Podczas okupacji niemieckiej przebywał nadal we Lwowie. Brał udział w konspiracyjnych wieczorach literackich i koncertach. W tym czasie rozpoczął twórczość literacką. W 1944 przeniósł się do Krakowa. W tymże roku ożenił się z Ewą Łomnicką. Przez pewien czas kontynuował studia muzyczne w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W 1945-47 pracował jako korektor w tygodniku „Odrodzenie”, w piśmie tym debiutował w 1945 opowiadaniem pt. Monika (nr 18), ogłaszał tu także recenzje z teatrów krakowskich. Rozpoczął też współpracę jako krytyk muzyczny, teatralny i publicysta z innymi czasopismami m. in.: „Dziennikiem Polskim” (1945-46; w 1946 stała rubryka Koncerty krakowskie), „Teatrem” (1945-47), „Ruchem Muzycznym” (w 1947-49 współredaktor). W 1945 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (później Związek Literatów Polskich; ZLP). W 1948 przeniósł się do Warszawy, gdzie redagował czasopismo „Muzyka” (do 1951). W 1949-51 kierował Teatrem Lalek „Arlekin” w Łodzi. W 1950-51 prowadził w radiu stały felieton tygodniowy o tematyce kulturalnej; w latach późniejszych współpracował z radiem jako autor słuchowisk radiowych. Utwory prozatorskie, a także artykuły i recenzje ogłaszał m. in. w „Nowej Kulturze” (1950-63) oraz w „Przeglądzie Kulturalnym”, którego członkiem redakcji był w 1953-63 (tu m. in. w 1954-55 cykl artykułów muzycznych Po koncercie). W 1953-54 redagował wkładkę literacko-artystyczną „Sztandaru Młodych” pt. „Przedpole”. W 1952 odbył podróż do Helsinek, z której wrażenia ogłaszał w prasie codziennej. W latach pięćdziesiątych zaczął pisać też utwory dramatyczne. W 1953 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W 1957-58 był wiceprezesem Zarządu Głównego ZLP. W 1959 powrócił do Krakowa. Do 1971 zajmował stanowisko kierownika literackiego Teatru Ludowego w Nowej Hucie; publikował artykuły w programach tego teatru. W 1960 otrzymał nagrodę m. Nowa Huta za upowszechnianie kultury, a w 1961 nagrodę Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie. W 1960 prowadził w „Gazecie Krakowskiej” stałą rubrykę Uwaga objazd. W latach sześćdziesiątych zaczął pisać powieści fantastyczno-naukowe dla młodzieży. Działał w krakowskim Oddziale ZLP (od 1973 członek zarządu, od 1975 wiceprezes). W 1975 został członkiem Komitetu Krakowskiego PZPR i członkiem prezydium klubu „Kuźnica”. Otrzymał m. in. nagrody Prezesa Rady Ministrów: w 1974 za twórczość dla dzieci i młodzieży i w 1979 Nagrodę I stopnia oraz w 1984 Nagrodą m. Krakowa. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1954) i Krzyżem Komandorskim (1975) Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 4 października 1993 w Krakowie.

Twórczość

1. Oczekiwanie. [Powieść]. Powst. pierwszej redakcji 1943. Wyd. Warszawa: Wiedza 1948, 295 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1949; wyd. 2 [!] Warszawa: Czytelnik 1957; wyd. 4 przejrzane i poprawione Kraków: Wydawnictwo Literackie 1972; wyd. 5 Warszawa: Czytelnik 1978.

Nagrody

Nagroda Ziemi Krakowskiej w 1948.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

2. Obcy ludzie. [Powieść]. Warszawa: Wiedza 1948, 263 s. Wyd. 2 Kraków: Wydawnictwo Literackie 1975.

3. Opowieść olimpijska. Warszawa: Wiedza 1948, 178 s. Wyd. 2 przejrzane Warszawa: Nasza Księgarnia 1957.

4. Kształt miłości. [Powieść o F. Chopinie]. 1950-1951.

Nagrody

Nagroda Państwowa w dziale literatury w 1951.

Przekłady

bułgarski

Ljubovta na Šopen. [Przeł.] D. Ikonomov. Sofija 1960; [wyd. 2] Sofija 1980.

czeski

Podoba lasky. [Przeł.] R. Wyhlidal. Praha 1976.

niemiecki

Des Frederic Chopin grosse Liebe. [Przeł.] K. Harrer. Rudolstadt 1952.

rosyjski

Obraz lûbvi. [Przeł.] Û. Mirskoj. Moskva 1959; wyd. nast.: Kiev 1961, Kiev 1979; Moskva 1989.

rumuński

Chipul dragostei. [Przeł.:] A. Stafanescu-Medaleni, E. V. Frimu. Bucureşti 1962, wyd. nast. Bucureşti 1971.

słowacki

Podoba lásky. [Przeł.:] R. Turňa, J. Markovský. Bratislava 1962.

węgierski

Chopin élete. [Przeł.] E. Sebök. Budapest 1966.

Cz. 1. „Odrodzenie” 1949 nr 25-48. Wyd. osobne [Warszawa:] Czytelnik 1950, 192 s.

Cz. 2. Warszawa: Czytelnik 1951, 205 s.

Wyd. łączne całości jako wyd. 2 Warszawa: Czytelnik 1952, 398 s., wyd. nast.: tamże: wyd. 3 1953, wyd. 4 uzupełnione 1955, wyd. 5 1957, wyd. 6 1960, wyd. 7 1965, wyd. 8 1967, [wyd. 9] 1972, wyd. 10 1976; [wyd. 11] Kraków: Wydawnictwo Literackie 1982.

Wyd. fragmentów łącznie z fragm. poz. ↑ pt. Opowieść o Chopinie. Fragmenty. [Wybór i oprac.:] N. Ch. Ivanowa. Moskva: Wydawnictwo Literatur w Językach Obcych 1954, 66 s.

5. Opowieść o Chopinie. [Warszawa:] Czytelnik 1950, 160 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1956, wyd. 3 1960, wyd. 4 1963, wyd. 5 1966.

Przekłady

niemiecki

Frederic Chopin. [Przeł.] K. Harrer. Berlin 1952.

ukraiński

Povist' pro Šopena. [Przeł.] O. Lenik. Kiïv 1960.

Wyd. fragmentów łącznie z fragm. Kształt miłości [poz. ↑] pt. Opowieść o Chopinie. Fragmenty. [Wybór i oprac.:] N.Ch. Ivanowa. Moskva: Wydawnictwo Literatur w Językach Obcych 1954, 66 s. .

6. Felietony z anteny. Zebrała do druku Dż. Połtorzycka. [Warszawa:] Biuro Wydawnicze Polskiego Radia 1951, 136 s.

Felietony wygłaszane w 1950-1951 w radiu.

7. Bancroftowie. Sztuka w 4 aktach. [Współautor:] G. Gottesman. Prapremiera: Poznań, Teatr Polski 1952. Wyd. Warszawa: Czytelnik 1953, 83 s.

8. Jacek Kula. [Powieść]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1952, 413 s. Wyd. 2 t. 1-2 tamże 1953.

9. Jak dwa Michały czas zatrzymały. [Sztuka lalkowa]. [Współautor: H. Ryl] Frant. Prapremiera: Łódź, Teatr Lalek „Arlekin” 1952.

J. Broszkiewicz podpisany: J. Broszek.

10. Powrót do Jasnej Polany. [Opowiadanie]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1953, 63 s. Wyd. 2 tamże 1955.

11. Emil! Emil! Warszawa: Nasza Księgarnia 1954, 47 s.

Opowiadanie o E. Zatopku.

12. Mikołaj Kopernik. Komentarz do filmu popularno-naukowego. [Współautor:] J. Nasfeter. Scenariusz: J. Nasfeter, S. Nowak. Ekranizacja 1954.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

13. Zaczyna się dzień. Sztuka w 3 aktach z prologiem i epilogiem (9 obrazów). [Współautor:] S. Gottesman. „Twórczość” 1954 nr 2 s. 121-182. Wyd. osobne Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1955, 171 s.

14. Kartki z notesu. Opowiadania. Warszawa: Czytelnik 1955, 159 s.

Zawartość

Opowiadania podsłuchane: Legenda o całującej się dziewczynie; Bluźnierstwo; Walc François; Opowiadanie chirurga; Z opowiadań dobrodusznego przyjaciela: I. Gołoledź, II. Morderca, III. Prezent; Talent; Puzon i pies; Czajki; Podróże kształcą. – Opowiadania liryczne: Ojczyzna; Nadzieja; Pożegnanie; List; Matka; Chopin; Wypracowanie; Miłość; Ślubna fotografia; Rówieśnicy.

15. Obywatel Walc. [Utwór sceniczny]. [Współautorka scenariusza:] S. Stanisławska. Prapremiera: Warszawa, Teatr Estrada 1956.

16. Spotkania z muzyką. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1956, 284 s.

Notatki i szkice na temat muzyki, w większości ogłoszone w „Przeglądzie Kulturalnym” w 1954-1955.

17. Imiona władzy. Sztuka w 3 jednoaktówkach. „Dialog” 1957 nr 7 s. 5-43. Prapremiera: teatralna: Warszawa, Teatr Domu Wojska Polskiego 1957; telewizyjna: Telewizja Polska 1984. Przedruk w: Antologia dramatu. T. 1. Warszawa 1976 s. 279-337 oraz zob. poz. ↑, ↑.

Przekłady

czeski

Břemeno svobody. [Przeł.] J. Simonides. Praha 1966.

francuski

Według informacji autora.

hiszpański

Los nombres del poder. [Przeł.] R. Guerra. W: Cuatro dramaturgos polacos. [Wstęp:] S. Pitol. México 1968.

niemiecki

Die Namen der Macht. [Przeł.] K.H. Hiller. Hamburg 1962.

serbsko-chorwacki

Według informacji autora.

włoski

I nomi del potere. [Przeł.] R. Landau. W: Teatro uno. Torino 1962.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

18. Posąg. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1957.

Maszynopis w posiadaniu autora. Informacja: S. Marczak-Oborski: Bibliografia dramatu polskiego 1939-1964. Warszawa 1972.

19. Próba odpowiedzi. [Artykuł przedwyborczy]. Warszawa: Książka i Wiedza 1957, 47 s.

20. Jonasz i błazen. Farsa w 3 aktach. Prapremiera: Zielona Góra, Teatr Ziemi Lubuskiej 1958. Druk zob. poz. ↑, ↑.

Przekłady

czeski

Jonáš a blázen. [Przeł.] J. Langer. Praha 1964.

słowacki

Jonáš a šašo. [Przeł.] O. Bolegová. Bratislava 1971.

21. Pożegnanie z katechizmem. [Szkic publicystyczny]. Warszawa: Iskry 1958, 39 s. Wyd. 2 tamże 1961.

22. Biały niedźwiedź. Nowela filmowa. [Współautor:] R. Azderball. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1959, 83 s.

Nadto scenariusz na podstawie noweli R. Azderballa, F. Finkiera: J. Broszkiewicz, R. Azderball, S. Matyjaszkiewicz, K. Nałęcki, J. Zarzycki. Ekranizacja 1952.

23. Między poniedziałkiem a sobotą. Sztuka telewizyjna. Powst. 1959.

Wyróżnienie w konkursie na sztukę telewizyjną w 1960. [Informacja autora].

Przekłady

niemiecki

Wystawienie: Telewizja (Baden-Baden) 1960. [Informacja autora].

24. Dziejowa rola Pigwy. Komedia w 3 aktach z prologiem i epilogiem. Prapremiera: Nowa Huta, Teatr Ludowy 1960. Druk „Dialog” 1960 nr 8 s. 5-38. Przedruk zob. poz. ↑, ↑.

25. Głupiec i inni. Tragifarsa. Prapremiera: Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1960. Druk zob. poz. ↑, ↑.

Przekłady

czeski

Hlupak a ti druzi. [Przeł.] J. Langer. Praha 1962.

niemiecki

Lullek. (Der Narr und die anderen). [Przeł.] K. H. Hiller. Zürich [ok. 1962].

Adaptacje

radiowe

Adaptacja: J. Krasowski. Polskie Radio 1974.

26. Karczma pod czarnym wąsem. Komedia sensacyjna z czasów insurekcji kościuszkowskiej w 3 aktach z prologiem i epilogiem. Oprac. inscenizacyjno-reżyserskie: S. Burczyk. Warszawa: Zakład Wydawniczy Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego 1960, 66 s. Prapremiera: Kraków, Teatr Groteska 1963.

Nagrody

III nagroda w konkursie Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego w 1960 na sztukę z okazji Tysiąclecia Państwa Polskiego.

27. Wielka, większa i największa. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1960, 324 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1961, wyd. 3 1962, wyd. 4 1964, wyd. 5 1966, wyd. 6 1968, wyd. 7 1970, wyd. 8 1972, wyd. 9 1973, wyd. 10 1975, wyd. 11 1978, wyd. 12 1981, wyd. 13 1981, wyd. 14 1984, wyd. 13 [!] Kraków: Wydawnictwo Literackie 1986; Warszawa: Nasza Księgarnia 1986, tamże 1988; [wyd. 18] Wrocław: Siedmioróg 1994, tamże 1997; Kraków: Zielona Sowa 2004. Por. poz. ↑, ↑.

Przekłady

czeski

Velké, vǎtši, najvǎtši. [Przeł.] A. Balajková. Praha 1963.

estoński

Suur, suuram, koige suuram. [Przeł.] A. Kurtna. Tallin 1966.

rosyjski

Odno drugogo interesnej. [Przeł.] B. Zachoder. Moskva 1964, wyd. nast. Varšava 1987.

serbsko-chorwacki

Velika, veca i najveća. [Przeł.] Z. Malić. Zagreb 1964, wyd. 2 tamże 1977.

słowacki

Vel'ka vačšia a najväčšia. [Przeł.] F. Uváček. Bratislava 1962.

ukraiński

Velyka, bil'ša j najbil'ša. [Przeł.] I. Brečak. Kìïv 1966.

Adaptacje

teatralne

pt. Planeta Nadziei. Oprac.: A. Baszkowski. Wystawienie: Toruń, Teatr Lalki i Aktora „Baj Pomorski” 1962.
pt. Wielka, większa i największa. Sztuka w 3 aktach. Adaptacja dramatyczna i uwagi sceniczne: K. Śniadecka. Warszawa 1966.

radiowe

pt. Pierwsza wielka przygoda. Adaptacja: Z. Woźnicka. Polskie Radio 1966.
Adaptacja: E. Hartwig. Polskie Radio 1975.

28. Bar Wszystkich Świętych. Komedia dydaktyczna w 2 aktach. Prapremiera: Nowa Huta, Teatr Ludowy 1961. Druk zob. poz. ↑, ↑.

Przekłady

węgierski

Minden Szentek Bárja. [Przeł.] G. Balogh. W: Tema variációkkal. Budapest 1976.

29. Dwie przygody Lemuela Gulliwera. (Sztuka w 2 aktach). „Dialog” 1961 nr 8 s. 26-45. Prapremiera: Kraków, „Teatr 38” 1963. Przedruk zob. poz. ↑, ↑.

Wystawienia następne

Wystawiane też pt. Prawdziwe przygody Lemuela Guliwera.

Przekłady

czeski

Dvǎ přehody Lemuela Gullivera. [Przeł.] Z. Marek. Praha 1967.

estoński

Lemuel Gulliveri kaks seiklust. Wyd. łącznie z przekł. Przepis ze starej kroniki [poz. ↑] pt. Lemuel Gulliveri kaks seiklust; Valjavot e vanast kroonikast. [Przeł.] A. Kurtna. Tallinn 1979.

niemiecki

Zwei Abenteuer des Lemuel Gulliver. [Przeł.] K.H. Hiller. W: Modernes polnisches Theater. T. 2. Neuwied, Berlin 1967. Wystawienie: Zurych, Off Züri'Theater 1983.

30. Skandal w Hellbergu. (Sztuka w 3 aktach). „Dialog” 1961 nr 11 s. 5-37. Prapremiera: teatralna: Kraków, Teatr Stary im. H. Modrzejewskiej 1961; telewizyjna: Telewizja Polska 1969. Przedruk zob. poz. ↑, ↑.

Nagrody

II nagroda w konkursie dramaturgicznym Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie w 1961 [informacja autora].

Przekłady

czeski

Skandal v Hellbergu. [Przeł. i oprac.] J. Langer. Praha 1963.

litewski

Skandalas Helberge. [Przeł.] A. Liobyte. W: Śiuolaikines lenku pjeses. Vilnius 1967.

niemiecki

Skandal in Hellberg. [Przeł.] P. Ball. Berlin 1968.

rosyjski

Skandal' v Hellbergie. [Przeł.] Û. Vinev. W: Sovremennye pol'skije p'esy. Moskva 1974.

31. Ci z dziesiątego tysiąca. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1962, 230 s. Wyd. nast.: tamże: wyd. 2 1864, wyd. 3 1966, wyd. 4 1969, wyd. 5 1973, wyd. 6 1982; [wyd. 7] Kraków: Wydawnictwo Literackie 1989.

Przekłady

bułgarski

Trimata ot desatata chiljada. [Przeł.] A. Ščereva. Sofija 1974.

czeski

Trosečníci v řece meteoru. [Przeł.] J. Simonides. Praha 1977.

niemiecki

Die rot-weisse Sonne. [Przeł.] H. Bereska. Berlin 1973.

rosyjski

Troe s desjatoj tysjači. [Przeł.:] S. Vajsbrot, R. Nudel'man. Moskva 1969.

słowacki

Wyd. łącznie z przekł. Mój księżycowy pech [poz. ↑] pt. Vesmírne dobrdružstva. [Przeł.] F. Mráček. Bratislava 1978.

ukraiński

Transgalaktyčnyj rozvidnyk. [Przeł.] R. Dub. Kiïv 1965.
Oti s desjatoi tysjači. [Przeł.] V. Omeljančuk. Kiïv 1974.

32. Niepokój przed podróżą. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: teatralna: Warszawa, Teatr Rozmaitości 1962; telewizyjna: Telewizja Polska 1967. Druk w oprac. inscenizacyjnym J. Nowackiego. Warszawa: Centralna Poradnia Amatorskiego Ruchu Artystycznego 1963, 69 s.

Nagrody

II nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy i Komitetu Festiwalu Teatrów Polski Północnej w konkursie na sztukę teatralną w 1962.

33. Sześć sztuk scenicznych. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1962, 278 s.

Zawartość

Imiona władzy [poz. ↑]; Jonasz i błazen [poz. ↑]; Głupiec i inni [poz. ↑]; Dziejowa rola Pigwy [poz. ↑]; Dwie przygody Lemuela Gulliwera [poz. ↑]; Skandal w Hellbergu [poz. ↑].

34. Koniec Księgi VI. (Sztuka w 2 aktach). „Dialog” 1963 nr 12 s. 5-37. Prapremiera: Warszawa, Teatr Kameralny 1964. Przedruk zob. poz. ↑, ↑.

Przekłady

bułgarski

Krajat na kniga šesta. [Przeł.] V. Grueva. Sofija 1974.

czeski

Konec knihy 6. [Przeł.] J. Langer. Praha 1964.
Konec knihy VI. [Przekł.] M. Vejrostek. Praha 1979.

niemiecki

Das Ende des sechsten Buches. [Przeł.] O.J. Tauschinski. Wien 1965, wyd. nast. tamże [1966].

rosyjski

Konec knigi šestoj. [Przeł.] Â. Bereznickij. Moskva 1969. Przedruk w: Sovremennaâ pol'skaâ p'esa. Moskva 1974.

słowacki

Wystawienie: Zvolen, Divadlo J.G. Tajovského 1984.

35. Wielka, większa i największa. Scenariusz filmowy. [Współautorka:] A. Sokołowska. Ekranizacja 1963. Por. poz. ↑.

36. Wielka, większa i największa. Widowisko telewizyjne. Telewizja Polska 1963. Por. poz. ↑.

37. Gry i zabawy. Widowisko telewizyjne. Telewizja Polska 1964.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

38. Oko Centaura. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1964, 251 s.

Przekłady

niemiecki

Das Auge des Centaurus. [Przeł.] L. Hoffman. Berlin 1968.

39. Powrót inżyniera Walczaka. Sztuka w 3 aktach. Warszawa: COPIA [ok. 1964].

Informacja: S. Marczak-Oborski: Bibliografia dramatu polskiego 1939-1964. Warszawa 1972.

40. Przychodzę opowiedzieć. Sztuka w 3 aktach. Prapremiera: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1964. Druk „Dialog” 1964 nr 4 s. 28-68. Przedruk zob. poz. ↑.

Przekłady

rosyjski

Ja, v Polše roždennyj. [Przeł.] Z. Satalova. Moskva 1965, wyd. nast. Moskva 1968.

41. Ta wieś Mogiła. (Komedia telewizyjna). Telewizja Polska 1964. Druk w: Teatr szklanego ekranu. Warszawa 1970 s. 17-56. Przedruk zob. poz. ↑.

Nagrody

I nagroda w konkursie telewizyjnym na scenariusz widowiska lub filmu na temat współczesny, zorganizowanym z okazji 20-lecia Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w 1964.

42. Wilczy bilet. [Dialogi do filmu]. Scenariusz: L. Krasucki, R. Pietruski. Ekranizacja 1964.

43. Wesele na osiedlu. (Komedia współczesna) Prapremiera: Nowa Huta, Teatr Ludowy 1965. Druk „Dialog” 1965 nr 5 s. 5-29. Przedruk zob. poz. ↑.

44. Zejście z cokołu. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Wrocław, Teatr Polski 1965.

45. Długi deszczowy tydzień. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1966, 321 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1971, wyd. 3 1977, [wyd. 4] 1983, [wyd. 5] 1986, wyd. 6 1991; [wyd. 7] Warszawa: Świat Książki 1997; Warszawa: Philip Wilson 1999.

Przekłady

rosyjski

Tajna zabrošennoj časovni. [Przeł.] K. Starosel'skaâ. Moskva 1996, wyd. nast. pt. Sem' šagov po razgadki. Moskva 2001.

słowacki

Dlhý daždivý týžden. [Przeł.] P. Čačko. Bratislava 1984.

ukraiński

Dovgyj doščovyj tyžden. [Przeł.] O. Ljenik. Kiïv 1975.

węgierski

Egész héten esni fog? [Przeł.] I. Varsanyi. Budapest 1974.

Adaptacje

teatralne

Adaptacja: M. Straszewska. Wystawienie: Wrocław, Teatr Polski 1969.

telewizyjne

pt. Detektywi na wakacjach: Scenariusz serialu w 5 odcinkach: L. Migielska. Telewizja Polska 1978.

46. Piąty syn pani Nyabe. Sztuka telewizyjna. Powst. 1966.

Wyróżnienie w konkursie Telewizji Polskiej na sztukę telewizyjną w 1966 [informacja autora].

Adaptacje

radiowe

Adaptacja: R. Bobrowska. Polskie Radio 1987.

47. Kluska, Kefir i Tutejszy. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1967, 321 s. Wyd. 2 Warszawa: Czytelnik 1973.

48. Pięć komedii różnych. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1967, 269 s.

Zawartość

Bar Wszystkich Świętych [poz. ↑]; Koniec księgi VI [poz. ↑]; Przychodzę opowiedzieć [poz. ↑]; Ta wieś Mogiła [poz. ↑]; Wesele na osiedlu [poz. ↑].

49. Przepis ze starej kroniki. (Libretto operowe). „Dialog” 1968 nr 12 s. 5-26. Prapremiera: Telewizja Polska 1972.

Przekłady

estoński

Valjavot e vanast kroonikast. Wyd. łącznie z przekł. Dwie przygody Lemuela Gulliwera [poz. ↑] pt. Lemuel Gulliveri kaks seiklust; Valjavot e vanast kroonikast. [Przeł.] A. Kurtna. Tallinn 1979.

50. Dziesięć rozdziałów. [Powieść. Cz. 1-2]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1970-1971.

Nagrody

Nagroda literacka Centralnej Rady Związków Zawodowych w 1971 za książkę związaną z życiem i pracą klasy robotniczej.

[Cz. 1] Długo i szczęśliwie. 1970, 411 s.

Wydanie bez tytułu całości.

Przekłady

bułgarski

Dolgo i ščastlivo. [Przeł.] D. Dobrev. Sofija 1978.

czeski

Dlouho a štastnǎ. [Przeł.] H. Stachova. Praha 1985.

litewski

Ilgai ir laimingai. [Przeł.] A. Paraščiakas. Vilnius 1974.

łotewski

Ilgi un laimigi. [Przeł.] I. Birzvalka. Rīgā 1979.

rosyjski

Dolgo i ščastlivo. [Przeł.] M. Ignatev. Moskva 1972.

słowacki

Dlho a ščaslyvo. [Przeł.] V. Pasična. Kyiv 1974.

Adaptacje

radiowe

Adaptacja w 16 odcinkach: R. Dworczyńska. Polskie Radio 1976.

Cz. 2. Nie cudzołóż, nie kradnij. 1971, 434 s.

Wyd. łączne tamże: wyd. 2 1974, wyd. 3 1980.

51. Mój księżycowy pech. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1970, 246 s. Wyd. 2 tamże 1975.

Przekłady

niemiecki

Mein Pech mit Mondreise. [Przeł.] R. Willnow. Berlin 1978.

słowacki

Wyd. łącznie z przekł. Ci z dziesiątego tysiąca [poz. ↑] pt. Vesmírne dobrdružstva. [Przeł.] F. Mráček. Bratislava 1978.

52. Doktor Mikołaj. Widowisko o Koperniku. Telewizja Polska 1972. Por. poz. ↑, ↑,.

53. Kopernik. Scenariusz filmowy. [Współautor:] Z. Skowroński. Ekranizacja 1972. Por. poz. ↑, ↑.

Złoty Medal na XVI Międzynarodowym Festiwalu Filmu Awangardowego w Avellino (Włochy) w 1975.

Adaptacje

telewizyjne

Scenariusz serialu w 3 odcinkach: J. Broszkiewicz, Z. Skowroński. Telewizja Polska 1973.

54. Mister Di. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1972, 221 s. Wyd. 2 tamże 1978.

Adaptacje

radiowe

Adaptacja w 2 częściach: A. Rosel-Kicińska. Polskie Radio 1975.

55. Samotny podróżny. [Powieść o M. Koperniku]. Warszawa: Iskry 1973, 265 s. Por. poz. ↑, ↑.

56. Utwory sceniczne. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1973, 408 s.

Zawartość

Imiona władzy [poz. ↑]; Jonasz i Błazen [poz. ↑]; Głupiec i inni [poz. ↑]; Dziejowa rola Pigwy [Poz. ↑]; Dwie przygody Lemuela Guliwera [poz. ↑]; Skandal w Hellbergu [poz. ↑]; Bar Wszystkich Świętych [poz. ↑]; Koniec księgi VI [poz. ↑].
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

57. Doktor Twardowski. [Powieść]. Cz. [1]-2. Warszawa: Czytelnik 1977, 1979, 304 + 419 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1981; wyd. 3 Kraków: Wydawnictwo Literackie 1987.

Przekłady

bułgarski

Doktor Tvardowski i Malgožata. [Przeł.] S. Borisova. Plovdiv 1987.

czeski

Doktor Twardowski. [Przeł.] A. Balajková. Praha 1987.

58. Mały seans spirytystyczny. [Miniatury literackie]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1979, 179 s.

Przekłady

węgierski

Kis halottidézö. [Przeł.] I. Kovács. Budapest 1986.

59. Bracia Koszmarek, magister i ja. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1980, 314 s. Wyd. 2 Kraków, Wrocław: Wydawnictwo Literackie 1984.

60. Kapitan. Widowisko dla młodzieży. Telewizja Polska 1986.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

61. Schody. Sztuka w 2 aktach. „Pismo Literacko-Artystyczne” 1986 nr 8 s. 4-70.

Adaptacje

• Młodość Chopina. Oprac. na podstawie scenopisu A. Forda napisanego wg nowel G. Bachnera, J. Broszkiewicz, S. Hadyny, J. Korngolda. Warszawa: Książka i Wiedza 1952, 111 s.
Ekranizacja scenariusza A. Forda 1952.
• Panienka z okienka. Scenariusz filmowy wg powieści Deotymy. [Współautorzy:] J.M. Szancer, M. Kaniewska. Powst. ok. 1962. Ekranizacja 1964.

Scenopis scenariusza: J. Broszkiewicz, M. Kaniewska. [Cz. 1-2]. Warszawa: [Zespół Realizatorów Filmowych „Start”] 1962-1963, 333 k.

• M. Wandurski. Śmierć na gruszy. Adaptacja: J. Broszkiewicz, T. Mierzeja. Wystawienie: Nowa Huta, Teatr Ludowy 1964.
• S. Żeromski: Popioły. Scenariusz dramatyczny. Wystawienie: Wrocław, Teatr Polski 1964. Druk Popioły. Sceny dramatyczne wg powieści S. Żeromskiego. Adaptacja dramatyczna: J. Broszkiewicz. Warszawa: Centralna Poradnia Amatorskiego Ruchu Artystycznego 1965, 75 + 37 s.

Prace redakcyjne

1. Almanach młodych. Wyboru tekstów dokonali J. Broszkiewicz, E. Hołda. Warszawa: Iskry 1956-1965.

[T. 1]. 1955-1956, 1956, 417 s.

[T. 3]. 1958-1959, 1959, 399 s.

[T. 4]. 1960-1962, 1962, 539 s.

[T. 5]. 1962-1963, 1965, 365 s.

Omówienia i recenzje

• Ankieta dla IBL PAN 1953, 1964, 1966, 1976.

Wywiady

• Nieustannie porządkuję siebie. Z Jerzym Broszkiewiczem rozm. J. Pieszczachowicz. „Kraków” 1986 nr 2.
• Homo socialis. Rozm. E. Sabelanka. W: E. Sabelanka: W kręgu wywiadów. Poznań 1987.
• Rozmowa z Jerzym Broszkiewiczem. Rozm. I. Bodnar. „Pismo Literacko-Artystyczne” 1988 nr 2.

Słowniki i bibliografie

• Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 1. Warszawa 1963.
• A. Niewiadomski: Jerzy Broszkiewicz. W: A. Niewiadomski, A. Smuszkiewicz: Leksykon polskiej literatury fantastycznonaukowej. Poznań 1990.
• Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (W. Maciąg).

Ogólne

Książki

• M. Fik: Broszkiewicz. Warszawa: Agencja Autorska 1971, 60 s.

Artykuły

• M. Serkowska: Twórczość dramatyczna Jerzego Broszkiewicza. „Zeszyty Teatralne” 1958 nr 3.
• A.W. Kral: Broszkiewicza ziemia obiecana. „Teatr” 1961 nr 16.
• M. Piwińska: Jerzy Broszkiewicz. „Tygodnik Kulturalny” 1962 nr 47.
• A.W. Kral: Broszkiewicz autor „Sztuk scenicznych”. „Zeszyty Teatralne” 1963 nr 5.
• W. Natanson: Słuszność a siła. „Życie Literackie” 1963 nr 40.
• J. Kelera: Siedem przygód Broszkiewicza; Broszkiewicza ciąg dalszy. W tegoż: Kpiarze i moraliści. Kraków 1966.
• E. Wysińska: Jerzy Broszkiewicz. „Teatr Ludowy” 1967 nr 4.
• K. Wolicki: Jerzy Broszkiewicz i okrutny realizm. W tegoż: Wszystko jedno co o 19.30. Warszawa 1969.
• K. Pysiak: Świadek epoki. „Literatura” 1975 nr 24.
• Sz. Gąssowski: Współcześni dramatopisarze polscy. Warszawa 1979 s. 108-118.
• B. Bąk: 13 Jerzego Broszkiewicza. „Scena” 1982 nr 11.
• M. Chrzanowski: Kształty młodości. O prozie Jerzego Broszkiewicza. „Pismo Literacko-Artystyczne” 1985 nr 1.
• L. Eustachiewicz: Dramaturgia współczesna 1945-1980. Warszawa 1985, passim.
• P. Kuncewicz: Agonia i nadzieja (Literatura polska 1918-1980). „Przegląd Tygodniowy” 1986 nr 11.
• E. Czerwiński: Jerzy Broszkiewicz and Tymoteusz Karpowicz: priests in mufti. W tegoż: Contemporary Polish theater and drama. (1956-1984). New York 1988.
• B. Dyduch: Między prawdą a zmyśleniem, czyli „Wielka, większa i największa gra wyobraźni”. „Polonistyka” 1991 nr 8.
• W. Brydak: Kopernik, Faust i inni. „Dialog” 1994 nr 1.
• M. Stępień: Jerzy Broszkiewicz. „Zdanie” 1994 [nr 1].
• C.K. Kęder: Wielka, większa i najcieńsza. „FA-art” 1998 nr 4.

Imiona władzy

• T. Błażejewski: Historiozofia retoryczna. W tegoż: Historiozofia retoryczna. Łódź 2002.
Go back to position Wróć do pozycji
Print
LICENCE_INFO